Read Kitab Sutji, 1981 JABUR 102 Bible Online

JABUR 102 - Kitab Sutji, 1981 bible

JABUR 102

¹Pandongane wong sangsara nalika lesu-lesah lan banjur ngesokake pasambate ana ing ngarsaning Sang Yehuwah.

²Dhuh Yehuwah, Paduka mugi karsaa miyarsakaken pandonga kawula, anggen kawula sesambat nyuwun pitulungan mugi sageda dumugi ing ngarsa Paduka.

³Mugi sampun nyingidaken wedana Paduka tumrap kawula ing dinten karubedan kawula. Mugi karsaa ngenglengaken talingan Paduka dhateng kawula; manawi kawula sesambat mugi enggal kersaa paring wangsulan!

⁴Amargi dinten-dinten kawula telas kados kukus, balung kawula sami mengangah kados prapen.

⁵Manah kawula pinupuh sarta alum kados rumput, ngantos kawul kasupen nedha roti kawula.

⁶Margi saking pasambat kawula ingkang sora kawula ngantos kantun lunglit.

⁷Kawula sampun kados peksi kontul wonten ing ara-ara samun, saha peksi beluk wonten ing jugrugan.

⁸Kawula boten saged tilem lan sampun dados kados peksi kepencil wonten ing payon.

⁹Sadinten muput kawula dipun uman-uman dening para satru kawula, tiyang ingkang sami damel dolanan kawula supaos kaliyan nyebut nama kawula.

¹⁰Awit kawula nedha awu kadosdene roti, saha omben-omben kawula, kawula campuri luh.

¹¹Ingkang makaten punika margi saking deduka lan bebendu Paduka, kawula Paduka junjung lajeng Paduka simpar.

¹²Dinten-dinten kawula kados ayang-ayangan sangsaya panjang, saha kawula piyambak alum kados rumput.

¹³Nanging, dhuh Yehuwah, Paduka ingkang adhedhampar ing salaminipun, sarta asma Paduka tetep turun-tumurun.

¹⁴Paduka piyambak badhe jumeneng paring piwelas dhateng Sion, amargi sampun dumugi titimangsanipun kaparingan sih, sampun dumugi ing wancinipun.

¹⁵Awit para abdi Paduka sami remen dhateng sela-selanipun, sarta sami ngraos mesakaken dhateng reremukanipun.

¹⁶Para bangsa banjur padha ering marang asmaning Pangeran Yehuwah, sarta sakehing para raja ing salumahing bumi marang kaluhurane,

¹⁷manawa Sang Yehuwah wus mbangun Sion lan wus ngatingal kalawan ngagem kamulyane

¹⁸sarta wus miyarsakake marang pandongane para wong kang nandhang kemlaratan, sarta ora ngremehake marang pandongane.

¹⁹Bab iki kareben cinathet kanggo para turun ing tembe, temah bangsa kang katitahake mengko bakal padha ngluhurake Pangeran Yehuwah,

²⁰awit Pangeran wus nguningani saka ing pasucene kang luhur, sarta Sang Yehuwah wus mirsani saka ing swarga marang ing bumi,

²¹prelu miyarsakake pasambate wong tahanan, tuwin ngluwari para wong kang wus cinadhangake marang pati,

²²supaya asmaning Sang Yehuwah kawartakake ana ing Sion, tuwin Panjenengane pinuji-puji ana ing Yerusalem,

²³samangsa para bangsa lan sakehing karajan nglumpuk, padha ngabekti marang Pangeran Yehuwah.

²⁴Panjenengane wus munggel kakuwatanku ana ing dalan, lan umurku dicendhakake.

²⁵Aturku mangkene: “Dhuh Gusti Allah kawula, Paduka mugi sampun mundhut kawula ing sapalihing umur kawula! Taun-taun Paduka punika lestantun turun-tumurun!”

²⁶Kala rumiyin Paduka sampun nalesi bumi, saha langit punika yasanipun asta Paduka.

²⁷Punika sadaya badhe lebur, nanging Paduka piyambak ingkang lestantun, tuwin sanes-sanesipun sami lungsed kados pangangge, lan badhe Paduka santuni kados jubah, lajeng sami santun rupi,

²⁸nanging Paduka piyambak boten ewah-gingsir, saha taun-taun Paduka boten badhe wonten watesipun.

²⁹Anakipun para abdi Paduka sami badhe manggen kaliyan tentrem, saha turunipun sami lestantun wonten ing ngarsa Paduka [123†]