Read Kurmanji Încîl Destpêk 37 Bible Online

Destpêk 37 - Kurmanji Încîl bible

Destpêk 37

¹Aqûb li welatê ku bavê wî bi xerîbî lê mabû, li welatê Kenanê rûnişt.

²Qeyda ziriyeta Aqûb: Ûsiv xortekî hivdeh salî bû. Ew bi birayên xwe yên ji jinbavên xwe, bi kurên Bîlhayê û kurên Zîlpayê re li ber pêz bû. Ûsiv kirinên xerab ên birayên xwe ji bavê xwe re dianî.

³Îsraîl ji hemû kurên xwe zêdetir ji Ûsiv hez dikir. Çimkî Ûsiv di kalîtiya wî de jê re bibû. Wî ji Ûsiv re kincekî dirêj û bi xemil çêkiribû.

⁴Çaxê birayên wî dîtin ku bavê wan ji hemûyan bêtir jê hez dike, li ber çavên wan reş bû, pê re xweş xeber nedidan.

⁵Ûsiv xewnek dît û çaxê ku wî ev xewn ji birayên xwe re got, li ber çavên wan zêdetir reş bû.

⁶Wî ji wan re got: «Ka guhdariya vê xewna min bikin:

⁷Min dît ku em li zeviyê gurzan girê didin. Ji nişkave gurza min rabû û çik sekinî. Lê gurzên we li dora gurza min kom bûn û xwe li ber tewandin.»

⁸Birayên wî jê re gotin: «Çavê te lê ye tu li ser me bibî padîşah? Tê bibî serwerê me?» Wan ji ber xewna wî û gotinên wî, zêdetir jê nefret kirin.

⁹Wî xewneke din dît û ew jî ji birayên xwe re got: «Guhdarî bikin, min xewneke din dît: Roj, heyv û yanzdeh stêr li ber min ditewiyan.»

¹⁰Çaxê Ûsiv xewna xwe ji bavê xwe û ji birayên xwe re got, bavê wî lê hêrs bû û got: «Ev çi xewn e? Ma nexwe ez, diya te û birayên te emê bên û xwe li ber te bitewînin erdê?»

¹¹Birayên wî jê dexisîn, lê xewna wî di hişê bavê wî de ma.

¹²Rojekê birayên wî, ji bo ku keriyên bavê xwe biçêrînin çûbûn nêzîkî Şexemê.

¹³Îsraîl ji Ûsiv re got: «Birayên te li Şexemê pez diçêrînin. De were, ez te bişînim ba wan.» Ûsiv got: «Baş e.»

¹⁴Aqûb got: «Here binêre ka birayên te û pez bi silamet in. Ji min re xeberekê bîne.» Bi vî awayî wî ew ji Deşta Hevronê şand. Çaxê Ûsiv gihîşt Şexemê,

¹⁵zilamekî dît ku ew li wê derê digere. Zilam jê pirsî: «Tu li çi digerî?»

¹⁶Ûsiv got: «Ez li birayên xwe digerim. Ma tu dikarî ji min re bêjî ew li ku derê pezê xwe diçêrînin?»

¹⁷Zilam got: «Ew ji vir çûn. Min bihîst ku ji hev re digotin: ‹Em herin Dotanê.›» Ûsiv da rê û li nêzîkî Dotanê rastî wan hat.

¹⁸Wan ji dûr ve Ûsiv dît û beriya ku ew bê ba wan, şêwra kuştina wî kirin.

¹⁹Wan ji hev re got: «Va ye, xweyê xewnan tê.

²⁰De werin em wî bikujin û bavêjin bîrekê. Emê bêjin heywanekî hov ew xwar. Paşê emê bibînin ka xewnên wî çawa pêk tên.»

²¹Çaxê Rûbên ev bihîst, xwest ku Ûsiv ji destê wan rizgar bike û got: «Em wî nekujin.

²²Xwînê nerêjin. Wî bavêjin wê bîra çolê, lê destê xwe dirêjî wî nekin.» Ji bo ku wî rizgar bike û ji bavê xwe re bêje, wî ev yek got.

²³Gava Ûsiv gihîşt ba birayên xwe, wan ew kincê ser wî yê bi xemil derxistin,

²⁴Ew girtin û avêtin bîrekê. Bîr vala bû, tê de av tune bû.

²⁵Çaxê rûniştin ku xwarina xwe bixwin, serê xwe bilind kirin û dîtin ku karwanekî Îsmaîliyan ji aliyê Gîladê ve tê. Deveyên wan bi benîşt, melhem û mûr barkirî bûn. Ew diçûn Misrê.

²⁶Cihûda ji birayên xwe re got: «Heger em birayê xwe bikujin û xwîna wî veşêrin, ma emê çi bi dest bixin?

²⁷Werin em wî bifiroşin Îsmaîliyan û destên xwe pê nekin. Çimkî ew birayê me ye, ji xwîna me ye.» Birayên wî qebûl kirin.

²⁸Gava bazirganên Mîdyanî di wir re derbas dibûn, wan birayê xwe Ûsiv ji bîrê kişandin û ew bi bîst zîvî firotin wan Îsmaîliyan. Wan jî Ûsiv bir Misrê.

²⁹Çaxê Rûbên vegeriya ser bîrê û dît ku Ûsiv ne li wê derê ye, cilên xwe çirandin.

³⁰Ew zivirî ba birayê xwe û got: «Kurik ne li wê derê ye. Ezê niha çi bikim?»

³¹Li ser vê yekê wan nêriyekî serjêkir û kincê Ûsiv di xwîna wî dan.

³²Wan kincê wî ji bavê xwe re bir û gotin: «Me ev dît. Ka binêre yê kurê te ye, an na?»

³³Aqûb kinc nas kir û got: «Ev kincê kurê min e. Heywanekî hov ew xwariye. Bêguman Ûsiv hatiye perçekirin.»

³⁴Aqûb cilên xwe çirandin, çûx li pişta xwe girê da û demeke dirêj şîna kurê xwe kir.

³⁵Hemû kur û keçên wî di ber dilê wî dan, lê ew teselî nebû û wî got: «Ezê bi şîn herim diyarê miriyan ba kurê xwe.» Ew li ser kurê xwe giriya.

³⁶Di vê navberê de Mîdyaniyan Ûsiv li Misrê firot Potîfar. Ew karmendekî Firewn û fermandarê parêzvanên wî bû.