Read Kitab Sutji, 1981 KIDUNG PANGADHUH 4 Bible Online

KIDUNG PANGADHUH 4 - Kitab Sutji, 1981 bible

KIDUNG PANGADHUH 4

¹Adhuh lae, emas iku kok surem temen, emas murni kok malih; watu-watu suci iku padha kabuwang ana ing pojoke saben lurung.

²Para anake Sion kang aji, padha karo kaya emas tuwa, adhuh, kok dipadhakake karo pengaron lemah gaweaning tangane kundhi.

³Sanadyan asu ajag iya ngulungake susune nusoni anake, nanging putrining bangsaku wus dadi mentala, kaya manuk unta ing sagara wedhi.

⁴Ilate bocah pasuson kraket ing cethake dening kasatan; bocah-bocah padha njaluk roti, nanging ora ana kang ngwenehi.

⁵Wong kang kulina mangan kang sarwa enak, padha kaluwen ana ing lelurung, kang kulina linggih ing bantal gluga, padha nglemprak ana ing pawuhan.

⁶Durakaning putrine bangsaku ngungkuli dosane Sodom, kang diwalik sajroning sakedhep netra, tanpa katiban ing tangan.

⁷Para pemimpine resike ngungkuli salju, lan luwih putih tinimbang susu, abanging awake ngungkuli merjan, pasemone memper watu manila;

⁸nanging saiki rupane ireng ngungkuli angus, kang ana ing lurung-lurung padha pangling, kulite kelet karo balung-balunge, garing kaya kayu.

⁹Luwih begja kang kapupu ing pedhang, tinimbang kang mati kaluwen, kang ngenes lan mati marga tegale ora ana pametune.

¹⁰Tangane wong wadon kang welasan wus padha ngolah anak-anake, kanggo pangane nalika putrining bangsaku rusak.

¹¹Pangeran Yehuwah wus ngebyukake sakehe bramatyane, ngesokake bebendune kang mulad-mulad, sarta wus nyumed geni ana ing Sion kang mangsa dhasar-dhasare.

¹²Para raja ing sajagad lan sarupane wong isine donya padha ora pracaya yen mungsuh lan satru bisa lumebu ing gapurane Yerusalem.

¹³Iku kelakon mangkono marga saka dosane para nabine lan pialane para imame, kang padha ngwutahake getihe wong kang ora luput, kang ana ing satengahe.

¹⁴Padha nuk-nukan kaya wong tuna-netra ana ing lurung-lurung, najis dening getih, nganti wong ora bisa nggepok marang sandhangane.

¹⁵Paha dielokake: “Sumingkir, najis. Sumingkir, sumingkir, aja nggepok!”, nuli padha lunga lan nglambrang; para bangsa banjur padha ngucap: “Iku padha ora kena manggon ana ing kene maneh!”

¹⁶Pangeran Yehuwah piyambak mbuyarake wong-wong mau, bakal ora diudaneni maneh. Para imam padha ora diajeni dalah para wong tuwa iya ora diwelasi.

¹⁷Mripatku tansah ngarep-arep pitulungan, nanging tanpa guna; saka menara pajagan olehku ngarep-arep marang bangsa kang ora bisa mitulungi.

¹⁸Wong-wong mau padha ndingkik lakuku, nganti aku padha ora bisa metu ing alun-alunku; wus ndungkap ajalku, wus puput uripku, aku wus padha tekan ing wekasaning uripku.

¹⁹Kang padha ngoyak-oyak aku rikate ngungkuli manuk garudha ing awang-awang, aku padha diburu ana ing gunung-gunung, lan dicegat ana ing pasamunan.

²⁰Wong kang jinebadan dening Pangeran Yehuwah, napasing uripku kabeh kacemplung ing luwenganing wong-wong mau, wong kang dakkira: “Ana ing pangaubane aku bakal padha urip ana ing tengahe para bangsa.”

²¹Heh, putri ing Edom, kang manggon ing tanah Us, bungaha lan giyak-giyaka, tuwunge uga bakal tumeka ing kowe, kowe bakal mendem nganti kawudan.

²²He, putri ing Sion, kaluputanmu wus ilang, Pangeran Yehuwah ara bakal marengake kowe dibuwang maneh, nanging kaluputanmu, he putri ing Edom, bakal diwales lan dosa-dosamu bakal digelar. [1†] [2†]