Read Kitab-ı Mukaddes Şirketi 2018 RESULLERİN İŞLERİ 27 Bible Online

RESULLERİN İŞLERİ 27 - Kitab-ı Mukaddes Şirketi 2018 bible

RESULLERİN İŞLERİ 27

¹İTALYAYA denizden gitmemize karar verilince, Pavlusu ve başka bazı mahpusları, Avgustus taburundan Yulius denilen bir yüzbaşıya verdiler.

²Asya kıyısındaki yerlere gitmek üzre olan bir Edremit gemisine bindik, ve Selânikten olan Makedonyalı Aristarhos bizimle beraber olarak denize açıldık.

³Ertesi gün Saydaya uğradık; ve Yulius Pavlusu hoş tutarak kendisine bakılsın diye dostlarının yanına gitmesine izin verdi.

⁴Ve oradan açılarak Kıbrısın yel altından geçtik, çünkü yeller bize karşı idi.

⁵Kilikya ve Pamfilya denizinden geçerek Likyanın Mira şehrine geldik.

⁶Yüzbaşı orada İtalyaya gitmekte olan bir İskenderiye gemisi bulup bizi ona bindirdi.

⁷Bir çok günler ağır ağır gittik, ve güçlükle Knidos karşısına vardığımız zaman, yel bize müsaade etmediğinden Giridin yel altından Salmone karşısından geçtik;

⁸ve kıyı sıra güçlükle giderek Güzel Limanlar denilen bir yere geldik; Lasea şehri bu yere yakındı.

⁹Çok vakit geçirilmişti; ve zaten Oruç geçmiş olup deniz yolculuğu artık tehlikeli olduğundan, Pavlus onlara nasihat etti, ve dedi:

¹⁰Efendiler, görüyorum ki, yolculuk yalnız yüke ve gemiye değil, hattâ bizim canlarımıza da zahmetli ve çok zararlı olacaktır.

¹¹Fakat yüzbaşı, Pavlus tarafından söylenenlerden ziyade geminin reisi ile sahibine kanıyordu.

¹²Liman kışlamağa elverişli olmadığından, çoğu oradan açılarak mümkünse Giridin lodosa ve kara yele kapalı olan Feniks limanını tutmak reyinde bulundular.

¹³Ve hafif bir cenup yeli esmeğe başlayınca, maksatlarına erdiklerini sanarak demir alıp Girid kıyısı boyunca gidiyorlardı.

¹⁴Fakat çok geçmeden oradan Evrakilo denilen kasırga çıktı.

¹⁵Ve gemi yele kapıldığından orsaya gidemiyerek, bırakıp sürüklendik.

¹⁶Ve Kavda denilen küçük bir adanın yel altına kaçarak sandalı güçlükle ele geçirebildik;

¹⁷ve onu içeri aldıktan sonra, yardımlar kullanarak gemiyi altından kuşattılar; ve Sirte düşmek korkusu ile yelken takımlarını indirdiler; böylece sürükleniyorlardı.

¹⁸Biz fırtına ile çok uğraştıktan sonra, ertesi gün gemiden yük atmağa başladılar;

¹⁹ve üçüncü gün kendi ellerile geminin takımlarını attılar.

²⁰Bir çok günler güneş ve yıldızlar görünmedi, ve büyük fırtına üzerimizde olarak, artık her türlü kurtuluş ümidimiz kayboldu.

²¹Ve onlar çoktan beri yemeksiz kalınca, Pavlus o vakit ortalarında durup dedi: Efendiler, gerçi beni dinliyip Giritten açılmamalı, ve bu zahmet ve zarara uğramamalı idiniz.

²²Ve şimdi hatırınızı hoş tutmanızı size nasihat ederim; çünkü sizden hiç bir can zayolmıyacak, ancak gemi.

²³Çünkü kendisinin olduğum, ve kendisine de hizmet ettiğim Allahın bir meleği bu gece yanımda durup dedi:

²⁴Korkma, Pavlus; sana Kayserin önünde durmak gerektir; ve işte, bütün seninle beraber gemide gidenleri Allah sana bağışladı.

²⁵Bunun için, efendiler, hatırınızı hoş tutun; çünkü Allaha iman ederim ki, onun bana söylediği gibi olacaktır.

²⁶Fakat bizim bir adaya düşmemiz gerektir.

²⁷On dördüncü gece geldiği zaman, biz Adriya denizinde sürüklenmekte iken, gece yarısına doğru gemiciler karanın yakınlaştığını sandılar;

²⁸ve iskandil edip yirmi kulaç buldular; biraz ileride yine iskandil edip on beş kulaç buldular.

²⁹Kayalığa düşmekten korkarak kıçtan dört demir salıp gündüz gelsin diye dua ettiler.

³⁰Gemiciler gemiden kaçmağa çalışıp baştan demir atıyorlarmış gibi sandalı denize indirince,

³¹Pavlus yüzbaşıya ve askerlere dedi: Bunlar gemide kalmazlarsa, kurtulamazsınız.

³²O zaman askerler sandalın iplerini kesip onu düşürdüler.

³³Ve sabah olmak üzre iken, Pavlus hepsinin yemek yemelerini rica ederek dedi: Bugün on dördüncü gündür bekliyip bir şey yemiyerek aç kaldınız.

³⁴Bunun için yemek yemenizi rica ediyorum; zira bu sizin kurtuluşunuz içindir; çünkü hiç birinizin başından bir kıl zayolmıyacaktır.

³⁵Bunu dedikten sonra, ekmek alıp hepsinin karşısında Allaha şükretti; ve onu kırıp yemeğe başladı.

³⁶Ve hepsi cesaretlenip onlar da yemek yediler.

³⁷Gemide hepimiz iki yüz yetmiş altı can idik.

³⁸Ve onlar yemekten doydukları zaman, buğdayı denize atarak gemiyi hafiflettiler.

³⁹Gündüz olunca, karayı tanımadılar; fakat kumsalı olan bir körfez gördüler, ve gemiyi oraya sürebilir miyiz diye öğütleştiler.

⁴⁰Demirleri kesip denizde bıraktılar, ayni zamanda dümenin iplerini çözdüler; ve gabiye yelkenini yele kaldırıp kumsala doğru gittiler;

⁴¹iki denizin birleştiği bir yere düşerek gemiyi karaya oturttular; ve geminin başı saplanıp kımıldanmaz oldu, fakat dalgaların zorundan kıç dağılmağa başladı.

⁴²Mahpuslardan biri yüzüp kaçmasın diye askerler onları öldürmeğe niyet ettiler.

⁴³Fakat yüzbaşı, Pavlusu kurtarmak istiyerek, niyetlerini yapmaktan onları alıkoydu. Ve önce yüzebilenler gemiden atılıp,

⁴⁴geri kalanlar da, kimi tahtalar üzerinde, kimi de gemiden olan başka şeyler üzerinde karaya çıksınlar, diye emretti. Ve böylece vaki oldu ki, hepsi kurtulup karaya çıktılar.