Read Kitab Sutji, 1981 YESAYA 40 Bible Online

YESAYA 40 - Kitab Sutji, 1981 bible

YESAYA 40

¹UmatingSun lipuren, iya lipuren, mangkono pangandikaning Allahira,

²atine Yerusalem ayemna sarta nguwuh-uwuha yen pangawulane wus rampung, manawa kaluputane wus kaapura, awit wus kaparingan paukuman dening astane Pangeran Yehuwah tikel ping loro marga saka sakehing dosane.

³Ana swara kang nguwuh-uwuh: “Nyawisna margi kagem Sang Yehuwah ana ing pasamunan, ngencengna dalan gedhe kagem Allah kita ana ing ara-ara samun!

⁴Saben ledhokan kaurugana, tuwin saben gunung lan tengger kawaratakna; tanah kang ana tengger-tenggere kadadekna tanah warata, sarta tanah kang mendhak mandhukul kadadekna papan lempar;

⁵ing kono kamulyaning Sang Yehuwah bakal kalairake tuwin umat manungsa kabeh bakal padha ndeleng iku bebarengan; Pangeran Yehuwah piyambak nyata-nyata wus ngandika mangkono!”

⁶Ana swara kang dhawuh: “Sira nguwuh-uwuha!” Aku munjuk: “Punapa ingkang kedah kawula ucapaken kalayan sora?” “Umat manungsa kabeh iku kayadene suket lan sakehing kaendahane kaya kembang ing ara-ara.

⁷Suket dadi aking, kembang dadi alum, manawa Pangeran Yehuwah ndamoni iku kalawan napase. Bangsa iku sanyatane kaya suket.

⁸Suket dadi aking, kembang dadi alum, nanging pangandikaning Allah kita tetep ing salawas-lawase.”

⁹He Sion, kang nggawa kabar becik, munggaha ing gunung kang dhuwur! He Yerusalem, kang nggawa kabar becik, ulukna swaramu kang sora, iya ulukna swaramu, aja wedi! Wartakna marang kutha-kutha ing Yehuda: “Delengen, iku Gusti Allahmu!”

¹⁰Delengen, iku Pangeran Allah. Anggone rawuh kalawan kakiyatan sarta ngasta pangwaos. Lah kabeh kang dadi pituwasing rekaose padha nunggal kalawan Panjenengane; kabeh kang wus dadi kagungane padha lumaku ana ing ngarsane.

¹¹Kayadene pangon Panjenengane anggone ngengen pepanthane, sarta iku padha diklempakake kalawan astane; cempene padha dipangku, embokne padha katuntun kalawan ngatos-atos. [67†] [68†] [69†] [70†] [71†]

¹²Sapa kang naker banyu sagara nganggo epek-epeke sarta ngukur langit nganggo kilanane, naker lebuning bumi nganggo takeran, nimbang gunung-gunung nganggo timbangan, utawa tengger-tengger nganggo traju?

¹³Sapa kang bisa mranata Rohing Pangeran Yehuwah utawa nyaosi pitedah marang Panjenengane kayadene juru pitutur?

¹⁴Pangeran Yehuwah mundhut pitedah marang sapa supaya kagungan pangretosan, lan sapa kang nyaosi piwulang marang Sang Yehuwah ing bab nindakake pangadilan, utawa sapa kang nyaosi piwulang bab kawruh marang Panjenengane lan nyaosi pitedah supaya Panjenengane tumindak kalawan pangretosan?

¹⁵Para bangsa iku sanyatane kayadene banyu satetes kang ana ing timba tuwin kaanggep kayadene bledug saelas kang ana ing traju. Pulo-pulo iku sanyatane bobote mung kaya awu alus.

¹⁶Libanon iku ora cukup manawa kanggo kayu dang lan satokewane ora cukup manawa kanggo kurban obaran.

¹⁷Sakehing bangsa iku kayadene ora ana ing ngarsane padha kagalih kopong lan tanpa guna.

¹⁸Dadine Gusti Allah iku arep kok padhakake sapa, lan apa kang kokanggep padha karo Panjenengane?

¹⁹Apa reca? Iku kacithak dening tukang-wesi, lan kalapis emas dening kemasan, kang uga nggawekake rante-rantene salaka.

²⁰Wong kang ngedegake reca kayu, iku milih kayu kang ora gelis gapuk, golek tukang ahli kang ngedegake reca supaya ora bakal gelis hoyag.

²¹Kowe apa padha ora sumurup? Kowe apa padha ora krungu? Apa wiwit ing sakawit ora diwartakake marang kowe kabeh? Apa kowe ora mangreti wiwit nalika bumi tinalesan?

²²Panjenengane kang lenggah ing dhampar ana ing sadhuwuring bunderan bumi kang pendhudhuke kaya walang; iya Panjenengane iku kang mbeber langit kaya lawon lan masang iku kaya tarub kang dienggoni!

²³Iya Panjenengane iku kang ndadosake para panggedhe padha sirna sarta kang ndadosake para hakim ing donya tanpa guna!

²⁴Lagi bae padha ditandur, lagi bae padha disebar, lagi bae cangkokane padha metu oyode ana ing lemah, wus padha didamoni dening Panjenengane, satemah banjur padha garing, lan kabur dening prahara kaya damen.

²⁵Ingsun iki arep sira padhakake sapa kang kaya-kaya dadi pepadhaningSun? Mangkono pangandikane Kang Mahasuci.

²⁶Mripatmu arahna marang ing langit lan delengen: sapa kang nitahake sakehing lintang iku tuwin ndhawuhi metu sakehing wadya-balane kalawan nimbali jenenge iku kabeh? Siji bae ora ana kang ora sowan, amarga Panjenengane iku Mahakwaos lan Maha-santosa.

²⁷Yagene kowe ngucap mangkono, he Yakub, sarta celathu mangkene, he Israel: “Uripku iki samar tumrap Sang Yehuwah, tuwin wewenangku ora digalih dening Allahku?”

²⁸Apa kowe ora sumurup, lan kowe apa ora krungu? Pangeran Yehuwah iku Gusti Allah kang langgeng kang nitahake bumi wiwit poncot tekan poncot; Panjenengane ora sayah lan ora lesu, kawicaksanane ora kena jinajagan.

²⁹Panjenengane paring kakuwatan marang kang sayah lan paring tambahing karosan marang kang tanpa daya.

³⁰Para wong nom-noman padha dadi sayah lan lesu lan para taruna padha kesandhung tiba,

³¹nanging wong kang padha nganti-anti marang Pangeran Yehuwah kaparingan kakuwatan anyar: padha mabur mumbul kaya manuk garudha kalawan kakuwataning swiwine; padha lumayu lan ora nganti lesu, padha lumaku nanging ora sayah. [72†] [73†]