Read Kurmanji Încîl Destpêk 42 Bible Online

Destpêk 42 - Kurmanji Încîl bible

Destpêk 42

¹Çaxê Aqûb bihîst ku li Misrê genim heye, wî ji kurên xwe re got: «Çima hûn li hev dinêrin?»

²Wî berdewam kir û got: «Min bihîstiye ku li Misrê genim heye. Herin wir û ji me re hinekî bikirin ku em bijîn û nemirin.»

³Bi vî awayî deh birayên Ûsiv ji bo kirîna genim berê xwe dan Misrê.

⁴Lê Aqûb birayê Ûsiv Binyamîn bi wan re neşand, çimkî ew ditirsiya ku zirar bigihîje wî.

⁵Kurên Îsraîl jî di nav wan kesan de bûn ku hatibûn genim bikirin. Çimkî xela li welatê Kenanê jî rabûbû.

⁶Ûsiv desthilatdarê welêt bû û wî genim difirot tevahiya xelkê welêt. Birayên Ûsiv hatin û xwe li ber wî tewandin erdê.

⁷Gava Ûsiv ew dîtin, wî ew nas kirin. Lê wekî ku nas nekiribe tevgeriya û bi hêrs got: «Hûn ji ku derê tên?» Wan lê vegerand û got: «Em ji welatê Kenanê hatin ku xwarinê bikirin.»

⁸Ûsiv birayên xwe nas kiribû, lê xwe li nenasiyê danîbû.

⁹Wî çaxî xewna ku Ûsiv li ser wan dîtibû hat bîra wî. Rabû ji wan re got: «Hûn casûs in! Hûn hatine bizanibin ka ku derê welatê me bêparastin e.»

¹⁰Wan got: «Na ezbenî! Em xulamên te hatin ku xwarinê bikirin.

¹¹Em hemû kurên zilamekî ne. Em mirovên rast in, em ne casûs in ezxulam!»

¹²Ûsiv got: «Na, hûn hatine bizanibin kîjan aliyê welatê me tazî ye.»

¹³Lê wan got: «Em xulamên te duwanzdeh bira bûn. Em hemû kurên bavekî ne ku li welatê Kenanê dijî. Biçûkê me niha li ba bavê me ye û birayekî me jî winda ye.»

¹⁴Ûsiv ji wan re got: «Çawa ku min got, hûn casûs in.

¹⁵Hûnê bi vî awayî bên ceribandin: Ez bi serê Firewn sond dixwim ku heta birayê we yê biçûk neyê vê derê, hûn ji vir dernakevin.

¹⁶Ji nav xwe yekî bişînin ku birayê we bîne. Yên mayî jî wê bikevin zîndanê. Emê bibînin ka gotina we rast e yan na. Heger ne rast be, ez bi serê Firewn sond dixwim ku hûn casûs in.»

¹⁷Wî ew sê rojan avêtin zîndanê.

¹⁸Roja sisiyan Ûsiv ji wan re got: «Hûn li gorî gotina min bikin, hûnê sax bimînin, çimkî ez ji Xwedê ditirsim.

¹⁹Heger hûn mirovên rast in, bila birayekî we li vir di girtîgehê de bimîne û yên din jî herin û bi xwe re ji bo malên xwe yên ku birçî mane genim bibin.

²⁰Lê divê hûn birayê xwe yê biçûk ji min re bînin. Bi vî awayî wê gotina we rast derkeve û hûnê nemirin.» Wan qebûl kir.

²¹Ji hev re gotin: «Bi rastî em ji ber birayê xwe tên cezakirin. Gava wî ji bo jiyana xwe ji me re lava dikir, me dît ku çi eziyetê dikişîne lê me guh nedayê. Ev tengasî ji ber vê yekê hat serê me.»

²²Rûbên li wan vegerand û got: «Ma min ji we re ne got: ‹Li dijî kurik gunehkariyê nekin›? Lê we guhdarî nekir! Va ye niha li hesabê xwîna wî tê pirsîn.»

²³Wan nizanibû ku Ûsiv wan fêm dike. Çimkî yekî ji wan re wergerê dikir.

²⁴Ûsiv ji birayên xwe veqetiya û destpê kir, giriya. Piştre vegeriya ba wan û dîsa bi wan re peyivî. Wî Şimûn ji wan stand û li ber çavên wan ew da girêdan.

²⁵Ûsiv emir da ku barên wan bi genim bên dagirtin, pereyê her yekî bixin tûrikê wî û ji bo rê zewade bidin wan. Piştî ku ev ji wan re hat kirin,

²⁶wan genimê xwe li kerên xwe bar kirin û çûn.

²⁷Li qonaxê, çaxê yekî ji wan devê barê xwe vekir ku êm bide kerê xwe, dît ku pereyê wî di devê tûrikê de ye.

²⁸Wî ji birayên xwe re got: «Pereyê min li min zivirandine. Va ye di tûrikê min de ye.» Dilê wan bi şid lêxist û bi lerizîn ji hev re gotin: «Ev çi ye ku Xwedê bi me dike?»

²⁹Çaxê ew hatin welatê Kenanê ba bavê xwe Aqûb, her tiştê ku hatibû serê wan jê re gotin. Wan got:

³⁰«Ew mirovê ku serwerê welêt bû, bi hêrs bi me re peyivî û wekî ku em casûs bin bi me re da û stand.

³¹Lê me jê re got: ‹Em mirovên rast in. Em ne casûs in.

³²Em duwanzdeh bira ne. Em kurên bavekî ne. Yek ji me namîne û yê biçûk jî niha li welatê Kenanê li ba bavê me ye.›

³³«Ew mirovê ku serwerê welêt bû ji me re got: ‹Ezê bi vî awayî bizanim ka hûn rast in: Birayekî xwe li ba min bihêlin û ji bo maliyên xwe yên ku birçî mane genim bibin û herin.

³⁴Birayê xwe yê biçûk ji min re bînin, ezê jî bizanibim ku hûn ne casûs in, lê mirovên rast in. Wî çaxî ezê birayê we bidim we û hûnê bikarin li vî welatî bazirganiyê bikin.›»

³⁵Çaxê wan tûrikên xwe vala kirin, di hûndirê tûrikê her kesî de kîsikê pereyê wî hebû. Gava kîsikên pereyan dîtin, tirsiyan.

³⁶Bavê wan Aqûb ji wan re got: «Hûn min ji zarokên min vediqetînin. Ûsiv tuneye, Şimûn tuneye û niha hûn dixwazin Binyamîn jî bibin. Ev tişt tev tên serê min!»

³⁷Rûbên ji bavê xwe re got: «Gava ez Binyamîn ji te re neyinim, herdu kurên min bikuje. Tu wî bispêre min, ezê wî ji te re bînim.»

³⁸Aqûb got: «Kurê min bi we re nayê. Çimkî birayê wî mir û ew tenê ma. Heger di rê de tiştek were serê wî, hûnê serê min ê spî bi kul û keder berjêrî diyarê miriyan bikin.»