Read Kurmanji Încîl Destpêk 28 Bible Online

Destpêk 28 - Kurmanji Încîl bible

Destpêk 28

¹Îshaq gazî Aqûb kir, ew pîroz kir û got: «Ji keçên Kenaniyan jinê neyine.

²Zû rabe here Paddan-Aramê mala Betûêlê kalikê xwe. Li wir, keçeka xalê xwe Lavan ji xwe re bîne.

³Xwedayê Karîndar te pîroz bike, te zêde bike, ziriyeta te pir bike û tu bibî komeke gelan.

⁴Xwedê wê bereketa ku dabû Îbrahîm, bide te û ziriyeta te. Tu wî welatê ku Xwedê dabû Îbrahîm û tu bi xerîbî lê dimînî, ji xwe re bikî milk.»

⁵Îshaq Aqûb bi rê kir, ew çû Paddan-Aramê ba xalê xwe Lavanê Betûêlê Aramî[53].

⁶Esaw hîn bû ku Îshaq Aqûb pîroz kiriye û ew şandiye Paddan-Aramê ku ji wir jinekê bîne. Herwiha ew hîn bû ku çaxê bavê wî Aqûb ew şandiye jê re gotiye: «Tu ji keçên Kenaniyan jinê neyine.»

⁷Aqûb jî bi ya diya xwe û bavê xwe kiriye û çûye Paddan-Aramê.

⁸Esaw dît ku keçên Kenanî li ber çavê bavê wî Îshaq reş in.

⁹Esaw çû ba Îsmaîlê kurê Îbrahîm û keça wî, Mahalata xwişka Nevayot anî ser jinên xwe.

¹⁰Aqûb ji Bîr-Şevayê rabû ber bi Heranê ve çû.

¹¹Çaxê gihîşt derekê, li wir sekinî ku şeva xwe derbas bike. Çimkî roj çûbû ava. Wî ji wir kevirek hilanî û danî ber serê xwe ku razê.

¹²Wî di xewna xwe de pêpelûkekê dît ku ji erdê heta ezmanan dirêj dibe. Milyaketên Xwedê bi wê dihatin xwarê û diçûn jor.

¹³Xudan li ber serê wî sekinî û got: «Ez Xudan, Xwedayê bavkalê te Îbrahîm û Îshaq im. Ezê vî erdê ku tu li ser vezeliyayî bidim te û ziriyeta te.

¹⁴Wê ziriyeta te wekî toza erdê zêde bibe û hûnê ber bi rojava û rojhilat, ber bi bakur û başûr ve belav bibin. Wê hemû eşîrên li ser rûyê erdê bi te û bi ziriyeta te pîroz bibin.

¹⁵Ez bi te re me. Li her dera ku tu herî, ezê te biparêzim û te bi şûn de bizivirînim vî welatî. Heta ku ez, wê soza ku min daye te pêk neyinim ez ji te naqetim.»

¹⁶Çaxê Aqûb ji xew hişyar bû, ji xwe re got: «Bi rastî Xudan li vir e, lê haya min jê nebû.»

¹⁷Ew tirsiya û got: «Ev çi dereke bi saw e. Ev der Mala Xwedê bi xwe ye, ev dergehê ezmanan e.»

¹⁸Serê sibê Aqûb zû rabû, ew kevirê ku bi şev danîbû ber serê xwe wekî kêlikekî çikand û rûn bi ser de rijand.

¹⁹Wî navê wê derê Bêt-Êl[54] danî. Navê bajêr yê berê Lûz bû.

²⁰Piştre Aqûb soz da û got: «Heger Xwedê bi min re be, di riya ku ez lê diçim de min biparêze û xwarina ez dixwim û cilên ez li xwe dikim bide min

²¹ku ez bi aştî vegerim mala bavê xwe, wê Xudan bibe Xwedayê min.

²²Bila ew kevirê ku min bi kêlikî çikandiye bibe mala Xwedê. Ji her tiştê ku tu bidî min, ezê dehyekê bidim te.»