Read Kitab Sutji, 1981 YESAYA 57 Bible Online

YESAYA 57 - Kitab Sutji, 1981 bible

YESAYA 57

¹Wong bener tiwas, lan ora ana wong siji-sijia kang maelu; wong mursid padha kajabut nyawane, tuwin ora ana wong siji-sijia kang mreduli; sanyata, marga saka sumrambahe piala, nyawane wong mursid kajabut,

²nanging banjur lumebu ing papaning katentreman; wong kang urip kalawan ati kang lurus bakal oleh palereman ana ing paturone.

³Nanging sira kabeh iku padha nyedhaka mrene, he para anake wong wadon juru tenung, he turune wong kang laku jina lan wong wadon tunasusila!

⁴Sira padha nganggo gegojegan sapa, sapa kang padha sira celathoni kalawan tetembungan kang ora-ora lan kang sira erang-erang iku? Apa sira kabeh iku dudu anaking wong mbalela, turuning wong cidra?,

⁵he para wong kang padha kaobong dening hawa-nepsune ana ing sacedhake wit-wit kang kramat, ana ing sangisoring saben wit kang nggrembel, he para wong kang nyembeleh bocah ana ing lebak-lebak, ing sela-selaning tengger parang.

⁶Sira mung kadunungan watu-watu kang klimis kang saka ing kali, lan iya mung iku kang katemtokake tumrap sira; iku uga padha sira wenehi kurban unjuk-unjukan, lan sira ladeni kurban dhaharan. Apa Ingsun bakal nyabari kang mangkono iku?

⁷Sira mrenahake paturonira ana ing gunung kang dhuwur lan munggul tuwin sira uga banjur munggah ing gunung kono prelu ngladekake kurban sembelehan.

⁸Sira ndekek lambanging brahalanira ana ing dhempeling lawang lumebu ing omahira, malah sira wus ninggal Ingsun lan cucul sandhangan babar pisan, sira wus ngunggahi tuwin ngambakake paturonira; sira wus nganakake prajanjian karo wong sawatara kang sira karepake sira ajak sapaturon sarta sira ngawasake palanangane.

⁹Sira marani Molokh kalawan nggawa lenga tuwin wewangen akeh; para kongkonanira padha sira lakokake nganti adoh, nganti tekan ing ngisoring jagading wong mati.

¹⁰Marga saka anggonira lumaku adoh iku sira banjur wus kesel lan lesu, nanging sira ora muni: “Ora ana pangarep-arep!” Sira oleh kakuwatan maneh, mulane sira ora dadi sayah.

¹¹Sapa ta kang marakake sira giris lan wedi, dene sira nganti cidra lan ora eling marang Ingsun utawa banjur ora mreduli marang Ingsun? Apa ora marga saka anggoningSun kendel bae lan ngeremake paningalingSun, sira nuli ora wedi marang Ingsun!

¹²Ingsun arsa mratelakake kamursidanira lan sakehing panggawenira, nanging iku kabeh tumrap sira ora ana gunane:

¹³samangsa sira sesambat, para brahalanira kareben ngluwari sira! Iku bakal padha kabur ing angin, sarta padha kasirnakake dening sumentoring abab. Nanging wong kang ngayom marang Ingsun bakal tampa warisan bumi lan bakal ndarbeni gunungingSun kang suci.

¹⁴Ana kang ngandika: “Bukaken, bukaken, nyawisna dalan, singkirna watu sandhungan kang ana ing dalaning umatingSun!”

¹⁵Awit mangkene pangandikane Kang Mahaluhur lan Kang Mahamulya, kang lenggah ing dhampar ing salawase lan kang asma Kang Mahasuci: “Ingsun lenggah ing papan kang dhuwur lan suci nanging uga nunggil karo wong kang rempu lan andhap-asor, prelu nyantosakake atine para wong kang andhap-asor sarta nguripake atine para wong kang rempu.

¹⁶Amarga Ingsun ora bakal padudon ing salawase, lan ora bakal terus duka, supaya semangate wong aja nganti lemes lesu ana ing ngarsaningSun, mangka iya Ingsun kang nitahake napasing urip.

¹⁷Ingsun duka marga saka durakaning srakahe, banjur Sunrangket, Ingsun nyingidake pasuryaningSun lan duka, nanging dheweke banjur murtad, lumaku ing dalan kang dadi pilihaning atine.

¹⁸Ingsun wus nguningani sakehe dalane iku, ewasamono bakal Sunmarekake lan bakal Suntuntun tuwin bakal Sunpulih-pulihake atine kalawan panglipur; uga ana ing lambene wong-wonge kang padha prihatin

¹⁹Ingsun bakal karya pepujian. Tentrem, tentrem rahayu marang wong kang adoh lan kang cedhak -- mangkono pangandikane Pangeran Yehuwah -- sarta kang bakal Sunwarasake!

²⁰Nanging para wong duraka iku kaya sagara kang ngombak-ombak amarga ora bisa lestari tentrem, sarta iline ngumbulake rereged lan endhut.

²¹Wong duraka iku ora kadunungan katentreman,” mangkono pangandikane Gusti Allahku. [117†] [118†]