Read Kitab Sutji, 1981 AYUB 9 Bible Online

AYUB 9 - Kitab Sutji, 1981 bible

AYUB 9

¹Ing kono Ayub mangsuli, pangucape:

²“Sanyatane aku wus sumurup, yen iku pancen mangkono, kapriye manungsa anggone bisa tinemu bener ana ing ngarsaning Allah?

³Saupama Gusti Allah karsa mabeni, ing sewu prakara saprakara bae mesthi ora bisa ngunjuki wangsulan.

⁴Sapa ta, sanadyan wicaksana atine lan gedhe kakuwatane, kang bisa nglawan marang Panjenengane sarta lestari slamet?

⁵Iya Panjenengane kang ngelih gunung ora kalawan kasumurupan ing wong, lan diwolak-walik ing sajroning bebendune;

⁶ngingser bumi saka ing panggonane, satemah saka-sakane padha gonjing,

⁷srengenge diwaleri, temah ora mlethek; lintang-lintang dikurung kalawan disegel;

⁸Gusti Allah piyambak kang mbeber langit, kang nglangkahi alune sagara,

⁹kang nitahake lintang Prau, lintang Wluku lan lintang Wuluh, apadene lintang-lintang ing kidul;

¹⁰kang nindakake pakaryan kang agung, ora kena jinajagan; sarta kaelokan tanpa wilangan.

¹¹Manawa Panjenengane langkung ing sandhingku, aku ora sumurup, lan manawa lumampah aku ora ndeleng.

¹²Manawa Panjenengane ngrebat apa-apa, kang ngalang-alangi sapa? Sapa kang munjuk: Punapa ingkang Paduka tindakaken punika?

¹³Gusti Allah ora mekak bebendune, para pambantune Rahab padha tumelung ana ing ngarsane.

¹⁴Apamaneh aku, kapriye bisaku madoni Panjenengane, utawa milih tembung kanggo nglawan marang Panjenengane?

¹⁵Sanadyan aku bener, iya mangsa bisaa ngunjukake panjawab, malah aku kudu nyuwun sih-piwales marang Hakimku.

¹⁶Saupama aku nyenyebut, mangka Panjenengane paring wangsulan, aku mesthi iya ora ngandel, yen Panjenengane karsa miyarsakake swaraku;

¹⁷Panjenengane kang nempuh aku kalawan prahara, sarta kang ngakehake tatuku tanpa sabab,

¹⁸kang ora marengake aku unjal ambekan, nanging kang malah maregi aku kalawan pait-getir.

¹⁹Manawa bab karosan, Panjenengane iku kang kagungan. Manawa bab kaadilan, sapa kang bisa nggugat Panjenengane?

²⁰Sanadyan aku bener, cangkemku dhewe kang bakal ngluputake aku; sanadyan aku ora salah, Panjenengane kang bakal nyalahake aku.

²¹Aku ora luput! Aku ora mreduli awakku, aku ora ngetung uripku.

²²Kabeh-kabeh iku padha bae, mulane pangucapku: Wong luput lan wong ora luput karo-karone padha tinumpes.

²³Manawa cemethine dumadakan memateni, Panjenengane banjur nggegujeng bubrahing nalare wong kang ora luput.

²⁴Bumi wus kapasrahake marang wong duraka, hakime jagad ditutupi raine; manawa dudu Gusti Allah kang nindakake iku, lah sapa ta?

²⁵Playune dina-dinaning umurku rikate ngungkuli utusan kilat, wus padha larud tanpa nyumurupi kabegjan,

²⁶pesating lakune kaya prau glagah, kaya abure manuk garudha kang nyamber memangsan.

²⁷Saupami kawula gadhah pangucap makaten: Daklalekake sesambatku, dakbuwange anggonku mbesengut, banjur dadi bungah maneh,

²⁸punika kawula ajrih dhateng kasisahan kawula sadaya, awitdene kawula sumerep, bilih Paduka boten badhe mastani kawula tanpa kalepatan.

²⁹Kawula temtu katetepaken tiyang duraka, punapa ginanipun kawula ngantos kangelan tanpa wekasan?

³⁰Sanadyan kawula adusa toya salju, sarta wisuha mawi sabun,

³¹Paduka temtu mblesekaken kawula ing endhutan, lajeng sandhangan kawula sami nganggep jijik dhateng kawula.

³²Amarga Panjenengane iku dudu manungsa kaya aku, kang kena dakcaosi panjawab: Sumangga sami sesarengan sowan dhateng ing ngarsaning pangadilan.

³³Ora ana juru pamisah, kang numpangake tangan marang kita sakarone!

³⁴Satemah Panjenengane banjur nyingkirake gebage saka ing awakku, sarta aku nuli ora giris ana ing ngarsane.

³⁵Manawa kelakon mangkono, aku iya bakal munjuk ora nganggo wedi, awit aku pancen ora mangkono.” [7†]