Read Kitab Sutji, 1981 AYUB 31 Bible Online

AYUB 31 - Kitab Sutji, 1981 bible

AYUB 31

¹“Aku wus gawe prajanjian kalawan mripatku, mulane mangsa yen aku ngantia mandeng marang prawan!

²Awit apa ta kang dadi ganjaran kang kapesthekake dening Gusti Allah saka ing ngaluhur, lan apa ta kang dadi panduman kang katetepake dening Kang Mahakwasa saka ing ngaluhur?

³Apa dudu bilai tumrap wong kang luput, lan kacilakan tumrap wong kang nindakake piala?

⁴Apa dudu Gusti Allah kang mirsani dalanku, lan kang ngetang sakehing jangkahku?

⁵Manawa aku tau srawungan karo ujar pagorohan utawa sikilku enggal-enggal marani kaculikan,

⁶muga aku ditimbanga ing traju kang tliti, ing kono Gusti Allah bakal uninga, manawa aku ora duwe kaluputan.

⁷Manawa lakuku nyimpang saka ing dalan, lan atiku nuruti pamandenging mripatku, sarta tanganku katemplekan ing rereged,

⁸apa kang daksebar cikben dipangan wong liya, lan apa kang thukul kanggo aku cikben dibedholi.

⁹Manawa atiku katarik marang wong wadon, sarta aku ngadhang ana ing lawanging pepadhaku,

¹⁰bojoku cikben nggilingake wong liya, lan cikben diajak turu wong liya.

¹¹Awit iku tindak kang rusuh, malah iku piala kang pantes diukum dening hakim.

¹²Iku sanyatane geni kang memangsa nganti entek, sarta nggesengake kabeh pametuku.

¹³Manawa aku tau ora mikir marang hake baturku lanang utawa wadon, nalika prakaran karo aku,

¹⁴apa daya-kakuwatanku, manawa Gusti Allah banjur jumeneng, manawa Panjenengane nganakake papriksan, aku ngunjukake wangsulan kapriye?

¹⁵Apa dudu Panjenengane kang nitahake aku ana ing guwa-garba, lan kang uga nitahake wong mau? Rak mung siji ta kang nganakake aku kabeh ana ing guwa-garba?

¹⁶Manawa aku tau nduwa pepenginane para wong cilik, njalari mripating randha dadi bengep

¹⁷utawa panganku dakpangan dhewe, mangka anak yatim ora melu mangan

¹⁸-- malah kayadene bapa anggonku nggedhekake bocah mau, sarta anggonku nuntun wiwit ana ing guwa-garbane biyunge --

¹⁹manawa aku weruh wong mati marga tanpa sandhangan, utawa wong miskin kang ora duwe kemul,

²⁰lan bangkekane ora njalukake berkah aku tuwin awake ora diangetake nganggo wuluning wedhusku;

²¹manawa aku tau ngagagake tanganku marang bocah lola, marga aku weruh wong kang mbiyantu aku ana ing saketheng,

²²cikben balungku walikat kapisah saka ing bauku, sarta lengenku cikben kaputung saka ing ros-rosane.

²³Amarga cilaka kang saka ing Allah ndadekake wediku, tuwin aku tanpa daya ana ing ngarsaning kaluhurane.

²⁴Manawa kang dakpracaya iku emas lan aku calathu marang kencana: kowe kang dadi andel-andelku

²⁵manawa aku bungah marga saka gedhening kasugihanku lan marga tanganku ngolehake raja-brana nganti akeh banget,

²⁶manawa aku tau nyawang srengenge nalika sumorot, lan rembulan anggone lumaku kalawan kaendahan,

²⁷satemah meneng-meneng atiku kenyut, lan banjur aweh cucupan tangan,

²⁸iku uga dadi duraka kang pantes diukum dening hakim, amarga aku nyelaku Gusti Allah kang ana ing ngaluhur.

²⁹Manawa aku tau bungah marga satruku kacilakan, lan surak-surak, manawa dheweke katempuh ing kasangsaran --

³⁰aku ora bakal ngolehake cangkemku gawe dosa, mujekake matine kalawan sumpah --

³¹Manawa wong-wong ing tarubku ora muni: Sapa kang ora wareg marga saka lelawuhane --

³²malah sanadyan wong manca ora tau ana kang nginep ing jaba, lawangku padha kawengakake kanggo wong lelungan! --

³³Manawa aku nutupi panerakku kayadene Rama Adam, kalawan ndhelikake kaluputanku ana ing sajroning atiku,

³⁴awit aku pakewuh marang masarakat lan wedi marang panacade sanak-sadulur, satemah aku banjur meneng bae lan ora metu saka ing lawang!

³⁵Ah, bok ana kang ngrungokake aku ya! -- ya iki tandha-tanganku! Kang Mahakwasa muga karsaa paring wangsulan marang aku! -- Lan bok iya ana layang pandakwa kang katulis dening lawananku!

³⁶Temenan, layang iku bakal dakpanggul lan dakanggo kayadene makutha.

³⁷Kabeh jangkahku bakal dakuningakake marang Panjenengane, aku bakal seba marang ing ngarsane kayadene raja.

³⁸Manawa pategalanku sesambat marga saka aku, lan singkalane padha nangis,

³⁹manawa aku mangan pametune nganti entek tanpa bayaran lan gawe susahe para kang duwe,

⁴⁰kang thukul muga dudu gandum nanging eri, lan dudu sair nanging alang-alang.” Tekan samono pangucape Ayub.