Read Kitab Sutji, 1981 MATEUS 27 Bible Online

MATEUS 27 - Kitab Sutji, 1981 bible

MATEUS 27

¹Bareng wis esuk, kabeh pangareping imam lan pinituwaning bangsa Yahudi padha nglumpuk lan mutus, Gusti Yesus kapatrapan paukuman pati.

²Gusti Yesus banjur kabesta kaladosake marang Sang Wali-Nagara Pilatus.

³Nalika Yudas, kang ngulungake Gusti Yesus, sumurup, yen Panjenengane bakal kasedanan, banjur kaduwung, dhuwit telung puluh sekel salaka kabalekake marang para pangareping imam lan pinituwa

⁴kalawan matur:“ Kula damel dosa, jalaran ngulungaken rahipun tiyang ingkang boten lepat.” Nanging wangsulane wong-wong mau: “Preduli apa, iku prakaramu dhewe!”

⁵Dhuwit banjur diuncalake dening Yudas menyang sajroning Padaleman Suci, nuli lunga saka kono lan mati nggantung.

⁶Para pangareping imam padha njupuki dhuwit mau lan padha calathu:“Dhuwit iki ora kena kalebokake ing pethi pisusung, sabab iki dhuwit getih.”

⁷Sawise padha rembugan, dhuwit mau ditukokake palemahaning kundhi, kagawe pakuburaning wong manca.

⁸Mulane palemahan mau saprene diarani: palemahan getih.

⁹Marga saka iku dadi wis kalakon pangandika kang kalantarake dening Nabi Yeremia: “Padha nampani dhuwit telung puluh sekel salaka, yaiku pangajine kang wis katetepake kanggo wong siji, manut patrap ngregani kang wis kaprah ana ing satengahing bangsa Israel,

¹⁰lan dhuwit mau banjur katukokake palemahaning kundhi, kaya kang dadi dhawuhing Pangeran marang aku.” [230†] [231†] [232†]

¹¹Gusti Yesus banjur kairid marang ngarsane wali-nagara, nuli kadangu dening wali-nagara: “Punapa Panjenengan ratunipun tiyang Yahudi?” Gusti Yesus ngandika: “Panjenengan sampun mastani.”

¹²Nanging tumrap pandakwa, kang kaajokake dening para pangareping imam lan para pinituwa, Gusti Yesus ora paring wangsulan apa-apa.

¹³Sang Pilatus ngandika maneh: “Punapa Panjenengan boten mirengaken gigatanipun para seksi ingkang samanten kathahipun punika?”

¹⁴Gusti Yesus ora paring wangsulan babar pisan, njalari gumune wali-nagara.

¹⁵Wis dadi adat kalumrahan Sang Wali-Nagara, saben riyaya mangkono, ngluwari wong ukuman siji, kang dipilih dening wong akeh.

¹⁶Ing nalika iku ing pakunjaran ana wong ukuman siji sing wis kajuwara pialane, jenenge Barabas.

¹⁷Sarehne wong-wong wis padha nglumpuk ana ing kono, Sang Pilatus ngandika marang wong-wong mau: “sapa sing kokkarepake dakluwari, Barabas apa Yesus kang kasebut Kristus?”

¹⁸Panjenengane pancen wis mirsa, yen anggone masrahake Gusti Yesus iku marga saka drengkine.

¹⁹Nalika Sang Pilatus lagi lenggah ing kursi pangadilan, garwane utusan matur: “Sampun ngantos panjenengan tumut-tumut ing prakawisipun tiyang mursid punika, sabab margi saking Panjenenganipun punika salebeting ngimpi kala wau dalu, kula ngraosaken sisah.”

²⁰Nanging marga saka pangojok-ojoke para pangareping imam lan para pinituwa, wong akeh padha nekad nyuwun supaya Barabas diluwari lan Gusti Yesus disedani.

²¹Sang Wali-Nagara paring wangsulan lan ngandika: “Wong loro iku sing endi sing kokkarepake dakluwari?” Ature wong-wong mau: “Barabas.”

²²Sang Pilatus ndangu maneh: “Yen mangkono Yesus kang kasebut Kristus iki karepmu dakkapakake?” Wong-wong padha matur saur manuk: “Kedah dipun salib!”

²³Pandangune maneh:“Nanging apa kaluputane?” Ewasamono wong-wong mau saya sora anggone bengok-bengok: “Kasaliba!”

²⁴Bareng Sang Pilatus uninga, yen sakabehing pambudidaya bakal tanpa guna, malah wis wiwit kisruh kaanane, panjenengane banjur wijik asta ana ing sangareping wong akeh mau lan ngandika: “Aku ora kaluputan tumrap getihe wong iki; iku prakaramu dhewe!”

²⁵Nanging wong kabeh padha matur: “Rahipun dhumawaha ing kawula dalah saanak-anak kawula.”

²⁶Sang Pilatus banjur nuruti kareping wong akeh, Barabas diluwari; dene Gusti Yesus sawise kasapu banjur kapasrahake supaya disalib. [233†]

²⁷Para prajurite Sang Wali-Nagara banjur ngirid Gusti Yesus mlebu menyang ing gedhong pangadilan, lan prajurit sagolongan kabeh padha diklumpukake, ngepung Gusti Yesus.

²⁸Pangagemane Gusti Yesus disantuni jubah wungu,

²⁹sarta wong-wong banjur gawe rerekan makutha eri, nuli ditrapake ing mustakane, astane tengen dicaosi lantaran glagah. Sawise mangkono wong-wong padha jengkeng ana ing ngarsane lan kanthi ngece pangucape: “Ngaturaken sugeng, dhuh Ratunipun tiyang Yahudi!”

³⁰Banjur padha ngidoni, lantaran karebut kagebagake ing mustakane.

³¹Sawise dipoyoki, pangagemane jubah disantuni pangagemane piyambak maneh, banjur kairid metu arep disalib.

³²Nalika padha lumaku metu menyang njaban kutha, kapethuk wong saka ing kutha Kirene, jenenge Simon. Iku kapeksa manggul salibe Gusti Yesus.

³³Lakune banjur wis tekan ing panggonan kang aran Golgota, tegese pacumplungan.

³⁴Gusti Yesus nuli dicaosi ngunjuk anggur campur rempelu. Bareng wis diicipi, ora karsa ngunjuk.

³⁵Sawise kasalib, pangagemane dibage-bage sarana kaundhi.

³⁶Wong-wong banjur linggih, njaga Gusti Yesus.

³⁷Ing sandhuwure mustakane kapasangan tulisan, kang mratelakake sababe kaukum, unine: “Iki Yesus ratune wong Yahudi.”

³⁸Nalika samana ana begal loro kang sinalib bebarengan karo Gusti Yesus, siji ana ing tengen, sijine ana ing kiwa.

³⁹Wong-wong sing padha liwat ing kono, padha ngala-ala Panjenengane, padha gedheg-gedheg

⁴⁰karo muni: “Heh, kowe, sing arep mbubrah Padaleman Suci lan mbangun maneh sajroning telung dina, coba awakmu dhewe luwarana. Manawa kowe Putraning Allah, mudhuna saka ing salib!”

⁴¹Mangkono uga para pangareping imam, para ahli Toret lan para pinituwa, padha bebarengan moyoki, unine:

⁴²“Bisa nulungi wong liya, kok ora bisa nulungi awake dhewe! Iku Ratu Israel? Cikben mudhun saka ing salib, banjur aku kabeh bakal pracaya.

⁴³Dheweke kumandel marang Allah, cikben dipitulungi Gusti Allah, manawa pancen dadi keparenge. Rak wis kandha ngene: Aku iku Putraning Allah.”

⁴⁴Dalasan begal-begal kang bareng disalib iya ngala-ala Panjenengane mangkono. [234†] [235†] [236†] [237†]

⁴⁵Wiwit jam rolas nganti tumeka jam telu ana pagowong kang nglimputi satanah kabeh.

⁴⁶Kira-kira jam telu Gusti Yesus nguwuh-uwuh kanthi sora: “Eli, Eli, lama sabakhtani?” Tegese: Dhuh Allah Kawula, Allah Kawula, punapaa dene Kawula Paduka tegakaken?

⁴⁷Krungu kang mangkono iku wong sawatara kang padha ngadeg ana ing kono padha ngucap: “Elo, Dheweke ngundang Elia.”

⁴⁸Nuli ana wong siji kang enggal-enggal mrono, banjur njupuk jamur karang kacelupake ing anggur kecut, digarani glagah lan dicaosake Gusti Yesus supaya kaunjuk.

⁴⁹Nanging wong-wong liyane padha ngucap: “Aja, aku arep padha weruh, apa Nabi Elia rawuh ngluwari Dheweke.”

⁵⁰Gusti Yesus banjur nguwuh-uwuh maneh kanthi sora, nuli masrahake nyawane.

⁵¹Ing kono gubahe Padaleman Suci suwek dadi loro wiwit saka ing dhuwur nganti tekan ngisor, lan ana lindhu, sarta gunung-gunung karang padha bengkah

⁵²apadene kuburan-kuburan padha menga, lan akeh wong suci kang wis padha mati, padha urip maneh.

⁵³Lan sawise Gusti Yesus wungu, wong-wong mau padha metu saka ing kubur, banjur lumebu ing kutha suci lan ngaton marang wong akeh.

⁵⁴Panggedhening prajurit dalah para wadyabalane sing padha njaga Gusti Yesus, bareng weruh lindhu lan apa kang wis kalakon, padha wedi, lan padha calathu mangkene: “Sanyata Panjenengane iku Putraning Allah.”

⁵⁵Ing kono ana wong wadon akeh kang padha nyawang saka ing kadohan, yaiku wong-wong wadon kang padha ndherekake Gusti Yesus saka ing Galilea prelu ngladosi Panjenengane,

⁵⁶kayata: Maryam Magdalena, lan Maryam ibune Yakobus lan Yusuf, lan ibune anak-anake Zebedheus. [238†] [239†] [240†] [241†]

⁵⁷Bareng sore ana wong sugih saka ing kutha Arimatea, jenenge Yusuf, kang uga wis dadi siswane Gusti Yesus,

⁵⁸seba marang ing ngarsane Sang Pilatus nyuwun layone Gusti Yesus. Sang Pilatus banjur dhawuh masrahake marang wong mau.

⁵⁹Layon tinampa dening Yusuf, nuli diulesi nganggo mori putih kang resik,

⁶⁰banjur kasarekake ing pakuburane dhewe kang anyar, kang digawe ing sajroning gumuk karang, lan sawise ngglundungake watu gedhe ing lawanging pasarean mau, nuli mulih.

⁶¹Nanging Maryam Magdalena lan Maryam sijine padha ana ing kono padha linggih ing ngareping pasarean.

⁶²Esuke, yaiku sawise dina pacawisan, para pangareping imam lan para Farisi padha bebarengan sowan menyang ing ngarsane Sang Pilatus

⁶³lan padha matur: “Tuwan, kula sami kengetan, bilih juru panasaran punika nalika taksih gesang, cariyos makaten: Sawise telung dina Aku bakal tangi.

⁶⁴Awit saking punika, karsaa ndhawuhaken, supados kuburipun kajagi ngantos dumugi tigang dintenipun; manawi boten, saged ugi para sakabatipun lajeng dhateng nyolong Piyambakipun, nunten cariyos dhateng tiyang kathah: Piyambakipun sampun tangi saking antawisipun tiyang pejah, satemah panasaran ingkang kantun badhe langkung awon langkung awon tinimbang ingkang rumiyin.”

⁶⁵Pangandikane Sang Pilatus marang wong-wong mau: “Prajurit-prajurit iki gawenen, wis mangkata, pakuburane jaganen sing becik.”

⁶⁶Saundure banjur padha nganakake panjagan lan nyegel watu tutuping pasarean kabantu dening para prajurit mau. [242†]