Read Kitab Sutji, 1981 KIDUNG PANGADHUH 3 Bible Online

KIDUNG PANGADHUH 3 - Kitab Sutji, 1981 bible

KIDUNG PANGADHUH 3

¹Aku iki wong kang ngalami sangsara marga saka panggebaging dukane Pangeran.

²Panjenengane nundhung lan nglampahake aku ana ing pepeteng kang ora ana padhange.

³Lah aku katibanan ing astane marambah-rambah, nganti sadina muput.

⁴Daging lan kulitku didamel susut, balungku padha ditugeli.

⁵Pangeran ngedegake tembok ngungkuli aku, ngupengi aku kalawan kaprihatinan lan kasusahan.

⁶Aku dipapanake ing panggonan kang peteng, kaya wong kang wus mati suwe.

⁷Aku dipepeti, dalan metu ditutup kabeh sarta ditaleni nganggo rante kang abot.

⁸Sanadyan aku sambat-sambat lan bengok-bengok nyuwun tulung, pandongaku ora dipiyarsakake.

⁹Dalan-dalanku padha dipepeti nganggo watu tatahan, didadekake ora kena diambah.

¹⁰Panjenengane prasasat bruwang kang ngadhang marang aku, lan prasasat singa ana ing pandhelikan.

¹¹Dalan-dalanku dienggokake, aku disempal-sempal lan ndadosake aku bingung.

¹²Gandhewane wus dipenthang lan aku kang dadi lesaning jemparinge.

¹³Jemparinge kang ana ing endhonge padha dilepasake kabeh, padha manjing ing atiku.

¹⁴Aku dadi pepoyokane bangsaku kabeh, digawe lagu pangece nganti sadina muput.

¹⁵Aku diwaregi kalawan pepait lan diombeni butrawali.

¹⁶Untuku diremuk, srana aku diparingi mangan krikil, lan aku diblesekake ing lebu.

¹⁷Nyawa kawula Paduka pisahaken saking ing katentreman, kawula kasupen dhateng kabegjan.

¹⁸Ing kono pangiraku: Misuwurku wus sirna, lan pangarep-arepku marang Pangeran Yehuwah wus ilang.

¹⁹“Paduka mugi ngengeti kasangsaran saha anggen kawula kalunta-lunta, punapadene wontenipun butrawali lan wisa.”

²⁰Nyawa kawula tansah kengetan dhateng prakawis punika, saha nglemprek wonten ing lebet kawula.

²¹Nanging iki kang dakrasakake, lan kang njalari aku duwe pangarep-arep:

²²Sih-kamirahane Pangeran Yehuwah iku tanpa pedhot, lan sih-kawelasane ora ana enteke.

²³Tansah lumintu, ganti-gumanti saben esuk. Saestu ageng kasetyan Paduka punika!

²⁴Osiking atiku: “Pangeran Yehuwah iku dadi pandumanku, mulane dakarep-arep.”

²⁵Pangeran iku sae tumrap wong kang padha nganti-anti, tumrap nyawa kang ngupaya Panjenengane.

²⁶Becik manawa wong nganti-anti marang pitulungane Sang Yehuwah kalawan sabar.

²⁷Becik manawa wong lanang mikul pasangan nalika nome.

²⁸Iku lungguha dhewekan lan menenga, manawa lagi dietrapi dening Pangeran Yehuwah.

²⁹Ambruka lan nempelna raine ing lebu, bokmanawa isih ana pangarep-arep.

³⁰Pipine diulungna marang kang napuk, dinganti wareg anggone dipoyoki.

³¹Awit Pangeran Yehuwah anggone nyebratake ora ing salawase.

³²Amarga sanadyan Panjenengan maringi kaprihatinan, iya nuli paring palimirma, cundhuk karo sih-kadarmane.

³³Awit ora kalawan lila-legawaning galihe manawa maringi kasusahan lan kaprihatinan marang para anake manungsa.

³⁴Manawa ana wong kang ngidak-idak sakehe wong tawanan ing salumahing bumi,

³⁵manawa wewenanging wong dienggokake ana ing ngarsane Kang Mahaluhur,

³⁶manawa wong ditanduki kang ora adil tumrap prakarane, iku apa ora diuningani dening Pangeran Yehuwah?

³⁷Sapa ta kang ngandika lan samubarang kabeh banjur ana? Apa dudu Pangeran kang ndhawuhake?

³⁸Kang ala lan kang becik iku wijile apa ora saka lesane Kang Mahaluhur?

³⁹Yagene wong urip padha nggresah? Saben wong nggresaha marga saka dosane!

⁴⁰Mara, payo padha naliti lan mriksa urip kita, sarta padha bali sowan marang Sang Yehuwah.

⁴¹Mara, payo padha ngulukake ati lan tangan kita marang Gusti Allah ing swarga lan munjuk:

⁴²Kawula sampun nerak lan mbalela, mangka Paduka boten paring pangapunten.

⁴³Paduka singeban bebendu, sarta mbujeng kawula, Paduka pejahi tanpa piwelas.

⁴⁴Paduka singeban mendhung, satemah pandonga kawula boten saged nembus.

⁴⁵Kawula sami Paduka dadosaken jember lan nistha wonten ing satengahipun para bangsa.

⁴⁶Sakathahipun mengsah kawula, sami ngungel-ungelaken kawula.

⁴⁷Kawula kataman pagiris sarta kalajiret, karisakan lan pagempuran.

⁴⁸Luh kawula mili kados lepen awit saking risaking putrinipun bangsa kawula.

⁴⁹Luh kawula tansah crocosan, tanpa wonten kendelipun;

⁵⁰ngantos Pangeran Yehuwah ngudaneni saking nginggil saha mirsani saking swarga.

⁵¹Mripat kawula ngantos kraos perih awit saking kawontenanipun para putri ing kitha kawula.

⁵²Kawula dipun uber-uber kados peksi dening tiyang ingkang sami mengsah dhateng kawula tanpa sabab.

⁵³Kawula dipun cemplungaken dhateng luweng gesang-gesangan, sarta dipun banggali sela.

⁵⁴Toya mbanjiri sirah kawula, kawula nginten: “Bilai aku saiki.”

⁵⁵“Dhuh Yehuwah, kawula nyebut asma Paduka saking dhasaring luweng ingkang lebet.

⁵⁶Paduka miyarsakaken swara kawula. Paduka sampun ngantos nutupi talingan Paduka tumrap pangadhuh saha pasambat kawula.

⁵⁷Nalika kawula sesambat dhateng Paduka, Paduka celak sarta ngandika: Aja wedi.”

⁵⁸“Dhuh Yehuwah, Paduka sampun mbelani prakawis kawula, sarta sampun ngluwari gesang kawula.

⁵⁹Dhuh Yehuwah, Paduka sampun nguningani anggen kawula dipun etrapi ingkang boten adil; Paduka mugi karsaa maringi kaadilan!

⁶⁰Paduka sampun nguningani pangigit-igitipun tiyang-tiyang wau saha sadaya pangrantamipun dhateng kawula.”

⁶¹“Dhuh Yehuwah, Paduka sampun midhangetaken pamemadanipun, dalah pangrantamipun dhateng kawula;

⁶²punapadene wicantenipun tiyang-tiyang ingkang sami nglawan dhateng kawula, sarta malih pangangen-angenipun awon tumrap kawula sadinten muput!

⁶³Mugi Paduka pirsani ngadeg-linggihipun, kawula kadadosaken lagu pepoyokanipun.”

⁶⁴“Dhuh Yehuwah, Paduka badhe nandukaken piwales dhateng tiyang-tiyang wau, miturut ing sapandamelipun.

⁶⁵Paduka badhe mangkotaken manahipun, mugi sami kadhawahana laknat Paduka.

⁶⁶Dhuh Yehuwah, Paduka badhe mbujeng tiyang-tiyang wau klayan bebendu, sarta sami badhe Paduka sirnakaken saking sangandhaping langit!”