Read Kitab Sutji, 1981 JABUR 39 Bible Online

JABUR 39 - Kitab Sutji, 1981 bible

JABUR 39

¹Kanggo lurah pasindhen, kanggo Yedutun. Masmur anggitane Prabu Dawud.

²Gagasanku mangkene: “Aku dak ngati-ati, supaya aku aja nganti nglakoni dosa kalawan ilatku, cangkemku dakjaga kalawan dakbrangus, sajrone wong duraka isih ana ing ngarepku.”

³Aku mbisu, aku meneng, aku mbisu, aku adoh karo bab kang becik, nanging prihatinku saya banget.

⁴Atiku panas ana ing jeroku, murub kaya geni nalika aku sesambat; aku munjuk kalawan ilatku:

⁵“Dhuh Yehuwah, Paduka mugi karsaa paring sumerep bab ngajal kawula, punapadene bab watesing umur kawula, supados kawula mangretos bilih kawula punika boten langgeng!

⁶Lah dangunipun umur kawula punika sampun Paduka temtokaken namung sawatawis tebah; saha gesang kawula punika kados barang ingkang kothong wonten ing ngarsa Paduka, pancen saben tiyang punika namung satunggaling bab ingkang tanpa gina. (Selah)

⁷Manungsa punika namung kadosdene wewayangan ingkang langkung, namung usreg kemawon bab barang ingkang tanpa paedah, nandho-nandho nanging boten sumerep sinten ingkang badhe ngrakup.

⁸Dados sapunika ingkang kula ajeng-ajeng punika punapa, dhuh Gusti? Namung Paduka kemawon ingkang kawula ajab.

⁹Paduka mugi karsaa ngluwari kawula saking sakathahing kalepatan, kawula sampun ngantos dados cecampahanipun tiyang gemblung.

¹⁰Kawula mingkem, boten mbikak cangkem kawula, amargi Paduka piyambak ingkang tumindak.

¹¹Paduka mugi karsaa nyingkiraken panyiksa Paduka saking kawula, kawula remuk-rempu margi saking panggebag Paduka.

¹²Paduka ngrangket tiyang mawi paukuman, jalaran lepat; kaendahanipun Paduka lebur kadosdene renget, pancen saben tiyang punika namung bab ingkang tanpa gina. (Selah)

¹³Dhuh Yehuwah mugi karsaa miyarsakaken pandonga kawula, saha nilingna ing pasambat kawula, tetesing eluh kawula sampun Paduka kendelaken kemawon, amargi kawula punika mondhok wonten ing ngarsa Paduka, tiyang neneka kadosdene leluhur kawula sadaya.

¹⁴Paduka mugi mengkeraken kawula, supados kawula saged bingar, saderengipun kawula kesah sarta boten wonten ing malih.”