Read Kitab Sutji, 1981 KOHELET 7 Bible Online

KOHELET 7 - Kitab Sutji, 1981 bible

KOHELET 7

¹Jeneng kang arum iku luwih becik katimbang karo lenga kang larang, lan dinaning ngajal iku luwih becik tinimbang karo dina kalairan.

²Luwih becik lumebu ing omah kang kasusahan tinimbang lumebu ing gedhong kang kanggo pista, awit ana ing omah kang kasusahan iku wekasaning saben manungsa: wong urip prayoga ngelingi bab iki.

³Sedhih iku luwih becik katimbang karo ngguyu, awit ulat kang peteng iku gawe beciking ati.

⁴Wong wicaksana iku seneng ana ing omah kang lagi prihatin, nanging wong bodho seneng ana ing gedhong kasenengan.

⁵Ngrungokake srengening wong wicaksana iku luwih becik tinimbang karo ngrungokake kekidunganing wong gemblung.

⁶Amarga kayadene swaraning eri kang kobong kumritig ana ing sangisoring kwali, iya mangkono iku guyune wong gemblung. Iki uga tanpa paedah.

⁷Sanyata, tumindak meres iku njalari wong wicaksana dadi gemblung, dene dhuwit besel iku ngrusakake ati.

⁸Wekas-wekasaning prakara iku luwih becik katimbang karo wiwitane. Kasabaran kang gedhe iku luwih becik katimbang gumunggung.

⁹Aja age-age nepsu ing sajroning ati, awit nepsu iku lumengket ing atine wong gemblung.

¹⁰Aja celathu: “Yagene jaman biyen iku kok luwih becik tinimbang karo jaman saiki?” Amarga pitakonmu iku ora adhedhasar kawicaksanan.

¹¹Kawicaksanan iku karo warisan padha becike, iku sawijining kauntungan tumrap para wong kang ndeleng srengenge.

¹²Amarga pangayomaning kawicaksanan iku kayadene pangayomaning dhuwit. Lan begja wong kang sumurup, manawa kawicaksanan iku rumeksa marang uripe para wong kang nduweni.

¹³Manawa marang pakaryaning Allah! Sapa kang bisa nglencengake apa kang wus kabengkokake dening Panjenengane?

¹⁴Manawa pinuju begja dieling, yen dina kacilakan iku dianakake dening Gusti Allah kayadene dinaning kabegjan, supaya manungsa ora bisa nyumurupi apa kang bakal kelakon.

¹⁵Ing sajroning uripku kang tanpa guna iki aku nyumurupi prakara warna-warna, kayata: ana wong mursid kang tiwas ing sajroning kamursidane, ana wong duraka kang uripe suwe ana ing sajroning pialane.

¹⁶Aja banget-banget anggonmu mursid, aja banget-banget anggonmu tumintak wicaksana; yagene kowe arep ngrusak awakmu dhewe?

¹⁷Aja banget-banget anggonmu nglakoni duraka, aja gemblung, yagene kowe kepengin mati sadurunge mangsamu?

¹⁸Prayogane kang siji gondhelana, sijine aja kokeculake, amarga wong kang wedi marang Gusti Allah iku ora bakal ketaman ing loro-lorone.

¹⁹Kawicaksanan iku aweh kakuwatan marang kang nduweni, ngluwihi wong sapuluh kang padha nyekel pangwasa ing sajroning kutha.

²⁰Sanyatane ing bumi iki ora ana wong kang mursid: kang nglakoni panggawe becik lan ora tau nglakoni dosa.

²¹Uga aja nggatekake sakehing tembung kang kaucapake dening wong, supaya kowe ora krungu baturmu ngipat-ipati kowe.

²²Amarga atimu sumurup, manawa kowe uga wus kerep ngipat-ipati wong liya. [11†] [12†]

²³Kabeh-kabeh iki wus dakcoba supaya oleh kawicaksanan. Aku celathu: “Aku kepengin oleh kawicaksanan,” nanging kawicaksanan iku adoh saka ing aku.

²⁴Apa kang ana iku adoh lan jero, jero banget, sapa kang bisa nemokake?

²⁵Kang dakudi iku bisane mangreti, niti-priksa lan ngupaya kawicaksanan lan kakenthelaning pamikir, lan bisane nyumurupi, manawa duraka iku bab kang gemblung lan tanpa pikiran iku edan.

²⁶Sarta aku nemu bab kang ngluwihi paite pati: wong wadon kang dadi jaring, kang atine dadi jiret lan tangane dadi blenggu. Wong kang dadi keparenging Allah bakal oncat saka kang mangkono iku, nanging wong dosa mesthi kecandhak.

²⁷Lah iki kang daktemokake, -- mangkono pangandikane Sang Kohelet, -- manunggalake kang siji kalawan sijine supaya oleh kakenthelaning prakara,

²⁸kang isih dakupaya tetep ora ketemu --; ing antarane wong sewu aku nyumurupi wong siji, nanging ing antarane wong-wong iku aku ora nyumurupi wong wadon siji-sijia.

²⁹Lah mung iki kang daktemokake, yaiku manawa Gusti Allah wus nitahake manungsa kang jujur, nanging wong banjur padha ngupaya akal pirang-pirang.