Read Kitab Sutji, 1981 WULANG BEBASAN 1 Bible Online

WULANG BEBASAN 1 - Kitab Sutji, 1981 bible

WULANG BEBASAN 1

¹Wulang bebasan anggitane Prabu Suleman putrane Prabu Dawud, ratu ing Israel,

²kanggo nyumurupi kawicaksanan lan pamerdi, supaya mangreti marang tembung-tembung kang ana maknane,

³kanggo nampani pamerdi kang marakake pinter, sarta kabeneran, kaadilan lan kejujuran,

⁴kanggo aweh kalantipun marang wong kang ora duwe pangalaman, sarta kawruh lan kawicaksanan marang wong anom; --

⁵wong kang wicaksana, becik ngrungokna, supaya wuwuh ngelmune, lan wong kang duwe pangreten supaya oleh bab-bab kang kena kanggo tetimbangan --

⁶kanggo nyumurupi isine wulang bebasan lan pralambang, apadene tetembungan lan sanepane para wicaksana.

⁷Wedi-asih marang Yehuwah iku wiwitaning kawruh, nanging wong bodho padha ngremehake kawicaksanan lan pamerdi. [1†] [2†]

⁸He anakku, ngrungokna marang pamerdine bapakmu, lan aja ninggal piwulange ibumu;

⁹marga oncen-oncen kembang kang endah iku kanggo sirahmu, sarta kalung kanggo gulumu.

¹⁰He anakku, manawa kowe dibujuk dening wong dosa, kowe aja nurut;

¹¹manawa iku padha duwe pangucap: “Marang melua aku, padha ndingkik getih, nginjen marang wong tanpa kaluputan, tanpa sabab;

¹²payo iku padha diuntal urip-uripan, kaya jagade wong mati, diuntal babar pisan kaya kang mudhun marang ing kubur;

¹³temah kita padha oleh barang rupa-rupa kang akeh ajine, padha bisa ngebaki omah kita kalawan barang rampasan,

¹⁴undhimu buwangen ana ing tengahku, kanthong siji kanggo kita kabeh.”

¹⁵He anakku, uripmu aja niru tindak-tanduke wong-wong mau, sikilmu edohna saka ing dalane;

¹⁶awit sikile wong iku parane marang ing piala, sarta cukat manawa arep ngwutahake getih.

¹⁷Marga tanpa guna masang jaring ana ing ngarepe sadhengah kang duwe suwiwi;

¹⁸mangka wong iku mau padha ngadhang marang getihe dhewe lan ndingkik marang nyawane dhewe.

¹⁹Kaya mangkono pangalamane saben wong murka ing bab bebathen peteng, kang ngrebut nyawane wong kang ndarbeni.

²⁰Kawicaksanan nguwuh-uwuh seru ana ing lurung-lurung, sarta nyuwara ana ing ara-ara,

²¹anggone nguwuh-uwuh ana ing sadhuwure balowerti, ana ing sangarepe gapuraning kutha anggone nglairake tembung-tembunge.

²²“He wong kang ora duwe pangalaman, nganti pira lawase, anggonmu isih nresnani kaananmu iku, tukang poyok anggone seneng memoyok lan wong bodho anggone sengit marang kawruh?

²³Padha madhepa marang pamelehku, lah aku arep ngesokake isining atiku lan nyumurupake tembungku marang kowe.

²⁴Sarehne kowe mopo nalika dakundang, lan ora ana wong kang ngrewes nalika aku ngulurake tanganku,

²⁵malah kowe padha nyepelekake pituturku lan ora gelem nampani pepelingku,

²⁶mulane aku iya bakal nggeguyu bilaimu, lan nyokurake samangsa kowe ketekan pagiris,

²⁷samangsa kowe ketekan ing pagiris kang kaya prahara, lan katempuh ing bilai kang kaya lesus, sarta kataman ing karupekan lan kasusahan.

²⁸Ing kono bakal padha sambat-sambat marang aku, nanging ora bakal dakwangsuli, kanthi temen-temen anggone padha ngupaya aku, nanging ora bisa katemu.

²⁹Sarehne padha sengit marang kawruh lan ora milih ngabekti marang Pangeran Yehuwah,

³⁰padha emoh nampani pituturku, nanging padha nampik marang sakehe pamelehku,

³¹mulane bakal padha mangan wohing panggawene, sarta padha wareg dening rancangane dhewe.

³²Awitdene wong kang tanpa pangalaman iku bakal kapatenan dening anggone lumun; sarta wong bodho bakal kasirnakake dening sembranane.

³³Balik sing sapa nggugu marang aku, iku bakal manggon kalawan slamet, kalis ing bilai kang nggegirisi.” [3†]