Read Kitab Sutji, 1981 MARKUS 11 Bible Online

MARKUS 11 - Kitab Sutji, 1981 bible

MARKUS 11

¹Barang lakune wis cedhak Yerusalem, cedhak ing desa Betfage lan Betania, ing gunung Zaitun, Gusti Yesus tumuli ngutus sakabat loro,

²padha kaweling mangkene: “Padha menyanga ing desa ngarepmu iku. Yen kowe mengko wis mlebu ing kono, kowe bakal mrangguli belo cancangan, kang durung tau ditunggangi ing wong. Iku uculana lan gawanen mrene.

³Dene manawa ana wong kang ngaruh-aruhi kowe: Kadospundi panjenengan kok makaten, banjur wangsulana: Punika kagem Gusti, mangke enggal badhe dipun wangsulaken malih.”

⁴Kang kautus banjur mangkat, belone iya katemu dicancang ana ing jaban lawang ing pinggir dalan, nuli diuculi.

⁵Wong sawatara kang ana ing kono padha takon: “Punika kadospundi, kok belonipun panjenengan uculi?”

⁶Iku iya diwangsuli kaya piwelinge Gusti Yesus, temah wong-wong mau padha meneng bae.

⁷Belone banjur dituntun menyang ing ngarsane Gusti Yesus, nuli dilarabi ing jubahe, Gusti Yesus banjur nitih.

⁸Akeh wong kang padha njereng jubahe ana ing dalan, ana maneh kang nyebar pang-pang ijo anggone mbabadi ing pategalan.

⁹Wong-wong kang mlaku ana ing ngarep lan kang mlaku ana ing buri padha nguwuh-uwuh, “Hosanna! Binarkahana kang rawuh atas asmaning Pangeran.

¹⁰Binarkahana Kraton kang rawuh, Kratone leluhur kita Sang Prabu Dawud, hosanna ing ngaluhur!”

¹¹Bareng wis rawuh ing Yerusalem, Gusti Yesus banjur lumebet ing Padaleman Suci, mirsani samubarang kabeh kang ana ing kono, nanging sarehne wis sore, banjur tindak menyang Betania, kadherekake sakabate rolas. [58†]

¹²Esuke nalika padha mangkat saka ing Betania, Gusti Yesus kerapan.

¹³Bareng mirsa ing kadohan ana wit anjir kang wis ana godhonge, tumuli dipurugi, bokmanawa bisa manggih apa-apa. Nanging sarawuhe ing kono, ora manggih apa-apa kajaba mung godhong, amarga pancen durung mangsa woh anjir.

¹⁴Ing kono Gusti Yesus banjur ngandikani wit iku: “Aja nganti ana wong kang mangan wohmu maneh ing salawas-lawase!” Para sakabat padha krungu pangandikane iku.

¹⁵Lakune wis padha tekan ing Yerusalem, Gusti Yesus bareng wis lumebet ing Padaleman Suci, banjur tumandang nundhungi wong-wong kang padha dol-tinuku ana ing plataraning Padaleman Suci. Meja-meja pareyalan lan bangku-bangkune wong adol manuk dara padha digolingake

¹⁶sarta ora marengake wong nggawa barang-barang liwat ing plataraning Padaleman Suci.

¹⁷Wong-wong banjur padha diparingi piwulang, pangandikane: “Apa ora ana tulisan kang muni: PadalemaningSun kasebut dalem pamujan kanggo sakehing bangsa? Nanging wis kokdadekake kedhung begal!”

¹⁸Para pangareping imam lan para ahli Toret padha krungu lelakon iku, banjur mbudidaya bisane nyedani Panjenengane, amarga padha wedi marang Panjenengane, awit wong akeh padha kaeraman kabeh ngrungokake piwulange.

¹⁹Bareng wis sore Gusti Yesus jengkar saka ing kutha kadherekake para sakabat. [59†]

²⁰Esuk uthuk-uthuk, nalika padha liwat ing panggonane wit anjir mau, para sakabat padha weruh, yen wite wis garing dalasan oyod-oyode pisan.

²¹Petrus banjur kelingan apa kang wis kelakon, nuli matur marang Gusti Yesus: “Rabbi, cobi kapirsanana, wit anjir ingkang Paduka supaosi punika sampun garing.”

²²Paring wangsulane Gusti Yesus: “Padha kumandela marang Allah!

²³Aku pitutur marang kowe: Satemene sing sapa calathu marang gunung iki: Mumbula lan nyegura ing sagara, uger sajroning batin ora mangu-mangu, nanging pracaya yen apa kang diucapake iku mesthi kalakon, mesthi iya bakal kalakon.

²⁴Mulane Aku pitutur marang kowe: Apa bae kang koksuwun lan kokdongakake, padha ngandela yen kowe wus kaparingan, dadi iku mesthi iya bakal kaparingake marang kowe.

²⁵lan yen kowe padha ngadeg ndedonga, mangka ana panggresahmu marang wong ing sajroning atimu, iku apuranen dhisik, supaya Ramamu kang ana ing swarga iya ngapura sakabehing kaluputanmu. [

²⁶Balik manawa kowe padha ora ngapura, Ramamu kang ana ing swarga iya bakal ora ngapura ing kaluputanmu.”] [60†] [61†]

²⁷Kacarita lakune wis padha tekan ing Yerusalem. Nalika Gusti Yesus lagi lumampah ana ing plataraning Padaleman Suci, tumuli ana pangareping imam, ahli-ahli Toret lan pinituwa-pinituwa kang padha sowan ing ngarsane

²⁸lan matur pitakon: “Panjenengan nindakaken makaten-makaten punika kanthi panguwaos ingkang pundi? Tuwin sinten ingkang maringi panguwaos kangge nindakaken punika sadaya?”

²⁹Paring wangsulane Gusti Yesus: “Aku Daktakon saprakara dhisik marang kowe kabeh. Iku wangsulana dhisik, mengko Aku iya bakal ngandhakake marang kowe, Aku nindakake kabeh-kabeh iku kanthi panguwasa sing endi.

³⁰Pambaptise Nabi Yokanan iku saka ing swarga apa saka manungsa, mara wangsulana.”

³¹Wong-wong mau banjur padha rembugan mangkene: “Upama aku padha kandha: Saka ing swarga, mesthi diwangsuli: Yen mangkono, yagene kowe padha ora pracaya?

³²Nanging masa iya aku bakal padha kandha: Saka manungsa!” Sabab padha wedi marang wong akeh, awit kabeh padha nganggep, yen Nabi Yokanan iku nabi temenan.

³³Banjur padha matur marang Gusti Yesus: “Kula sami boten sumerep.” Pangandikane Gusti Yesus marang wong-wong mau: “Yen mangkono, Aku iya ora kandha marang kowe, Aku nindakake samubarang kabeh iku kanthi panguwasa sing endi.”