Read Kitab Sutji, 1981 WULANG BEBASAN 31 Bible Online

WULANG BEBASAN 31 - Kitab Sutji, 1981 bible

WULANG BEBASAN 31

¹Iki pangandikane Sang Prabu Lemuel, ratu ing Masa, kang diwulangake dening kang ibu marang panjenengane.

²He anakku, anak kang daklairake, anaking punagiku, apa kang bakal daktuturake marang kowe?

³Kekuwatanmu aja kokwenehake marang wong wadon, mangkono uga lakumu, marang para wong wadon kang ndadekake rusake para ratu.

⁴He Lemuel, ora pantes kanggone para ratu, ora patut para ratu manawa ngunjuk anggur, utawa para panggedhe manawa mundhut minuman keras.

⁵Aja nganti marga saka anggone ngunjuk mau, banjur nglirwakake apa kang wus katetepake, lan ndhoyongake wewenange wong-wong kang katindhes.

⁶Minuman keras iku wenehna marang wong kang arep sangsara, lan anggure marang wong kang prihatin;

⁷iku kareben padha ngombe supaya lali marang kamlaratane, lan ora kelingan marang kasusahane maneh.

⁸Cangkemmu angapna kanggo wong bisu, lan kanggo wewenange wong kang nglayung.

⁹Cangkemmu angapna, lan gawea putusan kang adil. Wong kang katindhes lan kang miskin padha wenehana wewenange.

¹⁰Rabi kang cakep sapa kang bisa nemu? Dene ajine ngungkuli mutiara.

¹¹Atine kang lanang pracaya marang kang wadon iku, kang lanang ora tau kekurangan kauntungan.

¹²Tansah gawe becik marang kang lanang, ora tau ditanduki ala, ing sajege uripe.

¹³Ngupaya wulu wedhus gembel lan rami, lan seneng nggarap pagawean klawan tangane.

¹⁴Kayadene prau-praune sudagar, nekakake rejekine saka ing papan kang adoh.

¹⁵Anggone tangi isih peteng, banjur nyadhiyakake pangan kanggo wong saomah lan mbage-mbage gawean marang sakehe pembantune wadon.

¹⁶Bisa tuku pategalan, kang dikarepake, pituwasing tangane kanggo wragad nanduri pakebonan anggur.

¹⁷Bangkekane disabuki karosan, lengene dikuwatake.

¹⁸Dheweke sumurup, manawa pametune nguntungake, yen bengi damare ora mati.

¹⁹Tangane ditumpangake ing jantra, drijine nyekel onthelane.

²⁰Tangane diulungake marang wong kang katindhes, ngulurake tangane marang wong mlarat.

²¹Ora nyumelangake wong saomah kabeh ing mangsa tibaning salju, marga wong saomah padha manganggo rangkep.

²²Gawe babut kanggo awake dhewe, pangganggone arupa lena alus lan kain wungu.

²³Kang lanang kondhang ana ing gapuraning kutha, samangsa lelungguhan karo para tuwa-tuwane nagara.

²⁴Kang wadon gawe sandhangan lena, banjur diedol, sarta masrahake sabuk marang para wong dagang.

²⁵Panganggone kekuwatan lan kaluhuran, tumrap dina buri mung gumuyu bae.

²⁶Anggone ngangapake cangkeme kalawan kawicaksanan, lan ilate kadunungan piwulang kang alus.

²⁷Tansah ngulat-ulatake samobah-mosiking brayate, lan ora tau mangan rejeki wohing tindak kesed.

²⁸Anak-anake padha tangi sarta ngarani biyunge rahayu, dalah bojone iya ngalembana marang kang wadon, pangucape:

²⁹Akeh wong wadon kang nindakake kautaman, nanging kowe ngungkuli iku kabeh.

³⁰Warna endah iku goroh lan ayune rupa iku tanpa guna, nanging wong wadon kang wedi asih marang Pangeran Yehuwah iku kaalembana.

³¹Iku wenehana panduman saka wohing tangane panggawene iku kareben ngalembana dheweke ana ing gapura!