Read Kitab-ı Mukaddes Şirketi 2018 RESULLERİN İŞLERİ 7 Bible Online

RESULLERİN İŞLERİ 7 - Kitab-ı Mukaddes Şirketi 2018 bible

RESULLERİN İŞLERİ 7

²O da dedi: Kardeşler ve babalar, dinleyin. Atamız İbrahim Haranda oturmazdan önce, Mezopotamyada bulunduğu zaman, izzet Allahı kendisine göründü,

³ve ona dedi: Memleketinden, ve akrabanın yanından çık, ve sana göstereceğim memlekete gel.

⁴O zaman Kildanîlerin memleketinden çıkıp Haranda oturdu; ve babası öldükten sonra, oradan şimdi oturduğunuz memlekete Allah onu getirdi.

⁵Ve orada kendisine miras olarak ayak koyacak yer bile vermedi; ve daha çocuğu yok iken, orayı kendisine ve kendisinden sonra zürriyetine mülk olarak vermeği vadetti.

⁶Allah şöyle dedi: Yabancı memlekette dört yüz yıl zürriyetin garip olacaktır, ve onu köle edecekler, ona cefa eyliyeceklerdir.

⁷Allah dedi: Ve kölelik edecekleri millete ben hükmedeceğim; ve bu şeylerden sonra çıkıp bu yerde bana kulluk edeceklerdir.

⁸Ve ona sünnet ahdini verdi; ve böylece İbrahim İshakın babası olup onu sekizinci günde sünnet etti; ve İshak Yakubun, Yakub da on iki büyük ataların babası oldu.

⁹Ve büyük atalar Yusufu kıskanarak Mısıra sattılar; ve Allah onunla idi,

¹⁰ve onu bütün sıkıntılarından kurtardı, ve Mısır kıralı Firavun önünde ona inayet ve hikmet verdi; o da kendisini Mısırın ve bütün evinin üzerine vali etti.

¹¹Ve bütün Mısır ve Kenân memleketi üzerine kıtlık ve büyük sıkıntı geldi; ve atalarımız yiyecek bulmuyorlardı.

¹²Fakat Yakub Mısırda buğday olduğunu işitince, ilk defa atalarımızı gönderdi.

¹³Ve ikinci defada, Yusuf kardeşlerine bildirildi, ve Yusufun soyu Firavuna belli oldu.

¹⁴Yusuf da gönderip babası Yakubu ve bütün akrabası, yetmiş beş canı, çağırdı.

¹⁵Ve Yakub Mısıra indi; kendisi ve atalarımız öldüler;

¹⁶ve Şekeme götürülüp İbrahimin Şekemde Hamor oğullarından gümüş pahası ile satın aldığı kabre konuldular.

¹⁷Fakat Allahın İbrahime ettiği vadin vakti yaklaştığı zaman, kavm Mısırda büyüyüp çoğalmıştı;

¹⁸o vakte kadar ki, Mısır üzerine Yusufu tanımıyan başka bir kıral çıktı.

¹⁹O kıral soyumuza hile etti, ve yaşamasınlar diye çocuklarını dışarı atmaları için babalarımıza cefa eyledi.

²⁰Musa o zamanda doğdu, ve gayet güzeldi; üç ay babası evinde beslendi;

²¹ve dışarı atıldığı zaman, Firavunun kızı onu kaldırıp kendisine oğul olsun diye besledi.

²²Musa Mısırlıların her hikmetinde öğretilip sözlerinde ve işlerinde kudretli idi.

²³Fakat kırk yaşı dolmak vakitlerinde yüreğine kardeşleri, İsrail oğullarını, yoklamak arzusu geldi.

²⁴Ve haksızlık çeken birini görüp onu müdafaa etti, ve Mısırlıyı vurup ezilenin öcünü aldı.

²⁵Allahın kendi elile onlara kurtuluş vermekte olduğunu kardeşleri anladılar sanıyordu; fakat anlamadılar.

²⁶Ertesi gün onlar çekişmekte iken onlara göründü, ve kendilerini barıştırmak istiyip dedi: Efendiler, siz kardeşlersiniz, niçin birbirinize gaddarlık ediyorsunuz?

²⁷Fakat komşusuna gadreden adam onu itip dedi: Seni üzerimize kim reis veya hâkim etti?

²⁸Dün Mısırlıyı öldürdüğün gibi, beni de öldürmek mi istiyorsun?

²⁹Bu söz üzerine Musa kaçtı, ve Midyan memleketinde konuk olup orada iki oğul babası oldu.

³⁰Ve kırk yıl dolunca Sina dağı çölünde çalı ateşi alevinde kendisine bir melek göründü.

³¹Ve Musa gördüğü zaman, bu görünüşe şaştı, ve bakmak için yaklaşınca, Rabbin sesi geldi:

³²Ben senin atalarının Allahı, İbrahimin, İshakın, ve Yakubun Allahıyım. Musayı titreme alıp bakmağa cesaret edemiyordu.

³³Ve Rab ona dedi: Ayaklarından çarıkları çıkar; çünkü üzerinde durduğun yer mukaddes topraktır.

³⁴Gerçekten Mısırda olan kavmımın sıkıntısını gördüm, ve onun iniltisini işittim, onları kurtarmağa indim; şimdi gel, seni Mısıra göndereceğim.

³⁵Seni kim reis veya hâkim etti? diyerek istemedikleri bu Musayı, Allah çalıda kendisine görünen meleğin elile reis ve kurtarıcı olarak gönderdi.

³⁶Bu adam Mısırda, ve Kızıl Denizde, ve kırk yıl çölde hârikalar ve alâmetler yaparak onları çıkardı.

³⁷İsrail oğullarına: “Allah size kardeşlerinizden benim gibi bir peygamber çıkaracaktır,” diyen o Musadır.

³⁸Sina dağında kendisine söyliyen melek ile ve atalarımız ile çöldeki kilisede olan odur, o ki, bize vermek üzre diri sözler aldı.

³⁹Ve atalarımız ona itaat etmek istemiyip kendisini reddederek yüreklerile Mısıra döndüler.

⁴⁰Ve Haruna dediler: “Önümüzden gidecek bize ilâhlar yap; çünkü bizi Mısır diyarından çıkaran o Musaya ne oldu bilmiyoruz.”

⁴¹O günlerde bir buzağı yaptılar; puta kurban takdim edip ellerinin işlerile sevindiler.

⁴²Ve Allah döndü, ve onları gök ordusuna kulluk etmeğe bıraktı; nitekim peygamberlerin kitabında yazılmıştır: “Ey İsrail evi, kırk yıl çölde Bana mı zebihalar ve kurbanlar takdim ettiniz?

⁴³Ve Molokun çardağını, Ve Refan ilâhının yıldızını, Onlara tapmak için yaptığın suretleri taşıdınız; Ve sizi Babilden öte götüreceğim.”

⁴⁴Şehadet çadırını gördüğü örneğe göre yapsın diye, Musaya söylemiş olanın emrettiği gibi, şehadet çadırı çölde atalarımızda idi.

⁴⁵Atalarımız sırası ile alarak Yeşu ile beraber milletlerin mülküne onu getirdiler; o milletleri Allah Davudun günlerine kadar atalarımızın önünden kovdu.

⁴⁶Davud Allah indinde inayet bulup Yakubun Allahına bir mesken bulmak diledi.

⁴⁷Fakat Süleyman ona bir ev yaptı.

⁴⁸Lâkin Yüce Olan el ile yapılan evlerde oturmaz; nitekim peygamber diyor:

⁴⁹“Tahtım gök, ve ayaklarıma basamak yerdir; Siz bana nasıl bir ev yaparsınız? Rab diyor; Yahut neresi rahatım yeri?

⁵⁰Bütün bunları yapan benim elim değil mi?”

⁵¹Ey boyunları sert, yürekleri ve kulakları sünnetsiz adamlar! Siz daima Ruhülkudüse karşı duruyorsunuz; atalarınızın ettiği gibi siz de ediyorsunuz.

⁵²Atalarınız peygamberlerin hangisine eza etmediler? ve o Salihin geleceğini önceden bildirenleri öldürdüler; siz de şimdi onun hainleri ve katilleri oldunuz.

⁵³Siz ki, şeriati meleklerin tertip ettikleri gibi aldınız, ve tutmadınız.

⁵⁴Onlar bu şeyleri işitince çok kızıp üzerine diş gıcırdattılar.

⁵⁵Fakat o, Ruhülkudüsle dolu olup gözlerini göke dikerek Allahın celâlini, ve Allahın sağında durmakta olan İsayı gördü,

⁵⁶ve dedi: İşte, gökleri açılmış, ve İnsanoğlunu Allahın sağında durmakta görüyorum.

⁵⁷Fakat onlar yüksek sesle bağırıp kulaklarını tıkadılar, ve hep birden üzerine saldırdılar;

⁵⁸ve onu şehirden dışarı atıp taşladılar; ve şahitler kendi esvaplarını Saul denilen bir gencin ayakları yanına koydular.

⁵⁹İstefanos: Ya Rab İsa, ruhumu al, diyerek dua etmekte iken onu taşladılar.

⁶⁰Diz çöküp yüksek sesle: Ya Rab, onlara bu günahı yükleme, dedi. Ve bunu söyleyince uykuya vardı.