Read Kitab Sutji, 1981 JABUR 106 Bible Online

JABUR 106 - Kitab Sutji, 1981 bible

JABUR 106

¹Haleluya! Padha saosa puji sokur marang Pangeran Yehuwah, awitdene Panjenengane iku sae! Sih-susetyane iku langgeng ing salawase.

²Sapa kang bisa nyaritakake pakaryaning Sang Yehuwah kang linuwih, tuwin martakake sakehing pangalembana marang Panjenengane?

³Rahayu wong kang netepi angger-angger, kang nindakake kaadilan ing salawas-lawase.

⁴Dhuh Yehuwah, kawula mugi Paduka engeti, awit saking kamirahan Paduka dhateng umat Paduka, Paduka mugi kersaa migatosaken dhumateng kawula demi karahayon Paduka,

⁵supados kawula sageda ningali kabegjanipun para pepilihan Paduka, supados kawula tumuta bingah ing salebeting kabingahanipun umat Paduka, sarta supados saged nglairaken panggunggung sesarengan kaliyan umat kagungan Paduka piyambak.

⁶Kawula sadaya kaliyan para leluhur kawula, sampun sami nglampahi dosa, kawula sampun sami lepat sarta nglampahi duraka.

⁷Para leluhur kawula nalika wonten ing tanah Mesir, sami boten mangertos dhumateng kaelokan Paduka, sami boten enget dhateng agenging sih-kadarman Paduka, malah sami mbalela dhumateng Ingkang Mahaluhur, wonten ing pinggiripun seganten Teberau.

⁸Ewadene padha dipitulungi slamet Gusti Allah marga saka asmane, supaya padha sumurupa marang kakiyatane.

⁹Segara Teberau didukani temah dadi asat, para leluhur banjur padha dilakokake ana ing samodra agung, kayadene liwat ing ara-ara samun.

¹⁰Kaya mangkono anggone padha diluwari saka ing tanganing wong kang sengit, sarta padha diuwalake saka ing tanganing mungsuh.

¹¹Mungsuhe padha kasasaban ing banyu, ora ana kang kari siji-sijia.

¹²Nalika iku para leluhur banjur padha ngandel marang pangandikane, sarta ngidungake pepujian katur ing Panjenengane.

¹³Nanging banjur enggal padha lali marang pakaryane, lan ora nyrantekake marang pitedahe;

¹⁴padha ngumbar hawa-napsune ana ing segara wedhi, sarta nyoba marang Gusti Allah ana ing ara-ara samun.

¹⁵Padha diuja kekarepane, nanging awake uga banjur diganjar lelara nglayung.

¹⁶Sawuse mangkono padha meri marang Nabi Musa ana ing pakemahan, tuwin marang Imam Harun, abdining Pangeran Yehuwah kang suci.

¹⁷Bumi tumuli bengkah nguntal Dhatan, sarta ngingkemi grombolane Abiram.

¹⁸Ana geni kang mulad-mulad ing tengahe grombolan mau, lan urube nggesengake para wong kang duraka iku.

¹⁹Ana ing gunung Horeb padha gawe reca pedhet, sarta sujud marang reca cithakan;

²⁰padha ngijolake Kamulyane kalawan wewujudan sapi lanang kang mangan suket.

²¹Padha lali marang Gusti Allah juru Pangluwarane, kang wus nindakake prakara-prakara kang gedhe ana ing tanah Mesir;

²²pandamel-pandamel kang elok ana ing tanahe Kham, pandamel-pandamel kang nggegirisi ana ing sapinggire segara Teberau.

²³Mulane Pangeran ngandika bakal numpes para leluhur, yen ajaa Nabi Musa pepilihane, nengahi ana ing ngarsaning Pangeran, nyirep bebendune temah Panjenengane ora sida nyirnakake para leluhur.

²⁴Para leluhur padha ngemohi negara kang adi iku, padha ora ngandel marang pangandikane,

²⁵malah padha pating kedumel ana ing kemahe, lan ora ngrungokake marang swantene Pangeran Yehuwah,

²⁶mulane Pangeran banjur ngagagake astane marang para leluhur, arep padha dipateni ana ing ara-ara samun,

²⁷sarta turune bakal padha dibuyarake ana ing antarane para bangsa, lan disebar menyang ing negara-negara.

²⁸Apadene padha rumaket marang Baal-Peor, sarta mangan kurban-kurban sembelehan kanggo wong mati.

²⁹Dadi padha gawe gerahe panggalihe Pangeran Yehuwah marga saka pratingkahe mau, mulane padha katempuh ing wewelak.

³⁰Pinehas tumuli tumandang nindakake pangadilan, temah wewelak mau banjur sirep.

³¹Bab iku kapetung dadi jasane turun-tumurun ing salawas-lawase.

³²Ana ing sacedhake banyu ing Meriba, para leluhur padha gawe dukaning Allah, satemah Nabi Musa banjur ketaman ing karubedan, marga saka para leluhur mau,

³³amarga para leluhur padha njalari dukane Nabi Musa, nganti panjenengane ketrucut anggone ngandika.

³⁴Para bangsa padha ora dibengkas, kaya kang wus kadhawuhake dening Pangeran Yehuwah marang para leluhur,

³⁵nanging padha tetunggalan karo para bangsa mau, lan niru pratingkahe,

³⁶brahalane padha disembah, temah dadi kalajiret tumrap para leluhur.

³⁷Padha ngurbanake anak-anake lanang, lan anak-anake wadon marang para roh reged,

³⁸dadi padha ngwutahake getihe wong kang ora luput, iya iku getihe anake lanang lan wadon, kang padha disembeleh dadi sesajen marang brahalane wong Kanaan, temah negara kono banjur najis awit saka anggone utang getih mau.

³⁹Padha najisake awake dhewe srana pratingkahe iku, sarta padha laku jina ing sajroning panggawene mau.

⁴⁰Mulane bebenduning Pangeran Yehuwah mulad-mulad marang umate, sarta ewa marang bangsa kagungane piyambak iku,

⁴¹banjur padha diulungake marang ing tangane bangsa liyan, satemah kawasesa ing wong kang padha nyengiti.

⁴²Padha kaindhes-indhes dening mungsuhe, satemah teluk marang ing pangwasane.

⁴³Wus bola-bali anggone padha dipitulungi dening Gusti Allah, nanging padha mbalela wae kanthi rancangan-rancangane, padha kerem ing sajroning kaluputane.

⁴⁴Ewadene Gusti Allah mirsani ing karubedane, nalika miyarsa pasambate.

⁴⁵Panjenengane enget marang prasetyane marga saka para leluhur mau, temah kaduwung marga saka gedhening sih-kadarmane.

⁴⁶Padha diparengake oleh kawelasan saka ing sakehing wong kang padha nawan.

⁴⁷Dhuh Yehuwah, Gusti Allah kawula, kawula mugi Paduka luwari, sami kaklempakna saking ing antawisipun para bangsa, supados kawula sami ngucap sokur dhumateng asma Paduka ingkang suci, sami ageng ing manah kalayan ngaturaken pepujian dhumateng Paduka.

⁴⁸Pinujia Pangeran Yehuwah, Gusti Allahe Israel, saka ing kalanggengan tumeka ing kalanggengan sarta umate kabeh padha ngucapa: “Amin!” Haleluya! [150†] [151†] [152†] [153†] [154†] [155†] [156†] [157†] [158†] [159†] [160†] [161†] [162†] [163†] [164†]