Read Kurmanji Încîl Destpêk 24 Bible Online

Destpêk 24 - Kurmanji Încîl bible

Destpêk 24

¹Îbrahîm kal bûbû û bi nav salan ve çûbû. Xudan ew bi hemû awayî pîroz û bereket kiribû.

²Îbrahîm ji serxulamê xwe yê ku berpirsê her tiştê wî bû re got: «Destê xwe deyne ser ranê min[39].

³Ez dixwazim ku tu bi Xudan, bi Xwedayê erd û ezmanan sond bixwî ku tu ji keçikên Kenaniyên ku ez di nav wan de rûdinim, jinekê ji kurê min re neyinî.

⁴Lê here welatê min û ji mirovên min, ji kurê min Îshaq re jinekê bîne.»

⁵Xulamê wî pirsî û got: «Lê ku keçik nexwaze bi min re bê vî welatî? Ez kurê te bibim wî welatê ku tu jê hatiyî?»

⁶Îbrahîm got: «Na, qet nebe ku tu kurê min bibî wê derê.

⁷Xwedayê Ezmanan Xudanê ku ez ji mala bavê min, ji welatê ku ez lê çêbûbûm anîme, sond xwar û got: ‹Ezê vê herêmê bidim ziriyeta te.› Wê milyaketê xwe bişîne pêşiya te ku tu karibî ji wê derê jinekê ji kurê min re bînî.

⁸Heger keçik nexwaze bi te re bê, tê ji sonda min rizgar bibî. Tenê tu kurê min nebe wê derê.»

⁹Li ser vê yekê xulam destê xwe danî ser ranê malxweyê xwe Îbrahîm û ji bo vî karî sond xwar.

¹⁰Piştre xulam ji malxweyê xwe deh deve bar kirin. Çimkî her cureyê diyariyên hêja yê malxweyê wî di destê wî de bû. Ew çû bajarê Aram-Naharayîmê[40] ku Nahor lê dima.

¹¹Wî li ber bîra[41] derveyî bajêr deveyên xwe nîx kirin. Ber êvarê bû û jin diçûn bîrê.

¹²Xizmetkar dua kir û got: «Ya Xudan, Xwedayê malxweyê min Îbrahîm. Tu îro serketinê bide min û qenciyê bi malxweyê min Îbrahîm bike.

¹³Va ye ez li ber bîrê me û keçikên bajêr tên bîrê.

¹⁴Ezê ji yekê re bêjim: ‹Ji kerema xwe ji cerê xwe avekê bide min.› Heger ew jî bibêje: ‹Kerem bike vexwe, ezê jî deveyên te av bidim›, wî çaxî ezê bizanibim keçika ku te ji xulamê xwe Îshaq re kifş kiriye, ew e. Bi vî awayî wê kifş bibe ku te qenciyê bi malxweyê min re kiriye.»

¹⁵Hê ew bi xeberdan bû, Rebeqa, cerê wê li ser milan hat. Rebeqa, keça Betûêlê kurê Mîlka bû. Mîlka jina Nahorê birayê Îbrahîm bû.

¹⁶Ew gelekî delal bû. Destê wê bi destê tu mêrî nebûbû. Rabû çû ser bîrê, cerê xwe dagirt û hat.

¹⁷Xizmetkar bi lez çû pêşiya wê û got: «Ji kerema xwe ji cerê xwe avekê bide min.»

¹⁸Rebeqayê cerê xwe zûka xwar kir, av dayê û got: «Kerem bike ezbenî.»

¹⁹Piştre jê re got: «Ez ji bo deveyên te jî avê bînim. Çiqas dixwazin bila vexwin.»

²⁰Keçikê bi lez ava cêr vala kir cirnê, dîsa vegeriya ser bîrê ku cerê xwe dagire. Bi vî awayî hemû deveyan têrav kir.

²¹Xulamê Îbrahîm bi awayekî ecêbmayî, bêdeng difikirî û di ber xwe re digot: Gelo bi rastî jî Xudan riya wî rast kiriye yan na?

²²Çaxê deve têrav bûn, xulam xizêmeke zêr a bi giraniya nîv şekelî[42] û du bazinên zêr bi giraniya deh şekelî[43] derxistin ku bide wê.

²³Jê pirsî û got: «Tu keça kê yî? Ka ji min re bibêje, gelo mala bavê te mêvanan dihewînin ku em îşev werin mala we?»

²⁴Keçikê got: «Ez keça Betûêlê kurê Nahor û Mîlkayê me.

²⁵Li ba me ka û êm zêde ye û cihê me ji bo mêvanan jî heye.»

²⁶Xulam serê xwe tewand, pesnê Xudan da.

²⁷Wî got: «Xwedayê malxweyê min Îbrahîm, Xudan pîroz be ku wî dilsozî û dilovaniya xwe ji malxweyê min kêm nekir. Hê ez di rê de bûm, Xwedê riya mala mirovên malxweyê min nîşanî min da.»

²⁸Keçik lezand çû mala diya xwe û her tiştên qewimî ji maliyan re got.

²⁹Birayekî Rebeqayê hebû, navê wî Lavan bû. Lavan beziya çû pêşwaziya zilamê li ser bîrê.

³⁰Lavan xizêma di pozê xwişka xwe û bazinên di zendên wê de dîtibûn û tiştên ku zilam gotibû ji Rebeqayê bihîstibû. Ew li ber bîrê rastî zilêm hat ku li ber deveyên xwe bû.

³¹Lavan got: «Kerem bike malê, ya zilamê ku Xudan ew pîroz kiriye. Tu çima li derve disekinî? Min ji bo te mal û ji bo deveyên te cih amade kiriye.»

³²Zilam hat malê û barên deveyan danî. Ka û êm dan deveyan û ji bo ku ew û yên pê re lingên xwe bişon, av anîn.

³³Çaxê xwarin li ber wî danîn, wî got: «Heta ku ez sedema hatina xwe nebêjim ez xwarinê naxwim.» Lavan got: «Kerem bike, bibêje.»

³⁴Wî got: «Ez xulamê Îbrahîm im.

³⁵Xudan malxweyê min gelek pîroz kir û ew dewlemend bû. Xudan pez û dewar, zêr û zîv, xulam û xadim, deve û ker dan wî.

³⁶Jina wî Sarayê di pîrîtiya xwe de kurek da malxweyê min û wî jî her tiştê xwe da kurê xwe.

³⁷Malxweyê min bi min sond da xwarin û got: ‹Ji keçên Kenaniyan ku ez li welatê wan rûdinim ji kurê min re jinekê neyine.

³⁸Lê here welatê bavê min û ji nav mirovên min, ji kurê min re jinekê bîne.›

³⁹«Li ser vê yekê min ji malxweyê xwe re got: ‹Lê ku keçik nexwaze bi min re bê?›

⁴⁰«Wî li min vegerand û got: ‹Xudanê ku ez pê re diçim, wê milyaketê xwe bi te re bişîne û rê li ber te veke ku tu bikaribî jinekê ji nav mirovên min, ji mala bavê min ji kurê min re bînî.

⁴¹Piştî ku tu çûyî ba mirovên min, heger ew keçikê nedin te jî, tê ji sonda min rizgar bibî.›

⁴²«Îro gava ez hatim ser bîrê min got: ‹Ya Xudan, Xwedayê malxweyê min Îbrahîm, ez lava dikim ku tu riya min li ber min vekî.

⁴³Va ye, ez li ser vê bîrê disekinim. Gava keçikek tê ku bîrê bikişîne, ezê jê re bêjim: Ji kerema xwe firek av ji cerê xwe bide min ez vexwim.

⁴⁴Heger keçik ji min re bibêje: Kerem bike vexwe, ezê deveyên te jî têrav bikim, wî çaxî ezê bizanibim keça ku Xudan ji bo malxweyê min hilbijartiye ev e.›

⁴⁵«Dema min di dilê xwe de dua dikir, Rebeqa cer li ser milan derket. Çû ser bîrê û cerê xwe dagirt. Min jê re got: ‹Ji kerema xwe avê bide min.›

⁴⁶«Wê bi lez cerê xwe danî û got: ‹Kerem bike, vexwe. Ezê deveyên te jî têrav bikim.› Min av vexwar û wê deve jî av dan.

⁴⁷«Min jê pirsî û got: ‹Tu keça kê yî?› «Wê got: ‹Ez keça Betûêlê kurê Nahorê Mîlkayî me.› «Min jî xizêm bi pozê wê ve kir û bazin xistin zendên wê.

⁴⁸Min xwe tewand û ez perizîm Xudan. Min Xwedayê malxweyê xwe Îbrahîm, Xudan pîroz kir ku ez danîbûm ser riya rast ku ez ji kurê wî re neviya birayê wî bînim.

⁴⁹Ji min re bêjin ka hûnê ji malxweyê min re dilsozî û dilovaniyê bikin an na? Ezê jî bizanibim çi dikim.»

⁵⁰Lavan û Betûêl lê vegerandin û gotin: «Ev ji Xudan e, em nikarin ji te re bêjin baş an xerab e.

⁵¹Va ye, Rebeqa li ber te ye. Wê bibe û here. Çawa ku Xudan gotiye, bila bibe jina kurê malxweyê te.»

⁵²Çaxê xulamê Îbrahîm peyvên wan bihîstin, deverû çû erdê û perizî Xudan.

⁵³Xulam taximên zêr û zîv û cilûberg derxistin dan Rebeqayê. Wî xelatên giranbiha dan dê û birayên wê.

⁵⁴Paşê ew û mirovên wî yên ku pê re bûn xwarina xwe xwarin, vexwarin û wê şevê li wir man. Serê sibê rabûn û xulam got: «Bihêlin ku ez vegerim ba malxweyê xwe.»

⁵⁵Lê birayê keçikê û diya wê gotin: «Bila keçik hinekî din, hema deh rojan li ba me bimîne, piştre tê vegerî.»

⁵⁶Wî jî got: «Min bi derengî nexin. Madem ku Xudan rê li ber min vekir, hûn jî bihêlin ez herim ba xweyê xwe.»

⁵⁷Wan got: «Em gazî keçikê bikin û jê bipirsin.»

⁵⁸Wan gazî Rebeqayê kir û jê pirsîn: «Tê bi wî zilamî re herî?» Wê got: «Erê ezê herim.»

⁵⁹Wan xwişka xwe Rebeqayê bi dadika wê re, bi xulamê Îbrahîm û mirovên wî re bi rê kirin.

⁶⁰Wan Rebeqa pîroz kir û jê re gotin: «Ya xwişka me, Bibe diya hezar hezaran. Bila ziriyeta te dergehên dijminên xwe Ji xwe re bike milk.»

⁶¹Rebeqa û keçên wê yên xizmetkar rabûn, li deveyan siwar bûn û dan pey xulamê Îbrahîm. Xulam tevî Rebeqayê bi rê ketin.

⁶²Îshaq ji Bîr-Lahay-Royiyê hatibû, çimkî ew li herêma Negevê dima.

⁶³Ber êvarê Îshaq çû nav zeviyan ku ji xwe re bifikire. Çaxê wî serê xwe bilind kir, dît ku deve nêzîk dibin.

⁶⁴Rebeqayê jî serê xwe bilind kir û Îshaq dît. Ew ji deveyê peya bû

⁶⁵û ji xulamê Îbrahîm re got: «Ev mirovê ku di zeviyê de ye û ber bi me tê, kî ye?» Xulam got: «Ew malxweyê min e.» Rebeqayê xêliya xwe hilda û serçavê xwe nixamt.

⁶⁶Xulam her tiştê ku kiribû ji Îshaq re got.

⁶⁷Îshaq, Rebeqayê bir konê diya xwe Sarayê û ew bû jina wî. Îshaq ji wê hez kir û piştî mirina diya xwe, xema xwe bi wê revand.