Read Kitab Sutji, 1981 JABUR 109 Bible Online

JABUR 109 - Kitab Sutji, 1981 bible

JABUR 109

¹Kanggo lurah pasindhen. Masmur anggitane Parabu Dawud. Dhuh Allah pepujan kawula, Paduka mugi sampun kendel,

²awitdene cangkemipun tiyang duraka kaliyan cangkemipun tiyang cidra kaangapaken dhateng kawula, sarta kawula dipun ungel-ungeli kaliyan ilat dora,

³kawula dipun tempuh klayan tembung-tembung sesengitan, saha dipun perangi tanpa sabab.

⁴Minangka piwales tumrap katresnan kawula sami nggigat kawula, mangka sami kawula dongakaken,

⁵kasaenan kawula dipun wales piawon, saha katresnan kawula kawales sengit.

⁶“Netepna tiyang duraka ingkang masesani piyambakipun lan tukang nggigat wonten ing sisih tengenipun.

⁷Samangsa dipun adili katetepna kalepatanipun, saha pandonganipun kaanggepa dosa;

⁸umuripun kacelakna, kalenggahanipun kaalapa dening tiyang sanes;

⁹anakipun sami dadosa lola, tuwin semahipun dadosa randha.

¹⁰Anak-anakipun kajengipun nglambrang boten kantenan lan ngemis, sarta katundhung saking jugruganing griyanipun.

¹¹Ingkang potang mbeslaha sabarang darbekipun, sarta tiyang sanes sami ngrayaha angsal-angsalaning ngrekaosipun;

¹²sampun ngantos lestantun manggih sih piwelasipun tiyang, saha sampun ngantos wonten ingkang melasi dhateng anakipun ingkang sampun dados lola;

¹³saturunipun sami tumpesa, tuwin namanipun kasirnakna ing turun candhakipun,

¹⁴piawoning para leluhuripun kaengetana wonten ing ngarsaning Yehuwah, sarta dosaning biyungipun sampun ngantos kalebur,

¹⁵kajengipun tansah kagalih dening Pangeran Yehuwah, supados pangenget-enget dhateng tiyang punika dipun bengkas saking bumi,

¹⁶awitdene boten enget nindakaken katresnan, nanging ngoyak-oyak tiyang ingkang kesrakat sarta mlarat tuwin ingkang pepes manahipun ngantos sami nemahi pejah.

¹⁷Sarehning remen ngucapaken ipat-ipat, mila sami katamana ing ipat-ipatipun piyambak; sarehning boten remen dhateng berkah, mila mugi berkah inggih nebiha saking piyambakipun.

¹⁸Ipat-ipat dipun angge kados rasukan, mila rumesepa ing badanipun kados toya, tuwin kados lisah ing balungipun,

¹⁹inggih dadosa kados sandhangan ingkang dipun angge, sarta sabuk ingkang tansah dipun angge.

²⁰Sadaya punika dadosa pituwas, ganjaranipun Pangeran Yehuwah dhateng tiyang ingkang sami ndakwa kawula, sarta ingkang sami ngawon-awon kawula.”

²¹Nanging Paduka, dhuh Yehuwah, Gusti kawula, Paduka mugi kersaa tumindak tumrap kawula awit saking asma Paduka, kawula mugi Paduka luwari awit saking sih-kadarman Paduka ingkang linangkung punika.

²²Kawula nandhang sangsara saha kakirangan saha manah kawula karujit-rujit wonten ing batos kawula,

²³kawula ngical kados wewayangan ingkang sangsaya panjang, kawula kakebutaken kados walang.

²⁴Dhengkul kawula lemes margi anggen kawula siyam, sarta badan kawula dados kera, katelasan gajih.

²⁵Kawula sampun dados cecampahanipun tiyang-tiyang punika, saben ningali kawula sami gedheg-gedheg.

²⁶Dhuh Yehuwah, Gusti Allah kawula, kawula mugi Paduka pitulungi, kawula mugi Paduka luwari, laras kaliyan sih-kadarman Paduka,

²⁷supados sami sumerepa, bilih punika asta Paduka, bilih Paduka, dhuh Yehuwah, ingkang nindakaken punika.

²⁸Kajengipun sami nyupatani, Paduka badhe mberkahi, kajengipun mengsah-mengsah kawula sami nandhang wirang, nanging abdi Paduka manggiha kabingahan.

²⁹Tiyang ingkang sami nglawan kawula mugi sami kasandhangana wirang, sami kalimputana ing kawirangan kadosdene mawi jubah.

³⁰Banget anggonku arep ngaturake panuwun marang Pangeran Yehuwah kalawan cangkemku, sarta Panjenengane arep dakluhurake ana ing satengahing wong akeh,

³¹awitdene Pangeran jumeneng ana ing satengene wong papa, arep ngluwari saka para wong kang ngukum. [168†] [169†]