Read Kitab Sutji, 1981 WULANG BEBASAN 4 Bible Online

WULANG BEBASAN 4 - Kitab Sutji, 1981 bible

WULANG BEBASAN 4

¹He bocah-bocah, padha ngrungokna pamerdining bapa, lan titenana supaya kowe bisa oleh pangreten,

²awitdene piwulang kang becik kang dakwenehake marang kowe, aja padha ninggal marang pituduhku.

³Marga nalika aku isih bocah tunggal saomah karo bapakku, aku ringkih lan dadi anak ontang-antinge ibuku;

⁴aku diwulang bapakku, pituture mangkene: “Atimu dimen nggondheli tembung-tembungku; pituturku tetepana, temah kowe bakal urip;

⁵mbudidayaa supaya oleh kawicaksanan, marsudia supaya oleh pangreten, aja ndleya lan aja nyimpang saka tembung-tembung kang metu saka ing cangkemku.

⁶Aja nyingkur marang kawicaksanan, temah kowe bakal direksa, iku tresnanana, temah kowe bakal digumateni.

⁷Wiwitane kawicaksanan iku: marsudia supaya oleh kawicaksanan, lan mbudidayaa oleh pangreten srana sabarang kang wus kokdarbeni.

⁸Iku ajenana, temah kowe bakal diluhurake, manawa kokrangkul, kowe bakal kadadekake kajen keringan.

⁹Sirahmu bakal dietrapi oncen-oncen kembang kang endah, sarta kowe bakal diwenehi makutha kang adi.”

¹⁰He anakku, rungokna lan tampanana pituturku, temah bakal dawa umurmu.

¹¹Kowe dakwulang bab dalane kawicaksanan, daktuntun lakumu ana ing dalan kang lurus.

¹²Manawa kowe lumaku, jangkahmu bakal ora dialang-alangi, manawa lumayu, ora bakal kesandhung.

¹³Manuta marang pamerdi, aja kokeculake, iku reksanen, marga iya iku uripmu.

¹⁴Aja ngambah dalane wong duraka, lan aja tumapak ing lurunge wong ala.

¹⁵Dalan iku dohana, aja metu ing kono, nyimpanga lumakua terus,

¹⁶awit wong iku padha ora bisa turu, yen durung nindakake piala, ngantuke ilang, yen durung gawe kesandhunge wong;

¹⁷awit padha mangan roti pametuning duraka, sarta ngombe anggur pametune ambek siya.

¹⁸Nanging dalane wong mursid iku kaya pepadhang ing wayah esuk, kang mundhak-mundhak padhange nganti tumeka ing wayah tengange.

¹⁹Dalane wong duraka iku kaya pepeteng, padha ora sumurup apa kang marakake kesandhung.

²⁰He anakku, nggatekna tembungku, kupingmu telingna marang apa kang dakucapake:

²¹kabeh iku aja nganti sumingkir saka ing ngarepmu, simpenen ana ing sajroning telenge atimu;

²²awit iku dadi panguripane wong kang nemu, lan dadi kawarasaning badane sakojur.

²³Atimu reksanen kanthi waspada, awit iku etuking panguripan.

²⁴Cangkem kang cidra singkirna saka ing awakmu, lan lambe kang kablinger buwangen kang adoh.

²⁵Mripatmu kareben terus mandeng mangarep, lan pandelenge mripatmu tansah katujokna mangarsa.

²⁶Metua ing dalan kang rata, sarta sakehe lakumu diajeg.

²⁷Aja menggok mangiwa utawa manengen, sikilmu edohna saka ing piala. [10†]