Read Kitab Sutji, 1981 YESAYA 21 Bible Online

YESAYA 21 - Kitab Sutji, 1981 bible

YESAYA 21

¹Wangsit tumrap “pasamunan ing pinggir sagara”. Kayadene lesus anggone gumrubug ngliwati Tanah Negeb, kaya mangkono tekane saka ing ara-ara samun, saka ing nagara kang nggegirisi.

²Ana wahyu kang bengis kang wus kawangsitake marang aku: “Si penggarong nggarong, si pengrusak, ngrusak! Majua, he Elam, kepungen, he Madai! Sakehing pangesah kang kalirake wus Sunsirep.”

³Mulane lambungku lara banget, aku lara mules kaya mulesing wong wadon kang manak; aku mringkus-mringkus, ora krungu maneh, aku kaget, ora ndeleng maneh.

⁴Atiku ngolang-ngaling, aku kalimputan ing rasa trataban, wayah bengi kang tansah dakangen-angen iku saiki gawe geterku.

⁵Wong padha ribut nata pasugatan, nata palenggahan, dhaharan, pangunjukan ... Dumadakan keprungu: “He para panggedhe! Samektaa ing perang, lenganana tamenge!”

⁶Amarga mangkene pangandikane Pangeran marang aku: “Sira lungaa, masanga wong jaga, apa kang kadeleng kudu dikandhakake.

⁷Samangsa sumurup prajurit jaranan sagelengan, ngloro-ngloro, wadya-bala nunggang kuldi, wadya-bala nunggang unta, iku kudu diwaspadakake temenan, kalawan nastiti banget.”

⁸Wasana kang ndeleng iku nguwuh-uwuh: “Wonten ing panggung panjagen, dhuh bendara kula, kula tansah ngadeg sadinten muput, tuwin wonten ing papan panjagen kula kapanjer ing saben dalu.”

⁹Lah punika sampun wonten prajurit sagelengan ingkang dhateng, wadya-bala kapalan! Wong mau banjur nguwuh-uwuh maneh: “Sampun rebah, Babil sampun rebah, tuwin sakathahing recanipun brahala sampun karemukaken saha pating slebar wonten ing siti.”

¹⁰He bangsaku kang wus kaidak-idak lan kainjek-injek apa kang dakrungu saka Pangeran Yehuwah Gustining sarwa tumitah, Gusti Allahe Israel, wus daksumurupake marang kowe. [44†]

¹¹Wangsit tumrap Duma. Ana wong kang nguwuh-uwuh marang aku saka ing Seir: “He wong jaga, apa wengine isih suwe? He wong jaga, apa wengine isih suwe?”

¹²Wong jaga iku mangsuli: “Bakal esuk, nanging uga bakal bengi. Manawa kowe padha arep takon, tekaa lan padha takona maneh sapisan engkas!”

¹³Wangsit tumrap tanah Arab. Kowe bakal padha nginep ana ing alas ing tanah Arab, he kapilah-kapilahe wong Dedan!

¹⁴He wong kang manggon ing tanah Tema, padha metua, wong kang ngelak wenehana banyu, wong kang keplayu pethuken kalawan roti.

¹⁵Amarga wong iku padha lumayu nyingkiri pedhang, pedhang kang kaunus, gendhewa kang kapenthang, lan peperangan kang nggegirisi.

¹⁶Awit mangkene pangandikane Pangeran marang aku: “Sanjrone sataun maneh, manut wektu panyambut-gawene prajurit opahan, sakehing kamulyane Kedar bakal sirna.

¹⁷Lan prajurite panahan bangsa Kedar kang gagah prakosa bakal mung kari sathithik cacahe, sabab Sang Yehuwah Gusti Allahe Israel wus ngandika mangkono.”