Read Kitab Sutji, 1981 JABUR 105 Bible Online

JABUR 105 - Kitab Sutji, 1981 bible

JABUR 105

¹Padha saosa puji sokur marang Pangeran Yehuwah, padha nyebuta asmane, pakaryane padha suwurna ana ing antarane para bangsa!

²Padha ngidunga kagem Panjenengane, kidungna kalawan masmur; saliring pakaryane kang elok padha caritakna!

³Padha ngegung-egungna asmane kang suci, atine para wong kang padha ngupaya Pangeran Yehuwah dimen padha bungah.

⁴Padha ngupayaa marang Pangeran Yehuwah lan kasantosane, padha tansah ngupayaa wedanane!

⁵Padha ngelingana marang kaelokane kang wus padha katindakake, tandha-tandhane kang elok-elok lan pepancasan kang dingandikakake,

⁶he para putra-wayahe Rama Abraham, abdine, he para putrane Rama Yakub, pepilihane!

⁷Iya panjenengane iku Pangeran Yehuwah, Gusti Allah kita, pepancasane nyrambahi ing salumahing bumi.

⁸Panjenengane ngengeti ing prasetyane nganti ing salawas-lawase, yaiku sabda kang wus didhawuhake marang sewu turunan,

⁹kang wus didamel karo Rama Abraham, lan supaose marang Rama Iskak;

¹⁰kang ditetepake dadi pranatan kanggo Rama Yakub, dadi prajanjian langgeng kanggo bangsa Israel,

¹¹mangkene pangandikane: “Sira bakal Sunparingi tanah Kanaan, dadi tanah pusaka kang katemtokake kanggo sira.”

¹²Nalika cacahe durung sapiraa, mung sethithik, tur dadi wong ngamanca ana ing kono.

¹³Sarta padha ngumbara saka panggonane bangsa kang siji, menyang panggonane bangsa sijine, saka ing karajan kang siji menyang panggonane suku bangsa sijine;

¹⁴Panjenengane ora marengake yen ngantia padha dianiaya dening sapa-sapaa, para ratu padha diukum marga saka dheweke kabeh;

¹⁵pangandikane: “Para jebadaningSun aja nganti sira ganggu-gawe, lan aja nandukake piala marang para nabiningSun!”

¹⁶Nalika Panjenengane ndhatengake pailan ana ing nagara kono, lan sakehe tandhon pangan disirnakake,

¹⁷banjur ana wong kang kautus ndhisiki dheweke kabeh: Yusuf kang kaedol dadi batur tukon.

¹⁸Sikile dibelok, gulune rinante ing wesi,

¹⁹nganti tumeka ing titimangsane pangandikane kelakon, sarta pancasaning Yehuwah mbenerake dheweke.

²⁰Sang Prabu nuli dhawuh ngluwari, pangwasane para bangsa kang ngluwari.

²¹Nuli dikarsakake dadi lelurahing kadhatone, lan tinanggenah mengku apa sakagungane Sang Prabu kabeh,

²²diparengake ngereh para panggedhe abdine Sang Prabu sakarsane piyambak, sarta memulang kawicaksanan marang para tetuwane.

²³Mangkono Rama Israel banjur rawuh ing tanah Mesir, lan Rama Yakub dadi wong neneka ana ing tanahe Kham.

²⁴Pangeran Yehuwah banjur ndadosake umate tangkar-tumangkar, kadadekake santosa ngluwihi para mungsuhe;

²⁵atine mungsuhe mau diwalik temah padha sengit marang umate Gusti Allah, sarta abdine padha dipitenah.

²⁶Gusti Allah tumuli ngutus Nabi Musa, abdine, lan Imam Harun pepilihane.

²⁷Sakarone nganakake kaelokaning Pangeran ana ing tengahe, sarta mukjijat ana ing tanah Kham.

²⁸Pangeran ndhatengake pegowong, temah dadi peteng, nanging padha mbangkang marang pangandikane;

²⁹banyune kasabdakake malih dadi getih, sarta iwake padha dipateni.

³⁰Kodhok-kodhok padha uyel-uyelan ana ing negarane, malah nganti tekan ing kamar-kamare rajane.

³¹Gusti Allah ngandika, banjur katekan laler cathak, lan lemud-lemud ing satanah kabeh;

³²Panjenengane ndhawahake udan es dadi gegantine udan ing kono, lan geni kang mulad-mulad ing negarane;

³³wit anggur lan anjir padha karubuhake, lan sakehing wit-witan ing tlatahe disempali.

³⁴Gusti Allah ngandika, banjur ana walang, lan iku walang memangsa kang tanpa wilangan kehe,

³⁵banjur mangsa sakehe tetuwuhan ing negarane, sarta ngganyang sapametuning palemahane.

³⁶Pangeran numpes sakehe anak pembarep ing negarane, wohing kekuatane kang kawitan.

³⁷Umate nuli diirid metu kalawan nggawa salaka lan emas, lan panunggalane sakehing talere ora ana kang kajengklok siji-sijia.

³⁸Nalika metune mau wong Mesir padha bungah-bungah, amarga wong Mesir padha ketaman wedi marang dheweke kabeh.

³⁹Gusti Allah nggelar mega kagawe mayungi umate, tuwin geni kang madhangi ing wayah bengi.

⁴⁰Para leluhur padha nyenyuwun, Gusti Allah nuli ndhatengake manuk gemak, sarta maregi umate kalawan roti saka ing langit.

⁴¹Pangeran mbengkahake parang, banjur ana banyu mancur, kang mili kaya kali ana ing tanah garing.

⁴²Iku marga Panjenengane ngengeti marang pangandikane kang suci, marang Rama Abraham abdine.

⁴³Gusti Allah ngirid umate metu kalawan bungah-bungah, sarta pepilihane kalawan surak-surak.

⁴⁴Padha diparingi negarane para bangsa, temah padha tampa oleh-olehane rekasane para bangsa,

⁴⁵supaya padha tetep nindakake pranatane Gusti Allah, lan ngestokake marang sakehe piwulange. Haleluya! [127†] [128†] [129†] [130†] [131†] [132†] [133†] [134†] [135†] [136†] [137†] [138†] [139†] [140†] [141†] [142†] [143†] [144†] [145†] [146†] [147†] [148†] [149†]