Read Kitab Sutji, 1981 YESAYA 26 Bible Online

YESAYA 26 - Kitab Sutji, 1981 bible

YESAYA 26

¹Ing wektu iku kekidungan iki bakal karepekake ana ing tanah Yehuda: “Kita kadunungan kutha kang santosa, kanggo nylametake kita Pangeran Yehuwah wus masang tembok lan beteng.

²Gapurane padha wengakna, supaya lumebua bangsa kang bener lan kang tetep setya!

³Ingkang manahipun santosa Paduka paringi tentrem rahayu, amargi pitados dhumateng Paduka.

⁴Padha kumandela marang Sang Yehuwah ing salawase, awit Sang Yehuwah Allah iku gunung parang kang langgeng.

⁵Amarga Panjenengane kang wus ngesorake kang padha manggon ing papan kang dhuwur; kutha-beteng wus kaendhekake, diendhekake nganti tekan ing lemah banjur kaglimpangake ing lebu.

⁶Wasana bakal kaidak-idak ing sikile para wong sangsara lan tlapakaning sikile para wong kang ringkih.”

⁷Marginipun tiyang leres punika lurus, amargi Paduka ingkang miwiti nglencengaken marginipun.

⁸Dhuh Yehuwah, kawula ugi sami ngantos-antos titimangsa anggen Paduka nindakaken pangadilan; kareman kawula sadaya punika nyebut asma Paduka saha ngenget-enget Paduka.

⁹Kalayan gumolonging nyawa anggen kawula kangen dhumateng Paduka ing wanci dalu, ugi kalayan gumolonging manah anggen kawula ngupadosi Paduka ing wanci enjing; awit manawi Paduka rawuh ngadili bumi, ingkang manggen ing jagad sami badhe sinau kaleresan.

¹⁰Saupami tiyang duraka kaparingan sih-palimirma, boten badhe sinau punapa ingkang leres; piyambakipun badhe nindakaken kaculikan wonten ing nagari ingkang migunakaken angger-angger, saha boten badhe ningali kamulyanipun Sang Yehuwah.

¹¹Dhuh Yehuwah, asta Paduka kaayataken, nanging sami boten sumerep. Kajengipun sami nyumerepi butajengan Paduka margi saking umat Paduka tuwin kajengipun sami nandhang wirang! Kajengipun sami kamangsa ngantos telas dening latu ingkang nyirnakaken mengsah Paduka!

¹²Dhuh Yehuwah, kawula sami Paduka cawisi tentrem rahayu, amargi samubarang ingkang kawula lampahi, sadaya sami Paduka tindakaken kangge kawula sadaya.

¹³Dhuh Yehuwah, Allah kawula sadaya, bendara-bendara sanesipun nate ngwaosi kawula sadaya, nanging namung asma Paduka kemawon ingkang sami kawula suwuraken.

¹⁴Tiyang-tiyang wau sampun sami pejah, boten sami badhe gesang malih, sampun sami dados arwah, boten badhe tangi malih; saestunipun sampun sami Paduka ukum saha Paduka sirnakaken, punapadene sadaya pangenget-enget dhateng tiyang-tiyang wau sampun Paduka icali.

¹⁵Dhuh Yehuwah, bangsa punika sampun Paduka damel saya wewah-wewah, umating kamulyan Paduka sampun Paduka damel saya kathah; nagaranipun sampun Paduka wiyaraken sanget.

¹⁶Dhuh Yehuwah, ing salebeting karubedan sami madosi Paduka; nalika bebendu Paduka tumempuh dhateng tiyang-tiyang wau, lajeng sami sesambat ing salebeting pandonga.

¹⁷Kadosdene tiyang estri ingkang ngandheg ingkang sampun dumugi ing elekipun, lajeng ngolang-ngaling sakit, ngadhuh-adhuh margi nyakiti, inggih makaten punika kawontenan kawula sadaya ing suwaunipun wonten ing ngarsa Paduka, dhuh Yehuwah:

¹⁸Kawula sami ngandheg,lajeng ngolang-aling sakit, nanging kados-kados kawula sami nglairaken angin, kawula sami boten saged ngawontenaken kawilujengan wonten ing bumi, saha ingkang manggen ing jagad boten lair.

¹⁹Dhuh Yehuwah, para tiyang Paduka ingkang pejah sami badhe gesang malih, mayitipun sami badhe tangi malih. He wong-wong kang wus padha kakubur ing lemah, tangia lan surak-suraka! Sabab ebuning Yehuwah iku ebuning pepadhang, lan bumi bakal nglairake arwah-arwah iku maneh.

²⁰He bangsaku, lumebua ing kamarmu, sawuse lumebu lawange kancingen ndhelika sadhela tumeka sapungkure bebendu.

²¹Awit sanyata, Pangeran Yehuwah bakal miyos saka ing padalemane arep ndhawahake paukuman marang para kang manggon ing bumi marga saka kaluputane, sarta bumi ora bakal ndhelikake maneh getih kang kawutahake ing kono, ora nutupi maneh wong-wong kang padha mati pinatenan ana ing kono. [50†]