Read Kurmanji Încîl Destpêk 43 Bible Online

Destpêk 43 - Kurmanji Încîl bible

Destpêk 43

¹Li welatê Kenanê xela giran bûbû.

²Hemû genimê ku ji Misrê anîbûn qedandibûn. Bavê wan ji wan re got: «Dîsa herin û ji me re hinek xwarin bikirin.»

³Lê Cihûda jê re got: «Wî zilamî bi dijwarî ji me re gotibû: ‹Heta birayê we neyê, hûn rûyê min nabînin.›

⁴Heger tu birayê me bi me re bişînî, emê herin û ji te re xwarinê bikirin.

⁵Lê tu wî neşînî em naçin, çimkî zilam ji me re gotibû: ‹Heta birayê we neyê hûn rûyê min nabînin.›»

⁶Îsraîl got: «We çima ji zilam re got: ‹Birayekî me yê din heye› û ev xerabî anî serê min?»

⁷Wan got: «Zilam ji me re got: ‹Ma bavê we hê dijî? Birayên we yên din hene?› Bi baldarî pirsa me û malbata me kir. Me jî bi hêsanî bersiva wî da. Me ji ku zanibû ku wê ji me re bêje: ‹Birayê xwe bînin?›»

⁸Cihûda ji bavê xwe Îsraîl re got: «Kurik bi min re bişîne em herin ku em jî tu jî, zarokên me jî bijîn û nemirin.

⁹Ez bi xwe jê re dibim kefîl. Tu wî ji min bixwaze. Heger ez wî ji te re neyinim û li ber te nedime sekinandin, bila ez her û her li ber te sûcdar bim.

¹⁰Em dereng nemana, niha em du caran çûbûn û hatibûn.»

¹¹Li ser vê yekê bavê wan Îsraîl ji wan re got: «Madem wisa ye, herin. Ji berên herî qenc ên vî welatî hinek melhem, hinek hingiv, benîşt, mûr, fistiq û behîvan bixin barên xwe û wekî xelat ji wî zilamî re bibin.

¹²Bi xwe re du qat pere bibin. Çimkî divê hûn pereyên ku xistibûn tûrikên we li wan vegerînin. Dibe ku şaşiyek çêbûbe.

¹³Birayê xwe hildin û rabin ji ba wî zilamî werin.

¹⁴Bila Xwedayê Karîndar li pêş wî mirovî li we bê rehmê û ew zilam birayê we yê din û Binyamîn bide we. Herçî ez im, ji zarokên xwe biqetim jî, ne xem e.»

¹⁵Bi vî awayî birayan rahişt diyariyan, du qat pere hildan û Binyamîn bi xwe re birin. Bi lez berê xwe dan Misrê û hatin hizûra Ûsiv.

¹⁶Çaxê Ûsiv Binyamîn bi wan re dît, wî ji keyayê mala xwe re got: «Van zilaman bibe mala min, pezekî serjê bike û xwarinê çêke. Çimkî wê ev mirov bi min re firavînê bixwin.»

¹⁷Keya çawa ku Ûsiv li wî emir kiriye, ew zilam birin mala wî.

¹⁸Gava diçûn mala Ûsiv, ditirsiyan û digotin: «Ji ber pereyê ku cara pêşî xistibûn tûrikên me em anîn vir. Ew dixwaze êrîşî me bike û me ji qewet bixe, me bike kole û kerên me bistîne.»

¹⁹Ew nêzîkî keyayê Ûsiv bûn û li ber deriyê malê jê re gotin:

²⁰«Ezxulam! Cara pêşî em hatin vir ku xwarinê bikirin.

²¹Lê çaxê me li qonaxê barên xwe vekirin, me dît ku pereyên me bêkêmahî di tûrik de ne. Niha me ew pere bi xwe re anîne.

²²Herwiha ji bo ku em dîsa zad bikirin, me bi ser de jî pere anîn. Em nizanin kê pereyên me xistibûn barên me.»

²³Keya got: «Aram bin, netirsin. Xwedayê we, Xwedayê bavê we xezîneya barên we da we. Min pereyên we standibûn.» Rabû Şimûn anî ba wan.

²⁴Keya ew birin hûndirê mala Ûsiv, ji wan re av anî ku lingên xwe bişon û êm da kerên wan.

²⁵Heta hatina Ûsiv, wan diyariyên xwe amade kirin, çimkî zanibûn ku wê li wir xwarin bixwin.

²⁶Çaxê Ûsiv hat malê, diyariyan pêşkêşî wî kirin û xwe li ber wî tewandin erdê.

²⁷Piştî ku Ûsiv li rewş û xatirê wan pirsî wiha got: «Bavê we yê kal ê ku we behsa wî kiribû çawa ye? Hê dijî gelo?»

²⁸Gotin: «Bavê me xulamê te be, dijî û baş e.» Bi hurmet careke din xwe jê re tewandin.

²⁹Ûsiv li dora xwe nêrî, birayê xwe Binyamînê ji diya xwe ya heq dît û pirsî: «Birayê we yê biçûk ê ku we behsa wî kiribû ev e? Xwedê te bihêle lawo!»

³⁰Bi lez ji odeyê derket. Dilê wî zîz bibû û li derekê geriya ku bigirî. Ket oda xwe û li wê derê giriya.

³¹Piştî dev û rûyê xwe şûşt, derket derve, xwe da hev û got: «Sifrê deynin.»

³²Wan xwarin jê re cuda, ji birayên wî re cuda ji Misriyên bi wan re bûn re, cuda danîn. Çimkî Misriyan bi Îbraniyan re xwarin nedixwarin. Ev yek li gorî wan kirêt bû.

³³Birayên Ûsiv li pêşberî wî, li gorî temenên xwe, ji yê mezin ber bi yê biçûk ve rûniştin. Hemû bira bi awayekî ecêbmayî li hev mêze dikirin.

³⁴Ji maseya Ûsiv xwarin li wan hat belavkirin, lê para Binyamîn pênc caran ji para yên din zêdetir bû. Bi Ûsiv re xwarin, vexwarin û kêfxweş bûn.