Read Kitab-ı Mukaddes Şirketi 2018 Luka 8 Bible Online

Luka 8 - Kitab-ı Mukaddes Şirketi 2018 bible

Luka 8

¹VE biraz sonra vaki oldu ki, İsa şehirleri ve köyleri dolaşıp vâzediyor, Allahın melekûtunu müjdeliyordu;

²Onikiler ve kötü ruhlardan ve hastalıklardan kurtulmuş olan bazı kadınlar, kendisinden yedi cin çıkmış olan Mecdelli denilen Meryem,

³Hirodesin kâhyası Huzanın karısı Yoanna, Suzanna, ve başka bir çok kadınlar onunla beraberdi; bunlar malları ile onlara yardım ediyorlardı.

⁴Çok halk biriktiği, ve kendisine her şehirden geldikleri zaman, bir mesel ile dedi:

⁵Ekinci tohumunu ekmeğe çıktı; ve ekerken bazısı yol kenarına düştü, ayak altında çiğnendi, ve gökün kuşları onu yediler.

⁶Bazısı kaya üzerine düştü, ve bittiği gibi kurudu, çünkü rutubeti yoktu.

⁷Bazısı dikenlerin ortasına düştü; dikenler beraber biterek onu boğdular.

⁸Bazısı da iyi toprağa düştü; ve bitip yüz kat semere verdi. Bunları diyerek nida etti: İşitecek kulakları olan işitsin.

⁹Şakirtleri bu meselin ne demek olduğunu kendisinden sordular.

¹⁰İsa da dedi: Allahın melekûtu sırlarını bilmek size verilmiştir, başkalarına ise, mesellerle söylenir; ta ki, bakıp görmesinler, ve işitip anlamasınlar.

¹¹Mesel ise, şudur: Tohum, Allahın sözüdür.

¹²Yol kenarında olanlar şunlardır ki, işitirler, sonra İblis gelir, ve iman ederek kurtuluşa ermesinler diye, sözü onların yüreğinden alıp götürür.

¹³Kaya üzerindekiler ise, işittikleri zaman, sözü sevinçle kabul edenlerdir, onların kökleri yoktur, bir müddet iman ederler ve deneme vaktinde saparlar.

¹⁴Dikenler arasına düşen ise, şunlardır ki, işitirler, ve gidip bu hayatın kaygıları, zenginliği, zevklerile boğulurlar, ve olgun semere vermezler.

¹⁵İyi toprakta olan şunlardır ki, sözü dinliyip sadık ve iyi yürekte tutarlar ve sabırla semere verirler.

¹⁶Hiç kimse ışığı yakıp bir kap ile onu örtmez, veya bir yatak altına komaz; fakat girenler aydınlığı görsünler diye onu bir şamdana kor.

¹⁷Çünkü belli olmıyacak gizli bir şey yoktur, bilinmiyecek ve aydınlığa çıkmıyacak saklı bir şey yoktur.

¹⁸Bundan dolayı nasıl dinlediğinize dikkat edin; çünkü kimde var ise, ona verilecek; kimde yok ise, kendisinde var sandığı da ondan alınacaktır.

¹⁹Anası ile kardeşleri İsaya geldiler; kalabalıktan dolayı kendisine yanaşamadılar.

²⁰İsaya denildi ki: Anan ile kardeşlerin seni görmek istiyerek dışarda duruyorlar.

²¹Fakat İsa onlara cevap verip dedi: Allahın sözünü dinliyen ve onu yapanlar, anam ve kardeşlerim onlardır.

²²Ve günlerin birinde vaki oldu ki, kendisi şakirtlerile bir kayığa bindi; ve onlara: Gölün karşı yakasına geçelim, dedi; ve açıldılar.

²³Kayıkta giderlerken uykuya daldı; ve göle bir kasırga indi, ve sularla dolup tehlikede idiler.

²⁴Yanına geldiler, onu uyandırıp dediler: Üstat, üstat, helâk oluyoruz! İsa uyanıp yeli ve suyun çalkalanmasını azarladı; ve onlar durdu, ve limanlık oldu.

²⁵Onlara: Nerede sizin imanınız? dedi; onlar birbirlerine: Bu kimdir ki, hem yellere, hem suya emrediyor, ve kendisine itaat ediyorlar? diyip korkarak şaştılar.

²⁶Galile karşısında olan Gerasinilerin memleketine vardılar.

²⁷İsa karaya çıkınca, şehirden bir adam kendisini karşıladı, bu adamda cinler vardı; ve çoktan beri elbise giymiyordu, ve hiç evde kalmaz, kabirlerde kalırdı.

²⁸İsayı görünce, bağırıp önünde yere kapandı, ve yüksek sesle dedi: Ey İsa, Yüce Allahın Oğlu, benden sana ne? Sana yalvarırım, bana azap etme.

²⁹Çünkü İsa murdar ruha adamdan çıkmasını emrediyordu. Çünkü onu çoktan beri tutmuştu; o, bukağıya vurulmuş, zincirlerle bağlanmış olarak muhafaza edilirdi; ve bağlarını kırarak cin tarafından çöllere saldırılırdı.

³⁰İsa: Adın ne? diye ona sordu. Adam: Lejiyondur[9], dedi. Zira kendisine bir çok cinler girmişti.

³¹Cinler cehenneme gitmelerini emretmesin diye İsadan yalvardılar.

³²Orada dağın üzerinde otlıyan büyük bir domuz sürüsü vardı; onların içine girmeğe izin versin diye kendisinden yalvardılar. İsa da onlara izin verdi.

³³Cinler adamdan çıktılar, domuzlara girdiler; sürü de uçurumdan aşağı göle atılıp boğuldu.

³⁴Çobanlar ise, vaki olanı görünce, kaçıp şehirde ve kırlarda bunu yaydılar.

³⁵Onlar da vaki olanı görmek için dışarı uğrayıp İsaya geldiler; kendisinden cin çıkmış olan adamı İsanın ayağı dibinde, giyinmiş ve akıllanmış olarak, oturmakta buldular; ve korktular.

³⁶Bunu görmüş olanlar da cin tutmuş adamın nasıl kurtulduğunu onlara haber verdiler.

³⁷Gerasiniler çevresinin bütün halkı kendilerinden gitmesini İsadan istediler; çünkü büyük korkuya tutulmuşlardı; İsa da kayığa binerek geri döndü.

³⁸Fakat kendisinden cin çıkmış olan adam İsanın yanında kalmak için yalvardı;

³⁹ve İsa: Evine dön, ve Allahın sana yaptığı şeyleri anlat, diyerek onu gönderdi. O da gidip İsanın kendisine yaptığı şeyleri bütün şehirde ilân etti.

⁴⁰Ve İsa geri gelince, halk onu kabul etti; çünkü hepsi onu bekliyorlardı.

⁴¹Ve işte, havranın reisi olan Yairus adlı bir adam geldi. İsanın ayaklarına kapanıp evine gelsin diye yalvardı;

⁴²çünkü on iki yaşlarında biricik kızı vardı, ve ölmek üzre idi. İsa da oraya giderken halk ona üşüşüyorlardı.

⁴³On iki yıldan beri kan akıntısına tutulmuş, bütün nafakasını da hekimler için sarfetmiş, hiç biri tarafından iyi edilememiş bir kadın

⁴⁴İsanın arkasından gelip esvabının eteğine dokundu, ve hemen kan akıntısı kesildi.

⁴⁵İsa: Bana dokunan kimdir? dedi. Fakat hepsi inkâr edince, Petrus ve onunla beraber olanlar: Üstat, halk seni sıkıştırıyor ve itiyor, dediler.

⁴⁶Fakat İsa dedi: Biri bana dokundu, çünkü kendimden kuvvet çıktığını duydum.

⁴⁷Kadın ise, kendisinin gizli kalmadığını görünce, titriyerek geldi, önünde yere kapandı ve bütün halkın karşısında ona ne maksatla dokunmuş olduğunu, ve nasıl o anda şifa bulduğunu anlattı.

⁴⁸İsa da ona dedi: Kızım, seni imanın kurtardı, selâmetle git.

⁴⁹İsa henüz söz söylemekte iken, havra reisinin evinden biri gelip dedi: Kızın öldü, artık Muallime zahmet verme.

⁵⁰Fakat İsa bunu işitince, ona cevap verdi: Korkma, ancak iman et, ve kız iyi olacaktır.

⁵¹Ve eve girince, Petrus, Yuhanna, Yakub ve kızın anası ile babasından başka kimseyi kendisile girmeğe bırakmadı.

⁵²Hepsi de kıza ağlıyorlar, dövünüyorlardı; fakat İsa: Ağlamayın, çünkü o ölmedi, ancak uyuyor, dedi.

⁵³Kızın öldüğünü bildiklerinden, kendisine çok gülüyorlardı.

⁵⁴Fakat İsa kızın elini tuttu: Ey kız, kalk, diye çağırdı.

⁵⁵Ve ruhu geri geldi, kız da o anda ayağa kalktı; İsa ona yemek verilmesini emretti.

⁵⁶Anası babası şaştılar; İsa ise, vaki olanı kimseye söylemesinler diye onlara tenbih etti.