Read Kitab Sutji, 1981 WULANG BEBASAN 6 Bible Online

WULANG BEBASAN 6 - Kitab Sutji, 1981 bible

WULANG BEBASAN 6

¹He anakku, manawa kowe nanggung pepadhamu, lan gawe prajanjian karo wing liya;

²manawa kowe kejiret ing tembungmu dhewe, kena kala ing tembunge cangkemmu dhewe,

³nuli, he anakku, tumindaka mangkene, lan ngluwarana awakmu, marga kowe wus tumiba ing regemane pepadhamu, lungaa, jengkenga, lan njaluka kawelasan kalawan banget marang pepadhamu iku,

⁴aja ngolehake mripatmu ngliyep, lan tlapukanmu aja oleh ngantuk,

⁵awakmu luwarana kaya menjangan saka ing tangane wong mbebedhag, kaya manuk saka ing tangane kang mikat.

⁶He wong kesed, maranana semut, lakune titenana lan dadia pinter.

⁷Sanadyan semut iku ora ana kang mimpin, ora ana kang ngatur lan ora ana kang manggedheni,

⁸iya padha keklumpuk rejeki ing mangsa panas, lan tandho pangan ing mangsa panen.

⁹He wong kesed, nganti pira lawase anggonmu klemahan, besuk apa anggonmu tangi turu?

¹⁰“Turu sadhela engkas, ngantuk sadhela engkas, nekuk tangan arep nglegeyeh sadhela engkas.”

¹¹Kowe nuli bakal katekan kamiskinan kaya wong kang nempuh, lan kacingkrangan kayadene wong kang sikep gegaman.

¹²Tanpa guna lan nistha wong kang urip kalawan cangkem kang cidra,

¹³kang mripate kedhep-kedhep, kang muter-muter sikile lan nyasmitani srana drijine,

¹⁴kang atine ngangen-angen kaculikan, kang tansah ngrantam-rantam piala, lan kang njalari tukar padu;

¹⁵mulane banjur dadakan katempuh ing bilai, sadhela bae rusak lan ora bisa dipulihake maneh.

¹⁶Nem prakara iki kang disengiti dening Pangeran Yehuwah, malah pitung prakara kang dadi jejember tumrap galihe;

¹⁷iya iku mripat gumunggung, ilat cidra, tangan kang ngwutahake getihe wong kang ora salah;

¹⁸ati kang ngrantam-rantam piala, sikil kang enggal-enggal marani piala,

¹⁹seksi palsu, kang ngucapake ujar pagorohan, sarta kang njalari ecrahe sadulur. [11†]

²⁰He anakku, pepakone bapakmu estokna, lan aja ninggal piwulange ibumu.

²¹Iku kabeh tansah kumanthila ana ing atimu, lan kalungna ing gulumu.

²²Samangsa kowe lumaku, kowe bakal dipimpin, lan samangsa kowe turu, ditunggu, yen kowe tangi, bakal diajak guneman.

²³Dene pepakon iku minangka damar, lan piwulang iku minangka pepadhang, sarta pameleh kang isi pamerdi iku dalaning urip,

²⁴bakal ngayomi kowe saka wong wadon tuna-susila, lan ilate wong wadon liya kang lunyu.

²⁵Aja kayungyun marang ayune ing sajroning atimu, aja nganti ketarik dening idepe.

²⁶Marga kanggone wong wadon tuna-susila, kang diprelokake iku anggone bisa oleh rejeki, nanging bojoning liyan mburu nyawa kang adi.

²⁷Apa bisa wong nggembol geni ana ing klambine lan ora kobong sandhangane?

²⁸Utawa apa iya wong mlaku ing sandhuwure mawa, kok ora gosong sikile?

²⁹Mangkono uga wong kang nyedhaki somahe pepadhane; ora ana wong siji-sijia kang nggepok wong wadon iku, kok luput ing paukuman.

³⁰Maling apa ora bakal diremehake, yen anggone maling iku mung marga arep nuruti pepenginane, marga saka keluwen?

³¹Sarta manawa kecekel, kudu nglironi tikel pitu, apa saisining omahe ditombokake.

³²Sing sapa laku jina iku tanpa budi, kang nindakake mangkono iku ngrusak awake dhewe.

³³Siksa lan wirang dadi pituwase, kawirangane ora bisa ilang.

³⁴Marga butarepan iku panasing atine wong lanang, samangsa males tanpa duwe rasa welas.

³⁵Wong iku ora gelem nampani tebusan apa bae, sanadyan pira bae pawewehmu, tetep ora bakal ditampani.