Read Kitab Sutji, 1981 JABUR 107 Bible Online

JABUR 107 - Kitab Sutji, 1981 bible

JABUR 107

¹Padha saosa puji sokur marang Sang Yehuwah, awitdene Panjenengane iku sae! Ujer sih-susetyane iku langgeng ing salawase.

²Mangkono pangucape para wong kang padha katebus dening Yehuwah, kang ditebus saka ing pangwasane kang gawe susah,

³kang dikumpulake saka ing nagara-nagara, saka ing tanah wetan lan kulon, saka ing lor lan saka ing kidul.

⁴Ana wong kang padha nglambrang ana ing ara-ara samun, ora nemu dalan kang anjog marang ing kutha kang dienggoni ing wong.

⁵padha kaluwen lan kasatan, nyawane kasulayah banget.

⁶Sajroning karubedane mau nuli padha sesambat marang Pangeran Yehuwah, banjur padha diluwari saka ing sangsarane,

⁷ditedahi dalan kang bener, temah banjur tekan ing kutha kang dienggoni ing wong.

⁸Wong mau kareben padha ngaturake panuwun marang Sang Yehuwah, marga saka sih-susetyane, marga saka kaelokane marang para anaking manungsa,

⁹awitdene Pangeran karsa maregi nyawane wong kang kasatan, sarta nyawa kang kaluwen kawaregan ing kabecikan.

¹⁰Ana wong kang padha ana ing pepeteng lan ing palimengan, kinurung ing sangsara lan wesi.

¹¹Sarehne padha mbalela marang pepakoning Allah, sarta ngremehake marang pitadahe Kang Mahaluhur,

¹²mulane ditelukake atine kalawan kasusahan, padha kejlungup, ora ana kang mitulungi.

¹³Ing sajroning karubedane iku, bareng padha sesambat marang Pangeran Yehuwah, banjur padha diluwari saka ing kasangsarane,

¹⁴diluwari saka ing pepeteng lan palimengan, sarta ranten padha dipedhoti.

¹⁵Wong iku kareben padha ngaturake panuwun marang Pangeran Yehuwah awit saka sih-susetyane, lan kaelokane marang para anaking manungsa;

¹⁶awit Pangeran wus karsa mbejadi lawang-lawang tembaga, sarta nugeli slarak-slarake wesi.

¹⁷Ana wong kang padha nandhang lara awit saka panggawene kang dosa, lan siniksa marga saka kaluputane.

¹⁸Wis padha bosen marang sarupaning pangan, lan wus padha tekan ing gapuraning pati.

¹⁹Ing sajroning karupekane mau nuli padha sesambat marang Sang Yehuwah, banjur padha diluwari saka ing kasusahane.

²⁰Pangeran paring pangandika sarta tumuli padha diwaluyakake, padha oncat saka ing luwenging kubur.

²¹Wong iku mau kareben padha ngaturake panuwun marang Pangeran Yehuwah, awit saka sih-kadarmane, lan marga saka kaelokane marang para anaking manungsa,

²²sarta kareben padha nyaosake kurban pamuji sokur tuwin nyaritakake pakaryane Gusti Allah kalawan surak-surak.

²³Ana wong kang nyabrangi segara kalawan prau, kang laku dagang ana ing samodra kang nglangut,

²⁴padha ndeleng pakaryaning Sang Yehuwah lan pandamele kang elok ana ing telenging segara.

²⁵Pangeran ngandika sarta ndhatengake prahara, kang ngumbulake ombak-ombake,

²⁶wonge padha mumbul tekan ing langit lan padha mudhun marang ing samodra gedhe, nyawane remuk marga saka kacilakan iku,

²⁷padha mumet lan sempoyongan kaya wong mendem, sarta entek akale.

²⁸Ing sajroning karubedane iku nuli padha sesambat marang Pangeran Yehuwah, banjur padha diluwari saka ing karubedane;

²⁹praharane kasirep lan ombake segara padha anteng.

³⁰Wong-wong mau padha bungah, awit kaanane kabeh wus tentrem, sarta banjur dituntun menyang ing pelabuhan kang disenengi.

³¹Wong iku kareben padha ngaturake panuwun marang Yehuwah, awit saka sih-susetyane, marga saka kaelokane marang para anaking manungsa.

³²Wong mau kareben padha ngluhurake Pangeran ana ing pasamuwaning umat iku, sarta memuji marang Panjenengane ana ing pakumpulane para pinituwa.

³³Kali-kali kadadekake segara wedhi, sarta tuking banyu didadekake lemah cengkar,

³⁴tanah subur didadekake bumi asin, kang mangkono iku awit saka pialane wong kang padha ngenggoni,

³⁵ara-ara samun kadadekake blumbang, tuwin tanah cengkar didadekake sumber,

³⁶wong kang keluwen banjur padha dinungake ana ing kono, nuli padha mbangun kutha kang dienggoni,

³⁷tumuli padha nyebar ana ing pategalan lan gawe pakebonan anggur, kang metokake woh-wohan minangka pametune.

³⁸Anadene wong iku padha banget diberkahi dening Pangeran, temah banjur banget anggone ngambra-ambra, tuwin raja-kayane padha didadekake nak-kumanak.

³⁹Nanging banjur suda-suda lan ngrekasa, awit saka pameteking sangsara lan kasusahan.

⁴⁰Pangeran banjur ngesoki kawirangan marang para panggedhe, padha kadadekake nglambrang ana ing pasamunan, kang ora ana dalane.

⁴¹Nanging wong mlarat padha diayomi supaya ora katindhes, sarta anak-putune padha ditangkar-tangkarake kaya pepanthan wedhus kehe.

⁴²Para wong mursid padha weruh banjur padha bungah, nanging sakehing kaculikan padha mingkem.

⁴³Sapa wong kang wicaksana? Iku becik gondhelana marang prakara iku kabeh, sarta nggatekna marang sih-kadarmaning Yehuwah. [165†]