Read Kitab Sutji, 1981 YEREMIA 46 Bible Online

YEREMIA 46 - Kitab Sutji, 1981 bible

YEREMIA 46

¹Pangandikane Sang Yehuwah marang Nabi Yeremia tumrap para bangsa.

²Tumrap Mesir. Tumrap wadya-balane Sang Prabu Pringon Nekho, ratu ing Mesir, kang ngadegake kemah ana ing sapinggire bengawan Efrat, ing sacedhake Karkhemis lan kang diasorake dening Sang Prabu Nebukadnezar, ratu ing Babil, nalika ing taun kang kaping pate paprentahane Sang Prabu Yoyakim bin Yosia, ratu ing Yehuda:

³“Cepakna tameng gedhe lan tameng cilik lan majua perang!

⁴He para bala jaranan, jaranira abah-abahana lan tunggangana! Nataa gelarira kalawan nganggo topong, asahana tumbakira, ngrasuka kerenira!

⁵Yagene Sunpirsani padha giris sarta padha mundur? Prawirane padha kasoran, mlayu sar-saran, tanpa nolah-noleh, pagiris saka keblat papat!, -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah --.

⁶Wong kang cancingan ora bisa lumayu, pahlawan ora bisa oncat, ana ing sisih lor ing sapinggire bengawan Efrat padha kejengklok lan ambruk.

⁷Sapa ta kang mbludag kaya bengawan Nil lan kang banyune molak-malik kaya kali?

⁸Iya iku Mesir kang mbludag kaya bengawan Nil, lan banyune molak-malik kaya kali. Sumbara: Aku arep ngluberi lan nutupi bumi nyirnakake kutha saisine.

⁹He jaran, padha nyandera! He kareta perang, padha mbalapa! He para prawira mangsaha perang! He kowe wong Etiopia lan wong Put kang asikep tameng lan wong Lidia kang menthang gandhewa!

¹⁰Iki dinane Pangeran Yehuwah, Gustining sarwa dumadi, dina piwales dina tumibaning piwales marang para mungsuhe. Pedhang bakal memangsa nganti wareg, lan nguyup getihe nganti marem. Amarga Gusti Allah, Gustining sarwa dumadi nganakake kurban sembelehan ing tanah lor ing sacedhake bengawan Efrat.

¹¹He kenya putri Mesir!, menyanga ing Gilead njupuk beboreh! Ora ana gunane anggonmu tetamba akeh, kowe ora bakal bisa mari!

¹²Para bangsa wus padha krungu mungguh cacadmu, bumi wus kebak pasambatmu, amarga para prawira padha tunjang-tinunjang, sakarone bareng ambruk.”

¹³Pangandikane Sang Yehuwah marang Nabi Yeremia, bab rawuhe Sang Prabu Nebukadnezar, ratu ing Babil, arep nelukake tanah Mesir:

¹⁴“Wartakna ana ing Mesir, lan kandhakna ana ing Migdol! Kandhakna ana ing Memfis lan ing Takhpanhes! Tuturana: Nataa gelar lan samektaa, amarga ing saubengira wus gusis, kamangsa ing pedhang!

¹⁵Yagene Apis keplayu sapinira lanang apa ora kuwawa nanggulangi? Sanyata, Sang Yehuwah wus nelukake dheweke!

¹⁶Saka ing antaranira akeh kang kejengklok lan ambruk, kang siji kandha marang sijine: Payo padha ngulihi bangsa kita, tanah kalairan kita, prelu ngendhani pedhang kang ngamuk iki!

¹⁷Nyebuta jenenge Pringon, ratu ing Mesir: Tukang ribut kang ora migunakake wektu kang becik.

¹⁸Demi Ingsun kang gesang, -- mangkono pangandikane Sang Prabu kang asmane Yehuwah, Gustining sarwa dumadi, -- tekane bakal prasasat gunung Tabor kang munggul ing antarane gunung-gunung liyane, kaya gunung Karmel ing pinggiring sagara.

¹⁹He putri Mesir kang wis suwe pamanggonira nyepakna samubarang kang kanggo lakunira menyang ing pambuwangan. Amarga Memfis bakal dadi sepi mamring, dinadekake jugrugan kang ora dienggoni maneh.

²⁰Mesir iku pedhet kang bregas, nanging ana laler cathak siji kang nekani saka lor.

²¹Uga prajurit buruhan kang ana ing kono, iku kaya pedhet-pedhet kang lemu, padha minger lan lumayu bebarengan, padha ora bisa nanggulangi, amarga dinaning bilai nempuh marang wong-wong iku, yaiku mangsa tibaning paukumane.

²²Swarane kaya ula kang ngeses, samangsa padha maju kanthi wadya-bala; padha nempuh marang dheweke klawan nggawa wadung kayadene para blandhong.

²³Wong iku padha negori alase, -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah, -- sanadyan ora kena dileboni: amarga luwih akeh katimbang walang, tanpa wilangan cacahe.

²⁴Putri Mesir dadi kawirangan dipasrahake marang ing tangane bangsa saka ing lor.”

²⁵Pangandikane Sang Yehuwah, Gustining sarwa dumadi, Gusti Allahe Israel: “Lah, Ingsun ndhatengake paukuman marang dewa Amon saka Tebe, marang Pringon dalah tanah Mesir, para dewane lan para ratune, yaiku marang Pringon dalah para wong kang pracaya marang dheweke.

²⁶Ingsun bakal ngulungake wong-wong iku marang ing tangane wong kang ngarah marang nyawane, yaiku ing tangane Nebukadnezar, ratu ing Babil lan para punggawane. Nanging sawise iku, nagara iku bakal dienggoni kaya dhek jaman kuna, -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah --.

²⁷Dene sira, he abdiningSun Yakub, aja wedi, he Israel, aja kuwatir! Amarga lah, Ingsun mitulungi sira saka ing panggonan kang adoh, tuwin turunira saka ing nagara pambuwangane. Yakub bakal bali mulih lan urip ayem sarta tentrem, tanpa ana kang gawe giris.

²⁸Dene sira, he abdiningSun Yakub, aja wedi, -- mangkono pangandikane Sang Yehuwah --, amarga Ingsun nganthi sira, sakehing bangsa ing nagara, panggonan anggoningSun mbuyarake sira, iku bakal Sunsirnakake, nanging sira iku ora bakal Suntumpes, Ingsun bakal nggitiki sira manut ing angger-angger, nanging Ingsun babar pisan ora nganggep sira tanpa kaluputan.” [71†] [72†] [73†]