Read Kitab-ı Mukaddes Şirketi 2018 Luka 18 Bible Online

Luka 18 - Kitab-ı Mukaddes Şirketi 2018 bible

Luka 18

¹VE daima dua etmeleri, ve hiç usanmamaları lâzım olduğuna dair İsa onlara bir mesel söyliyip dedi:

²Bir şehirde Allahtan korkmaz, ve insana riayet etmez bir hâkim vardı;

³o şehirde bir dul kadın da vardı; ve: Hasmımdan hakkımı al, diyerek hâkime gelirdi.

⁴Ve hâkim bir müddet istemedi, fakat sonra kendi kendine dedi: Her ne kadar ben Allahtan korkmaz, insana riayet etmezsem de,

⁵yine bu dul kadının beni rahatsız etmesinden dolayı onun hakkını alayım da, daima gelip beni incitmesin.

⁶Ve Rab dedi: Adaletsiz hâkimin ne dediğini işitin.

⁷Ve Allah onlar için sabırlı ise de, gece gündüz kendisine feryat eden seçilmiş olanlarının hakkını almıyacak mı?

⁸Size derim ki, haklarını tez alacaktır. Bununla beraber İnsanoğlu geldiği vakit yeryüzünde iman bulacak mı?

⁹Kendilerinin salih olduğuna güvenen, ve bütün başkalarını hor gören bazılarına İsa şu meseli de söyledi:

¹⁰İki kişi dua etmek için mabede çıktılar; biri Ferisi, obiri vergi mültezimi idi.

¹¹Ferisi durdu, ve kendi kendine şöyle dua etti: Ya Allah, sana şükrederim ki, ben başka adamlar gibi, soyguncu, haksız, zina işleyici, yahut şu vergi mültezimi gibi de değilim.

¹²Haftada iki kere oruç tutarım; bütün gelirimin ondalığını veririm.

¹³Fakat vergi mültezimi, uzakta durarak, gözlerini bile göke kaldırmak istemiyordu; ancak: Ya Allah, ben günahkâra merhamet kıl, diyerek göğsüne vuruyordu.

¹⁴Size diyorum: Bu adam ötekinden ziyade salih sayılarak evine indi; zira kendini yükselten her adam alçaltılır; fakat kendini alçaltan yükseltilir.

¹⁵Ve onlara dokunsun diye İsaya küçük çocuklarını da getiriyorlardı; fakat şakirtler bunu görünce onları azarladılar.

¹⁶Fakat İsa: Bırakın, çocuklar bana gelsinler, ve onlara mani olmayın; çünkü Allahın melekûtu bu gibilerindir, diyerek onları yanına çağırdı.

¹⁷Doğrusu size derim: Kim Allahın melekûtunu küçük çocuk gibi kabul etmezse, asla ona girmiyecektir.

¹⁸Ve bir reis ona: İyi Muallim, ebedî hayatı miras almak için ne yapayım? diye sordu.

¹⁹Ve İsa ona dedi: Niçin bana iyi diyorsun? Birden başka, kimse iyi değildir, o da Allahtır.

²⁰Sen emirleri bilirsin: “Zina etmiyesin; Katletmiyesin; Çalmıyasın; Yalan şehadet etmiyesin; Babana ve anana hürmet et.”

²¹Ve o dedi: Çocukluğumdan beri bütün bu şeyleri tuttum.

²²Ve İsa bunu işitince, ona dedi: Daha bir eksiğin var; nen varsa sat, fakirlere dağıt, göklerde hazinen olacaktır; ve gel benim ardımca yürü.

²³Fakat o, bu şeyleri işitince, çok kederlendi, zira çok zengindi.

²⁴Ve İsa onu görerek dedi: Serveti olanlar Allahın melekûtuna ne kadar güçlükle girerler!

²⁵Çünkü devenin iğne deliğinden geçmesi, zenginin Allahın melekûtuna girmesinden daha kolaydır.

²⁶Ve bunu işitenler: Öyle ise, kim kurtulabilir? dediler.

²⁷Fakat İsa dedi: İnsanlar indinde mümkün olmıyan şeyler Allah indinde mümkündür.

²⁸Ve Petrus dedi: İşte, kendimizinkileri bıraktık, ve senin ardınca geldik.

²⁹Ve İsa onlara dedi: Doğrusu size derim: Allahın melekûtu uğruna, ev, ya karı, ya kardeşler, ya ana baba, ya çocuklar bırakmış olan,

³⁰bu zamanda kat kat ziyade, ve gelecek dünyada ebedî hayat almıyacak olan kimse yoktur.

³¹Ve İsa Onikileri yanına aldı, ve onlara dedi: İşte, biz Yeruşalime çıkıyoruz, ve İnsanoğluna peygamberler vasıtası ile yazılmış olan şeylerin hepsi sonuna kadar yapılacaktır.

³²Çünkü Milletlerin eline verilecek; onunla eğlenecekler, ona hakaret edecekler, üzerine tükürülecek;

³³ve onu dövecekler ve öldürecekler; ve üçüncü gün kıyam edecektir.

³⁴Onlar bu şeylerin hiç birini kavrıyamadılar; bu söz kendilerine gizli kaldı, ve söylenenleri anlamadılar.

³⁵Ve vaki oldu ki, İsa Erihaya yaklaşırken, bir kör, yol kenarında dilenerek oturuyordu;

³⁶ve bir kalabalığın geçtiğini işiterek, bu nedir diye sordu.

³⁷Ona Nâsıralı İsanın geçtiğini haber verdiler.

³⁸Kör: Ey Davud oğlu İsa, bana acı! diye bağırdı.

³⁹Ve önden gidenler sussun diye onu azarladılar; fakat daha çok bağırdı: Ey Davud oğlu, bana acı!

⁴⁰İsa durdu, onun kendisine getirilmesini emretti; ve kör yaklaşınca,

⁴¹İsa ona sordu: Ne istiyorsun ki, sana yapayım? Ya Rab, gözlerim görsün, dedi.

⁴²İsa da ona: Gözlerin görsün; imanın seni kurtardı, dedi.

⁴³Ve hemen gördü, ve Allaha hamdederek, İsanın ardınca gitti; bütün halk, bunu gördükleri zaman, Allaha hamdettiler.