Read Kitab Sutji, 1981 YESAYA 22 Bible Online

YESAYA 22 - Kitab Sutji, 1981 bible

YESAYA 22

¹Wangsit tumrap “lebaking wahyu”. Ana apa ta, dene sakehe wongmu padha munggah ing payon-payoning omah,

²he kutha kang surak-surak rame lan gembira gumuruh, he nagara kang bungah-bungah? Wongmu kang padha mati iku ora marga mati dening pedhang, lan ora gugur ana ing peperangan.

³Panggedhemu padha lumayu kabeh, padha katawan ora sarana kapanah; wong-wong kang prakosa padha katawan, sanadyan wus padha lumayu adoh banget.

⁴Mulane aku celathu: “Aku aja koktolih, etogna bae anggonku nangis kepati; aja meksa aku supaya kau kelipur ing bab patine putrining bangsaku.”

⁵Sabab Pangeran, Sang Yehuwah Gustining sarwa tumitah wus netepake dinane: Panjenengane bakal nggegerake, ngidak-idak lan ngisruhake wong, tembok ing “lebaking wahyu” bakal kajugrugake sarta panjerit njaluk tulung ngumandhang tekan ing pucaking gunung!

⁶Elam wus nggendhong endhonge, Aram teka nggawa wadya-bala kretan lan jaranan, lan Kir nguculi bunteling tameng.

⁷Lebak-lebakmu kang endah dhewe bakal kebak kreta, lan wadya-bala jaranan baris ana ing ngarepe gapura,

⁸sarta Yehuda kelangan pangayoman. Ing wektu iku kowe ngawasake marang praboting perang ing “Gedhong Alas”;

⁹kowe padha sumurup, manawa temboke kuthane Sang Prabu Dawud wus bengkah-bengkah akeh sarta kowe padha nadhahi banyu ing blumbang ngisor;

¹⁰kowe padha ngetung omah-omah ing Yerusalem, lan omah-omah banjur padha kokbubrahi kanggo nyantosakake tembok;

¹¹kowe gawe papan tandhon banyu ana ing antarane tembok loro mau kanggo ngwadhahi banyu ing blumbang kang lawas; nanging kowe ora padha tumenga marang Panjenengane kang yasa iku, lan ora ndeleng marang Panjenengane kang wus mangun iku wiwit biyen mula.

¹²Ing nalika iku Pangeran, Sang Yehuwah Gustining sarwa tumitah dhawuh marang wong supaya nangis lan sesambat kalawan gundhul lan manganggo bagor;

¹³nanging lah, ing satengahe tinemu kabungahan lan suka-suka, njagal sapi lan nyembeleh wedhus, mangan iwak lan ngombe anggur, kalawan nguwuh: “Ayo padha mangan lan ngombe, awit sesuk kita padha mati!”

¹⁴Nanging Sang Yehuwah, Gustine sarwa tumitah banjur paring wangsit marang aku lan ngandika mangkene: “Kaluputanira iki sanyata ora bakal kaapura, nganti sira padha mati,” mangkono pangandikane Pangeran, Gustining sarwa tumitah. [45†]

¹⁵Mangkene pangandikaning Pangeran, Gustining sarwa tumitah: “Ayo sira nemonana panggedhene kraton iki, Sebna kang ngurus kraton lan pratelaa:

¹⁶Sira duwe kapreluan apa, lan duwe gegayutan karo sapa ana ing kene, dene sira kok ndhudhuk kuburan kanggo kowe ana ing kene, he kang ndhudhuk kuburane ing panggonan kang dhuwur, kang natah panggonane ing gunung parang?

¹⁷Lah Pangeran Yehuwah bakal nguncalake sira nganti adoh banget, he manungsa! Sira bakal kacepeng kalawan kenceng,

¹⁸lan bakal kagulung kenceng dadi gulungan sarta kaglundhungake kaya bal, menyang ing tanah kang amba; ana ing kono sira bakal mati, lan ana ing kono dununge kreta-kreta kamulyanira, he sira kang gawe wiranging brayate gustinira!

¹⁹Ingsun bakal njongkengake sira saka ing kalungguhanira, lan sira bakal kalungsur saka ing pangkatira.

²⁰Ing nalika iku Ingsun bakal nimbali abdiningSun, Elyakim anake Hilkia:

²¹Iku bakal Sunenggoni jubahira lan sabukira bakal Sunubetake ing lambunge, tuwin pangwasanira bakal Sunparingake marang ing tangane; dheweke banjur bakal dadi bapa tumrap wong ing Yerusalem lan tumrap turune Yehuda.

²²Soroge kadhatone Dawud bakal Sunampilake ing pundhake; manawa wong iku ngengakake, ora ana kang bisa nginebake; manawa nginebake, ora ana kang bisa ngengakake.

²³Ingsun bakal maringi kalungguhan kang santosa marang dheweke, kayadene canthelan kang kapasang kukuh ana ing tembok; mulane banjur dadi palungguhan kang mulya tumrap kulawargane.

²⁴Sabanjure bakal mikul sakehe tanggung jawab tumrap kulawargane, semen lan trubusan dalasan sakehe piranti kang cilik, wiwit saka bokor nganti grabah pisan.

²⁵Ing nalika iku, mangkono pangandikane Sang Yehuwah Gustining sarwa tumitah, canthelan kang kapasang kukuh ana ing panggonan kang kukuh iku bakal ora kukuh maneh, satemah banjur tugel lan tiba, lan sakehe tanggungane iku bakal lebur, amarga Pangeran Yehuwah wus ngandika mangkono.” [46†]