Read Kitab Sutji, 1981 YESAYA 44 Bible Online

YESAYA 44 - Kitab Sutji, 1981 bible

YESAYA 44

¹“Nanging saiki rungokna, he Yakub, abdiningSun, lan he Israel, kang wus Sunpilih!

²Mangkene pangandikane Pangeran Yehuwah kang nitahake sira, kang mangun sira wiwit ing wetengan tuwin kang mitulungi sira: Sira aja wedi, he abdiningSun Yakub, sarta he Yesyurun, kang wus Sunpilih!

³Sabab Ingsun bakal ngesokake banyu ing tanah kang ngelak, lan udan deres ing panggonan kang garing. Ingsun bakal ngesokake RohingSun ig sirahe turunira, lan berkahingSun marang anak-putunira.

⁴Iku bakal padha tuwuh kaya suket ing satengahe banyu, kaya wit gandarusa ing pinggiring kali.

⁵Kang siji bakal celathu: Aku iki kagungane Sang Yehuwah, sijine bakal nyebut awake dhewe klawan jenenge Yakub, lan sijine maneh bakal nulis ing tangane: Kagungane Pangeran Yehuwah, sarta bakal nyebut awake dhewe nganggo jenenge Israel.”

⁶Mangkene pangandikane Pangeran Yehuwah, Ratu lan Juru Panebuse Israel, Sang Yehuwah, Gustining sarwa dumadi: “Ingsun iki kang kawitan lan iya Ingsun iki kang wekasan, ora ana Allah liyane kajaba Ingsun.

⁷Sapa kang kaya Ingsun? Iku kareben nguwuh-uwuh mangkono, cikben mratelakake lan ngandhakake bab iku ana ing ngarsaningSun! Sapa kang wiwit ing jaman kuna ngandhakake bab-bab kang bakal kelakon? Apa kang bakal kadadean kareben padha diwartakake marang aku kabeh!

⁸Sira aja gumeter lan aja wedi, awit bab iku pancen wiwit biyen mula wus Sunwartakake lan Sunsumurupake marang sira. Sira kabeh iku kang padha dadi seksi-seksiningSun! Apa ana Allah liyane kejaba Ingsun? Ora ana Gunung Parang liyane, Ingsun ora mirsa liyane!” [79†]

⁹Wong kang gawe reca iku kabeh tanpa guna, sarta barang-barang kang disenengi iku ora ana paedahe. Kang nyembah reca iku padha ora ndeleng lan ora sumurup apa-apa, mulane bakal padha kawirangan.

¹⁰Sapa ta kang mangun allah lan nyithak reca kang tanpa paedah iku?

¹¹Sakehe panganute bakal padha kawirangan, lan tukang-tukange iku manungsa lugu. Iku cikben padha nglumpuk kabeh sarta padha kareben gumregah ngadeg! Mesthi bakal padha gumeter lan padha wirang bebarengan.

¹²Tukang besi anggone gawe iku nganggo kalebokake ing geni mawa lan kagembleng kalawan palu; anggone nindakake iku kanthi migunakake sakehing kakuwatane tangane. malah kalawan ngampet luwe nganti entek kakuwatane lan ora ngombe banyu nganti sayah lesu.

¹³Tukang kayu menthang tali ukuran lan gawe cengkorongan reca nganggo kapur abang; anggone nindakake nganggo tatah lan digarisi nganggo jangka, nuli kawangun wong lanang, manungsa kang bagus sarta kadekek ing omah pamujan.

¹⁴Bisa uga tukang mau negor wit eres utawa milih wit tirzan apa wit elon, kang dietogake tuwuhe ngangti dadi gedhe ana ing satengahe wit-witan ing alas, utawa nandur wit salam, kang marga saka kodanan banjur dadi gedhe.

¹⁵Lan kayune kadadekake kayu bong dening manungsa, kanggo api-api, sarta maneh kanggo gegenen kagawe ngratengi roti. Nanging uga salong kanggo gawe allah, kang disembah-sembah; digawe reca, kang banjur disujudi.

¹⁶Ana maneh kang diobong kagawe manggang daging. Daging panggangan mau dipangan nganti wareg; tumuli api-api kambi celathu: “Lah awakku wis anget, aku wis ngrasakake panasing geni.”

¹⁷Sarta turahane kayu mau banjur digawe allah, dadi reca sesembahane, iku disujudi, disembah-sembah kalawan ndedoga: “Muga karsaa mitulungi kawula, awit paduka punika allah kawula.”

¹⁸Wong kang kaya mangkono iku ora sumurup apa-apa lan ora ngreti apa-apa, sabab mripate kraket merem, satemah ora bisa ndeleng; tuwin atine uga buntet, mulane ora bisa mangreti.

¹⁹Ora ana kang nimbang-nimbang, ora ana kang kawruhe utawa pangretene cukup temah bisa kandha: “Ana kang wus dakobong ing geni lan arenge wus dakanggo ngratengi roti, dakanggo manggang daging kang banjur dakpangan. Apa iya turahane nuli dakanggo gawe dewaning kanisthan?”

²⁰Wong kang tansah ribut bab awu, iku kasasarake dening atine kang kapusan; ora bisa gawe slameting nyawane utawa kandha: “Apa dudu bab kang cidra kang dadi gondhelanku iki?”

²¹Ngelingana bab iki kabeh, he Yekub, sabab sira iku abdiningSun, he Israel. Ingsun kang wus mangun sira, sira iku abdiningSun; he Israel, sira ora Sunsupekake.

²²Ingsun wus ngicali sakehe dosaning pambalelanira kayadene pedhut kang kabur ing angin, lan sakehe dosanira kaya mendhung kang kanginan. Sira balia marang Ingsun, amarga sira wus Suntebus!

²³Surak-suraka, he langit, awit Pangeran Yehuwah wus tumandang, sumyak-sumyaka, he telenging bumi! Padha gambiraa kalawan surak-surak, he gunung-gunung, he alas dalasan sakehe wit-witane kang ana ing kono! Sabab Sang Yehuwah wus nebus Yakub, sarta Panjenengane wus ngatingalake kamulyane ing bab Israel.

²⁴Mangkene pangandikane Sang Yehuwah, Juru Panebusmu, kang mangun kowe wiwit saka ing wetengan: “Ingsun iki Yehuwah, kang nitahake samubarang kabeh, kang njereng langit piyambakan, kang nggelar bumi -- sapa kang mbiyantu Ingsun? --

²⁵Ingsun iki kang ngwurungake tandha-tandhane juru pameca goroh lan kang ngagem dolanan para tukang tenung; kang damel mundure para wong wicaksana, lan nyantuni kawruhe dadi kabodhoan;

²⁶Ingsun kang nyantosakake tembung-tembunge para abdiningSun lan nindakake putusan-putusan kang diundhangake dening para utusaningSun; kang ngandika bab Yerusalem: Prayoga dienggoni, lan tumrap kutha-kutha ing Yehuda: Prayoga dibangun, Ingsun karsa ngedegake maneh jugrugane!

²⁷Ingsun kang ngandika marang telenging sagara: Dadia asat, Ingsun karsa ngasatake kali-kalinira!

²⁸Ingsun kang ngandika bab Koresy: Iku abdi pangoningSun sakehing karsaningSun bakal dilakoni iku bakal celathu bab Yerusalem: Iku prayoga dibangun! tuwin bab Padaleman Suci: Tetalese prayoga kapasang!” [80†] [81†]