Read Kitab Sutji, 1981 KAIMAMAN 24 Bible Online

KAIMAMAN 24 - Kitab Sutji, 1981 bible

KAIMAMAN 24

¹Pangeran Yehuwah ngandika marang Nabi Musa:

²“Wong Israel padha sira prentahana supaya padha ngladekna lenga jaitun dheplokan kang tulen marang sira kanggo padamaran, supaya damare kena dipasang lan tansah murub.

³Harun kudu tansah njaga damar-damar iku ana ing sangarepe geber kang ngaling-alingi papan angger-anggering Allah ing jero Tarub Pasewakan, wiwit wayah sore tumeka esuke, ana ing ngarsane Pangeran Yehuwah. Iku pranatan kang kanggo ing salawase tumrap sira turun-tumurun.

⁴Padamaran mas murni iku damar-damare kudu tansah dijaga ana ing ngarsane Sang Yehuwah.

⁵Karomaneh sira njupuka glepung gandum pilihan lan kagawea roti bunder rolas iji. Roti siji rong prasepuluh efa.

⁶Iku banjur katataa ana ing meja mas murni ing ngarsane Pangeran Yehuwah dadi rong tumpuk, dadi satumpuke nem iji.

⁷Saben satumpuk dokokana menyan kang tulen; menyan iku dadia pangenget-enget tumrap ing roti mau, yaiku kurban genenan kang kasaosake marang Pangeran Yehuwah.

⁸Saben dina Sabat roti iku tansah ajega ditata ana ing ngarsane Sang Yehuwah, iku tumrap Israel dadi kuwajiban prajanjian kanggo ing salawase.

⁹Dene roti iku dadia bageane Harun lan para anake, sarta padha dipangana ana ing panggonan kang suci; awitdene iku panduman kang suci pinunjul, saka kurban genenan kang kasaosake marang Pangeran Yehuwah, iku dadia tatanan kang kanggo ing salawase.” [61†] [62†] [63†]

¹⁰Kacarita ing sawijining dina ana wong lanang, embokne wong Israel, bapakne wong Mesir kang nekani tarub palerebane wong Israel. Wong mau banjur kerengan karo wong Israel ana ing palereban.

¹¹Anake wong wadon Israel iku tumuli ngala-ala lan ngipat-ipati asmane Pangeran Yehuwah; tumuli disebakake marang ing ngarsane Nabi Musa. Embokne wong iku jenenge Selomit anake Dibri saka taler Dhan.

¹²Wonge banjur ditahan karo ngenteni karampungane kang cundhuk karo pangandikane Pangeran Yehuwah.

¹³Pangeran Yehuwah banjur ngandika marang Nabi Musa:

¹⁴“Wong kang wus ngucapake ipat-ipat iku gawanen metu saka ing palereban lan sakehe wong kang krungu padha numpangna tangane ana ing sirahe, sawuse mangkono wong iku dibenturana watu dening wong sapasamuwan.

¹⁵Karodene wong Israel padha sira dhawuhana mangkene: Sing sapa ngipat-ipati marang Gusti Allah, iku kudu nanggung kaluputane dhewe.

¹⁶Sing sapa ngala-ala marang asmane Pangeran Yehuwah, iku kaukuma pati, dibenturana watu dening wong sapasamuwan. Dadia iku wong Israel asli utawa bangsa liya, manawa ngala-ala marang asmane Pangeran Yehuwah, iku kaukuma pati.

¹⁷Mangkono maneh manawa ana wong kang mateni sadhengah wong, iku poma kaukuma pati.

¹⁸Nanging sing sapa mateni sadhengah raja-kaya, kudu ngijoli, siji padha siji.

¹⁹Mangkono uga manawa ana wong gawe cacad sapadha-padha, iku kawalesa miturut kang dadi panggawene mau;

²⁰tugel diwales tugel, mripat diwales mripat, untu diwales untu; kaya dene anggone gawe cacading liyan, dheweke iya kagawea mangkono.

²¹Sing sapa mateni raja-kaya, iku kudu nglironi, nanging sing sapa mateni wong, iku kaukuma pati.

²²Mung ana pranatan siji kanggo sira, dadia wong manca utawa wong Israel asli, marga Ingsun iki Yehuwah, Allahira.”

²³Kaya mangkono pangandika kang didhawuhake dening Nabi Musa marang wong Israel; wong kang ngucapake ipat-ipat mau tumuli digawa metu saka ing palereban, sarta dibenturi watu. Dadine wong Israel padha nindakake apa kang didhawuhake dening Pangeran Yehuwah marang Nabi Musa. [64†] [65†] [66†]