Read Kurmanji Încîl Destpêk 44 Bible Online

Destpêk 44 - Kurmanji Încîl bible

Destpêk 44

¹Ûsiv li keyayê mala xwe emir kir û got: «Barên van mirovan bi qasî ku ew bikarin hilgirin bi qût dagire û pereyê her yekî ji wan deyne ser devê tûrikê wî.

²Tasa min, tasa zîvîn, bixe tûrikê kesê herî biçûk û pereyê genimê wî jî deyne wir.» Keya bi gotina Ûsiv kir.

³Serê sibê zû, zilam li kerê xwe siwar bûn û dane rê.

⁴Hê ew ji bajêr dûr neketibûn Ûsiv ji keyayê xwe re got: «Rabe, bide pey wan û çaxê tu gihîştî wan, ji wan re bêje: ‹We çima ji ber qenciyê xerabî kir?

⁵Ma ev ne tasa malxweyê min e ku pê vedixwe û pê li falê dinêre? Ev tiştê we kir xerab e.›»

⁶Çaxê keya gihîşt wan, wî ev gotin ji wan re got.

⁷Lê wan jê re got: «Ezbenî tu çima wiha dibêjî? Xwedê neke! Xulamên te tiştên wiha nakin.

⁸Tu jî zanî me pereyên ku di barên xwe de dîtin, ji welatê Kenanê anî û li te vegerandin. Çawa emê ji mala xweyê te zêr an zîvan bidizin?

⁹Tas bi kê re bê dîtin, bila bê kuştin û yên mayî jî bila bibin xulamên xweyê min.»

¹⁰Keya got: «Baş e, we çawa got bila wisa be! Tas bi kê re bê dîtin, bila bibe xulamê min û yên mayîn bêsûc bên dîtin.»

¹¹Hemûyan bi lez tûrikên xwe danîn erdê û vekirin.

¹²Keya ji yê mezin destpê kir û heta yê biçûk li tûrikên hemûyan geriya. Tas di tûrikê Binyamîn de derket.

¹³Li ser vê yekê birayên wî cilên xwe çirandin, paşê her yekî kerê xwe bar kir û dîsa vegeriyan bajêr.

¹⁴Çaxê Cihûda û birayên wî hatin mala Ûsiv, ew hê li malê bû. Xwe avêtin ber lingên wî.

¹⁵Ûsiv ji wan re got: «Ev çi ye ku we kiriye? Ma we nizanibû ku kesekî wekî min dikare tiştan bi falê bibîne?»

¹⁶Cihûda got: «Ezbenî ka em çi bibêjin? Em çawa dikarin xwe bêsûc derxin? Xwedê sûcê xulamên te derxist. Niha em xulamên xweyê xwe ne. Em û yê ku tas pê re hat dîtin.»

¹⁷Lê Ûsiv got: «Haşa! Bila dûrî min be! Tenê yê ku tas pê re hat dîtin, wê bibe xulamê min. Lê hûn bi xêr û silamet vegerin ba bavê xwe.»

¹⁸Cihûda nêzîk bû û got: «Ezbenî lava dikim destûr bide ez gotinekê bêjim. Bila hêrsa te li ser xulamê te ranebe. Çimkî tu yekî wek Firewn î.

¹⁹Xweyê me ji xulamê xwe pirsîbû û gotibû: ‹Ma bavê we û birayên we yên din hene?›

²⁰Me jî ji xweyê xwe re gotibû: ‹Bavê me yê kal û kurekî wî yê ciwan ê ku di kalîtiya wî de jê re çêbûye heye. Birayê wî mir û ew kurê diya xwe yê yekta ye. Bavê wî pir jê hez dike.›

²¹«Te ji xulamên xwe re got: ‹Wî ji min re bînin, ez dixwazim wî bi çavê xwe bibînim.›

²²Me ji xweyê xwe re got: ‹Kurik nikare ji bavê xwe veqete. Heger ew jê veqete, wê bavê wî bimire.›

²³Lê te ji me re, ji xulamên xwe re got: ‹Heta ku birayê we yê biçûk bi we re neyê, hûn careke din rûyê min nabînin.›

²⁴«Çaxê em zivirîn ba xulamê te bavê xwe, me gotinên xweyê xwe jê re gotin.

²⁵Dema ku bavê me got: ‹Dîsa herin û hinek qûtê din ji me re bikirin›,

²⁶me got: ‹Em nikarin herin. Lê heger birayê me yê biçûk bi me re bê, emê herin. Heta ku birayê me yê biçûk bi me re neyê, em nikarin rûyê zilam bibînin.›

²⁷«Xulamê te, bavê me ji me re got: ‹Hûn dizanin ku jina min ji min re du kur anîn.

²⁸Yek ji ba min çû û min got: Bêguman ew hatiye perçekirin. Heta niha min ew nedîtiye.

²⁹Heger hûn vî jî ji min bistînin û zirar bigihîje wî, hûnê porê min ê spî bi kul û keder berjêrî diyarê miriyan bikin.›

³⁰«Niha, gava em vegerin ba bavê minê xulamê te û kurik ne bi me re be, bavê min ê ku dilê wî bi kurik ve ye,

³¹bibîne kurik ne bi me re ye, wê bimire. Wî çaxî ezê bavê me, bi porê wî yê spî, bi kul û keder berjêrî diyarê miriyan bikim.

³²Ezxulam! Ez ji kurik re bûm kefîl û min ji bavê xwe re got: ‹Heger ez wî ji te re neyinim, heta ku ez hebim ezê xwe li dijî te sûcdar bihesibînim.›

³³«Ez ji te lava dikim ezxulam, bihêle ku ez di cihê kurik de li vir bimînim û ji xweyê xwe re bibim xulam. Bila kurik bi birayên xwe re here.

³⁴Heger kurik ne bi min re be, ezê çawa vegerim ba bavê xwe? Ez nikarim vê xerabiyê li bavê xwe bikim û bi çavê serê xwe bibînim.»