Read Kitab Sutji, 1981 YEREMIA 3 Bible Online

YEREMIA 3 - Kitab Sutji, 1981 bible

YEREMIA 3

¹Pangandikane: “Manawa ana wong megat rabine, wong wadon mau banjur lunga ninggal dheweke lan dadi rabine wong liya, apa iya bojone kang dhisik mau mbaleni wong wadon iku? Nagara iku rak wus tetep najis? Sira wus laku jina karo bedhangan akeh lan nedya ngulihi Ingsun? -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah. --

²Tumengaa marang tengger-tengger kang mblindhis lan sawangen! Ana ing ngendi sira ora tau diajak sapaturon? Ana ing pinggir ratan-ratan sira lungguh ngadhang bedhangan, kaya wong Arab ana ing ara-ara samun. Sira wus najisake nagara kalawan anggonira laku jina lan kalawan pialanira.

³Mulane deresing udan cinegah lan udan kiriman ora tumiba. Nanging bathukira iku bathuke wong wadon tuna-susila, sira ora idhep isin.

⁴Lagi bae sira rak nyebut Ingsun: Rama kawula! Paduka punika mitra kawula wiwit alit mila!

⁵Panjenengane rak ora bakal duka salawase utawa ngincim-incim aku ing salawase? Mangkono ucapira, ewadene ing sabisa-bisa sira nindakake piala.”

⁶Sang Yehuwah ngandika marang aku, nalika jumenenge Sang Prabu Yosia: “Apa sira wus nyipati apa kang dilakoni Israel, wong wadon murtad iku, kang munggah menyang ing angger gunung kang munggul lan menyang ing sangisore saben wit kang nggrembel, nuli laku jina ana ing kono?

⁷PanggalihingSun: Sawise nglakoni iku mau kabeh, bakal ngulihi Ingsun, nanging ora bali. Prakara iku disumurupi Yehuda, sadulure wadon kang ora setya.

⁸Disumurupi, manawa marga saka anggone laku jina Ingsun wus megat Israel, kang murtad iku lan Sunparingi layang pegat; sanadyan mangkono Yehuda, sadulure wadon kang ora setya iku, ora wedi, nanging malah uga banjur laku jina.

⁹Anggone laku jina kang marga saka sembranane iku njalari nagara dadi najis, malah banjur bebedhangan kalawan nyembah watu lan kayu.

¹⁰Uga kalawan tumindake kabeh kang mangkono iku Yehuda, sadulure wadon kang ora setya iku, ora mbaleni Ingsun kanthi gumolonging atine, nanging mung lelamisan, -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah.”

¹¹Lan Sang Yehuwah ngandika marang aku: “Israel, wong wadon murtad iku satemene luwih jujur tinimbang Yehuda, wong wadon kang ora setya iku.

¹²Sira lungaa mangalor lan nguwuh-uwuha mangkene: He Israel, wong wadon kang murtad, muliha! -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah. -- WedananingSun ora bakal rengu marang sira, amarga Ingsun iki ambek sihmirma -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah, ora bakal mbendoni ing salawase.

¹³Mung bae sira ngakonana dosanira, manawa sira wus cidra marang Sang Yehuwah, Gusti Allahira, lan wus ngesokake katresnanira marang para wong ngamanca ana ing sangisoring saben wit kang nggrembel, lan ora nilingake suwaraningSun!, mangkono pangandikane Sang Yehuwah.” [3†]

¹⁴He bocah-bocah kang padha murtad, muliha, -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah, -- amarga Ingsun iku gustinira! Ingsun bakal mundhut sira saka angger kutha wong siji, saka saben kulawarga wong loro lan bakal ngirid sira menyang ing Sion.

¹⁵Ingsun bakal milih pangon-pangon kang cocog karo panggalihingSun kang bakal ngengon sira kabeh kanthi kawruh lan pangreten.

¹⁶Manawa ing nalika iku sira tangkar-tumangkar dadi akeh lan padha bebranahan ana ing tanah kene, -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah, -- pethining prajanjiane Sang Yehuwah ora bakal diucapake maneh. Prakara iku ora bakal tuwuh ana ing sajroning ati maneh lan wus ora bakal dieling-eling dening wong maneh; wong wus ora ngupaya lan yasa maneh.

¹⁷Ing wektu iku Yerusalem bakal sinebut dhampare Sang Yehuwah, lan sakehing bangsa bakal padha nglumpuk ana ing kono, demi asmane Sang Yehuwah, ana ing Yerusalem, lan bakal padha ora tumindak manut atine kang ala.

¹⁸Ing wektu iku tedhak turune Yehuda bakal marani turune Israel, lan bakal padha teka bebarengan saka ing nagara lor menyang ing tanah kang wus Sunparingake marang para leluhurira minangka tanah pusakane.

¹⁹Maune Ingsun kagungan panggalih: “Satemene Ingsun arsa mrenahake sira ana ing tengah-tengahing para putraningSun lan maringi sira tanah kang endah, tanah pusaka kang endah dhewe saka para bangsa. PanggalihingSun: sira bakal nyebut Ingsun: Rama kawula, lan ora bakal ninggal marang Ingsun.

²⁰Nanging sajatine sira padha ora setya marang Ingsun kaya wong wadon kang ora setya marang rowange, mangkono uga sira padha ora setya marang Ingsun, he turune Israel, -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah. --

²¹Rungokna! Ing tengger-tengger kang gundhul keprungu tangis pasambate anak-anake Israel, amarga padha milih dalan kang nasar, lan wus padha lali marang Sang Yehuwah, Gusti Allahe.

²²He bocah-bocah kang murtad, padha balia, Ingsun bakal marekake pamurtadira.” “Lah punika kawula, kawula sami sowan ing ngarsa Paduka, amargi Paduka punika Pangeran Yehuwah, Gusti Allah kawula.

²³Sanyatane tengger-tengger pangurbanan iku mung apus-apus, yaiku kramean ing tengger-tengger iku! Sanyatane, mung Sang Yehuwah, Gusti Allah kita, kang ngasta kaslametane Israel.

²⁴Nanging brahala kang mirangake iku nguntal sakehing rekasane para leluhur kita wiwit nom-noman kita; wedhuse lan wedhus-gembele, sarta sapi-sapine, para anak-anake lanang lan wadon.

²⁵Mulane cikben aku padha ungkeb-ungkeb klawan rasa wirang, lan kanisthan kita cikben nasabi kita, amarga aku wus padha gawe dosa marang Sang Yehuwah, Gusti Allah kita, yaiku kita lan leluhur kita wiwit nom-noman kita tumeka saprene, lan kita ora ngrungokake pangandikane Sang Yehuwah, Gusti Allah kita.”