Read Kitab Sutji, 1981 WILANGAN 35 Bible Online

WILANGAN 35 - Kitab Sutji, 1981 bible

WILANGAN 35

¹Pangeran Yehuwah ngandika marang Nabi Musa ana ing tanah ngare ing Moab ing sapinggire bengawan Yarden ing sacedhake Yerikho:

²“Sira ndhawuhana marang wong Israel supaya kutha-kutha kang dadi darbeke, salong kawenehna marang wong Lewi dadia papan panggonane; karomaneh wong Lewi iku iya padha kawenehana lemah panggonan ana ing sakubenge kutha-kutha mau.

³Kutha-kutha iku dadia duweke minangka papan panggonane, lan lemah pangonan kanggoa kewane lan sakehe ingon-ingone liyane.

⁴Tanah pangonan kang sira wenehake marang wong bani Lewi iku, ambane saka baluwarti tekan ing jaba ana sewu asta mubeng.

⁵Saka ing sajabane kutha ing sisih wetan sira ngukura rong ewu asta, sisih kidul rong ewu asta, sisih kulon rong ewu asta lan ing sisih lor iya rong ewu asta; dadi kuthane ana ing tengah; iku dadia papan pangonaning kutha-kuthane.

⁶Anadene kutha kang padha kaparingake marang para bani Lewi iku kang nem dadia kutha pangungsen, supaya kenaa diungseni dening wong kang gawe pati. Saliyane iku sira menehana maneh kutha patang puluh loro.

⁷Sakehe kutha kang padha kawenehake marang wong bani Lewi iku gunggunge ana kutha patang puluh wolu dalah pangonane.

⁸Mungguh kutha kang bakal sira wenehake saka duweke wong Israel iku taler kang akeh cacahe padha kajupuka akeh, kang sathithik, kajupuka sathithik. Siji-sijine taler anggone menehake kuthane menyang wong Lewi iku pinta-pinta miturut duweke.” [75†]

⁹Pangeran Yehuwah ngandika marang Nabi Musa:

¹⁰“Sira kandhaa marang wong Israel sarta sira tutura: Besuk samangsa sira wus padha nyabrang ing bengawan Yarden menyang ing tanah Kanaan,

¹¹nuli sira padha miliha kutha-kutha pangungsen kanggo marang sira, supaya kena diungseni dening wong kang gawe pati, mangka anggone njalari patining wong mau ora kanthi kajarag.

¹²Kutha-kutha iku padha dadia pangungsenira kanggo ngoncati wong kang duwe wewenang males, supaya wong kang gawe pati iku aja nganti dipateni sadurunge kaajokake marang ing parepataning umat supaya diadili.

¹³Dene kutha kang padha kawenehake kanggo kutha pangungsenira iku cacahe nem.

¹⁴Kutha kang telu dumununga ing sabrange bengawan Yarden kene, dene kang telu sira temtokna ana ing tanah Kanaan; iku kabeh padha dadia kutha pangungsen.

¹⁵Kutha nem iku padha dadia pangungsen tumrap wong Israel lan kanggo wong bangsa liya sarta wong kang neneka ana ing tengahira, supaya saben wong kang mateni tanpa kajarag bisa ngungsi mrono.

¹⁶Nanging manawa wong mau anggone mateni nganggo barang wesi, nganti dadi lan patine, wong iku gawe pati; lan wong kang gawe pati iku kudu kaukum pati.

¹⁷Utawa saupama anggone mateni iku nganggo watu kang ana ing tangane, kang bisa njalari patine wong, mangka iya ndadekake lan patine, iku iya wong gawe pati; wong kang gawe pati iku kudu kaukum pati.

¹⁸Sarta maneh saupama dipala klawan piranti kayu kang ana ing tangane, kang bisa njalari patine wong, mangka iya ndadekake lan patine, iku iya wong gawe pati; wong kang gawe pati iku kudu kaukum pati.

¹⁹Waris pulih getih iku kudu mateni wong iku; samangsa ketemu karo wong kang gawe pati iku, dheweke kudu mateni wong iku.

²⁰Mangkono uga manawa wong mau anggone njotosi marga saka sengit, utawa anggone mbandhem iku klawan kajarag, nganti ndadekake patine,

²¹utawa maneh manawa wong mau anggone ngepruk iku marga saka gething nganti ndadekake patine, wong kang mateni mau kudu dipateni; iku wong kang gawe pati; waris pulih getih iku kudu mateni wong kang gawe pati iku samangsa kapethuk.

²²Nanging manawa anggone njotos mau dumadakan ora kalawan rasa memungsuhan, utawa anggone mbandhemake salah sawijining barang ora kanthi kajarag,

²³utawa tanpa dipikir ngeprukake watu kang bisa ndadekake patining wong, temah ndadekake patine, mangka pancen ora duwe rasa gething, utawa ngarah tiwase;

²⁴parepataning umat ngadilana ing antarane kang gawe pati lan kang wenang males, miturut pranatan-pranatan iki;

²⁵sarta parepataning umat ngluwarana kang gawe pati iku saka ing tangane wong kang wenang males, lan dibalekna dening parepatan mau menyang ing kuthane pangungsen, kang wus diungseni; nuli tetepa manggon ana ing kono nganti sasedane Imam Agung kang wus kajebadan kalawan lenga suci.

²⁶Nanging saupama kelakon kang gawe pati mau metu saka watese kutha pangungsen kang wus diungseni iku,

²⁷mangka kapethuk karo kang wenang males ana ing sajabane watese kutha pangungsen, manawa kang gawe pati iku nuli dipateni dening kang wenang males, kang mateni iku ora utang getih;

²⁸amarga kang gawe pati iku wajib tetep manggon ana ing kuthane pangungsen nganti sasedane Imam Agung; nanging sasedane Imam Agung, kang gawe pati iku kena mulih menyang ing tanah darbeke dhewe.

²⁹Iku mau kabeh dadia wewatoning pranatan tumrap ing sira turun-tumurun, ana ing ngendi bae pamanggonira.

³⁰Sing sapa mateni wong, kang gawe pati iku dipatenana miturut katrangane para saksi, nanging manawa saksine mung siji, iku paseksene ora cukup tumrap prakara paukuman pati.

³¹Tumrap wong kang gawe pati, lan kang kabener kaukum pati, iku sira aja nampani dhuwit panebusing nyawane, poma iku kapatenana.

³²Sarta maneh sira iya aja nampani panebus kanggo wong kang wus ngungsi menyang kutha pangungsen, pamrihe supaya kelilana mulih menyang tanahe dhewe sadurunge sedane Imam Agung.

³³Dadi sira aja gawe camahing tanah kang sira enggoni, awitdene getih iku kang gawe camahing nagara, sarta ora bisa dianakake pirukun kanggo nagara marga saka getih kang kawutahake ana ing wewengkone, kajaba mung srana getihe wong kang wus ngwutahake.

³⁴Kang iku sira aja nganti padha gawe najise tanah kang sira enggoni, iya kang Sundalemi ing tengahe; awitdene Ingsun, Yehuwah, dedalem ana ing satengahe wong Israel.” [76†] [77†]