Read Kurmanji Încîl Destpêk 29 Bible Online

Destpêk 29 - Kurmanji Încîl bible

Destpêk 29

¹Aqûb da rê û hat welatê gelên rojhilat.

²Li wir, wî li çolê bîrek dît. Sê keriyên pez li ber bîrê mexel bûbûn, çimkî ew ji bîrê dihatin avdan. Kevirekî mezin li ser devê bîrê hebû.

³Çaxê hemû kerî li wê derê diciviyan, şivanan kevir ji ser devê bîrê gêr dikir û pezê xwe av didan. Piştre dîsa kevir datanîn ser devê bîrê.

⁴Aqûb ji şivanan pirsî û got: «Birano, hûn ji ku derê ne?» Wan got: «Em ji Heranê ne.»

⁵Wî got: «Ma hûn Lavanê neviyê Nahor nas dikin?» Wan lê vegerand û got: «Erê em nas dikin.»

⁶Aqûb pirsî: «Çawa ye, baş e?» Wan got: «Baş e. Keça wî Rahêl bi pez re tê.»

⁷Wî ji wan re got: «Binêrin, hê ji êvarê re pir heye. Ne wextê komkirina keriyan e. Pezê xwe av bidin û bibin biçêrînin.»

⁸Wan got: «Heta ku hemû kerî kom nebin û kevir ji ser devê bîrê neyê gêrkirin, nabe. Tenê wê çaxê em dikarin pez av bidin.»

⁹Hê dema ku ew bi wan re dipeyivî Rahêl bi keriyê bavê xwe re hat. Çimkî ew şivan bû.

¹⁰Gava Aqûb Rahêla keça Lavanê xalê xwe û keriyê wê dîtin, çû kevir ji ser devê bîrê rakir û pezê xalê xwe av da.

¹¹Piştre Aqûb Rahêl maçî kir û bi dengekî bilind giriya.

¹²Wî ji Rahêlê re got ew ji aliyê bavê wê ve mirovên hev in û ew kurê Rebeqayê ye. Rahêl rabû, beziya çû ji bavê xwe re got.

¹³Lavanê ku bihîst Aqûbê xwarziyê wî hatiye, bi lez çû pêşiya wî. Lavan ew hembêz kir, ramûsa û anî mala xwe. Aqûb hemû tişt ji Lavan re gotin.

¹⁴Lavan jê re got: «Bi rastî tu xwîn û goştê min î.» Piştî ku Aqûb mehekê li ba wî ma,

¹⁵Lavan jê re got: «Tu merivê min î, lê nabe ku tu belaş ji min re bixebitî. Ka bêje heqê te çi ye?»

¹⁶Du keçên Lavan hebûn. Ya mezin Lêa, ya biçûk jî Rahêl bû.

¹⁷Çavên Lêayê xweşik bûn, lê bi her awayî Rahêl bedew û delaltir bû.

¹⁸Dilê Aqûb ket Rahêlê. Wî got: «Ezê ji bo keça te ya biçûk Rahêlê heft salan xulamiya te bikim.»

¹⁹Lavan got: «Ma ezê yekî ji te çêtir bibînim? Were û li ba min bimîne.»

²⁰Aqûb ji bo Rahêlê heft salan xebitî. Lê ev jê re wekî çend rojan bû. Çimkî wî ji Rahêlê gelekî hez dikir.

²¹Paşê Aqûb ji Lavan re got: «Qewlê min temam bû. Êdî keça xwe bide ku em bizewicin.»

²²Lavan hemû xelkê wê derê civand û şahiyek çêkir.

²³Gava bû êvar wî keça xwe Lêayê ji Aqûb re bir û ew pê re raza.

²⁴Lavan cariya xwe Zîlpayê da xizmeta Lêayê.

²⁵Çaxê bû sibe, Aqûb dît ku Lêa ye! Wî ji Lavan re got: «Ev çi bû ku te bi min kir? Ez ji bo Rahêlê li ba te xebitîbûm. Çima te ez xapandim?»

²⁶Lavan lê vegerand û got: «Li ba me adet e, heta ku keçika mezin di malê de be, ya biçûk nadin mêr.

²⁷Tu vê heftiyê temam bike, emê Rahêlê jî bidin te. Lê divê tu ji bo wê jî heft salan bixebitî.»

²⁸Aqûb gotina wî qebûl kir. Wî heftiyekê bi Lêayê re temam kir û piştre Lavan keça xwe Rahêlê da wî.

²⁹Lavan cariya xwe Bîlhayê jî da xizmeta Rahêlê.

³⁰Aqûb bi Rahêlê re raza û wî ji Lêayê bêtir ji Rahêlê hez kir. Aqûb heft salên din ji Lavan re xebitî.

³¹Çaxê Xudan dît ku Lêa nayê hezkirin, wî malzaroka wê vekir. Lê Rahêl bêber bû.

³²Lêa bi zaro ma û kurek anî. Wê navê wî Rûbên[55] danî Lêayê got: «Xudan xemgîniya min dît. Bêguman êdî wê mêrê min ji min hez bike.»

³³Ew careke din bi zaro ma û wê kurekî din anî. Wê got: «Ji ber ku Xudan bihîst ez nayêm hezkirin, wî ev kurik jî da min.» Wê navê wî Şimûn[56] danî.

³⁴Lêa careke din jî bi zaro ma û kurekî din anî. Wê got: «Niha êdî wê mêrê min bi min ve bê girêdan. Çimkî min jê re sê kur anîn.» Wê navê kurê xwe Lêwî[57] danî.

³⁵Ew dîsa bi zaro ma û kurekî din anî. Got: «Ezê pesnê Xudan bidim.» Wê navê kurê xwe Cihûda[58] danî û demekê zarok neanîn.