Read Kurmanji Încîl Destpêk 47 Bible Online

Destpêk 47 - Kurmanji Încîl bible

Destpêk 47

¹Ûsiv çû û ji Firewn re got: «Bav û birayên min, tevî pez û dewarên xwe û her tiştê xwe ve ji welatê Kenanê hatin û niha li herêma Goşenê ne.»

²Wî ji nav birayên xwe pênc kes hilda û birin dîwana Firewn.

³Firewn ji birayên Ûsiv pirsî: «Hûn çi karî dikin?» Ji Firewn re gotin: «Em xulamên te ji bav û kalan ve şivan in.

⁴Em bi xerîbî hatin vî welatî çimkî li welatê Kenanê xelayeke giran heye û ji bo pezê me çêre tuneye. Niha, ji kerema xwe destûrê bide van xulamên xwe ku em li Goşenê bi cih bibin.»

⁵Firewn ji Ûsiv re got: «Bav û birayên te hatin ba te.

⁶Diyarê Misrê li ber te ye. Bav û birayên xwe li dera herî baş a welêt bi cih bike. Bila li herêma Goşenê rûnin. Heger di nav wan de yên jêhatî hebin, wan li ser pez û dewarê min bike serkar.»

⁷Piştre Ûsiv bavê xwe Aqûb anî û derxist dîwana Firewn. Aqûb Firewn pîroz kir.

⁸Firewn jê pirsî û got: «Tu çend salî yî?»

⁹Aqûb ji Firewn re got: «Salên min ên xerîbiyê sed û sî ne. Salên min zû û zor derbas bûn. Bi qasî salên bav û kalên min ên xerîbiyê dom nekir.»

¹⁰Aqûb Firewn pîroz kir û ji dîwana wî derket.

¹¹Ûsiv bav û birayên xwe li welatê Misrê bi cih kirin û çawa ku Firewn emir kiribû, li dera herî baş a welêt, li herêma Ramsêsê milk da wan.

¹²Ûsiv li gorî hejmara wan xwarin da bavê xwe, birayên xwe û hemû malbata bavê xwe.

¹³Xela wisa giran bû ku li tevahiya welêt nan nema. Diyarên Misir û Kenanê ji ber xelayê şikestibûn.

¹⁴Ûsiv hemû pereyê ku li diyarên Misrê û Kenanê hebû, bi firotina genim civand û bir qesra Firewn.

¹⁵Çaxê pereyê xelkên diyarên Misir û Kenanê qediya, hemû Misrî hatin ba Ûsiv û jê re gotin: «Nan bide me. Ma em li ber çavê te bimirin? Pereyê me nema.»

¹⁶Ûsiv ji wan re got: «Heger pereyê we nemaye, pezê xwe bînin. Ezê di ber pezê we de genim bidim we.»

¹⁷Bi vî awayî wan heywanên xwe ji Ûsiv re anîn. Ûsiv beramberî hesp, pez, dewar û kerên wan, xwarin da wan. Wî, wê salê di ber hemû heywanên wan de nan da wan.

¹⁸Piştî ku ew sal derbas bû, sala diduyan dîsa hatin ba Ûsiv û gotin: «Em nikarin ji xweyê xwe veşêrin ku pereyê me nemaye û heywanên me jî bûne yên te. Canê me û zeviyên me ne tê de, tiştekî ku em bidin xweyê xwe nemaye.

¹⁹Ma em li ber çavê te bimirin? Çima axa me bibe çol? Me û zeviyên me di ber xwarinê de bikire. Em bibin koleyên Firewn û zeviyên me jî bibin yên wî. Tov bide me ku em bijîn û nemirin. Zevî nebin çol.»

²⁰Bi vî awayî Ûsiv hemû axa Misrê ji bo Firewn kirî. Hemû Misriyan zeviyên xwe firotin. Çimkî xela ji bo wan pir giran bû. Ax bû ya Firewn.

²¹Ûsiv ji serekî Misrê heta serê din, tevahiya gelê Misrê kir kole[86].

²²Wî tenê erdê kahinan nekirî. Çimkî wan bi pergal ji Firewn tayîn distand û ji tayîna ku Firewn dida wan, têra xwarina wan dikir. Ji ber vê yekê wan axa xwe nefirotin.

²³Ûsiv ji gel re got: «Niha îro min hûn û axa we jî ji Firewn re kirî. Va ye ji we re tov, axê bajon!

²⁴Çaxê hûn dexlê xwe kom bikin, ji pêncan yekî bidin Firewn. Lê ji pêncan çarên din jî ji bo tovê zeviyan û ji bo xwarina xwe, maliyên xwe û zarokên xwe hilînin.»

²⁵Wan got: «Te canê me rizgar kir. Heger dilê xweyê me bi me xweş be, emê bibin koleyên Firewn.»

²⁶Ûsiv ev yek li Misrê kir qanûn. Heta îro jî ji pêncan yek ya Firewn e. Tenê axa kahinan nebû ya Firewn.

²⁷Îsraîl li welatê Misrê, li herêma Goşenê bi cih bû. Ew li wê derê bûn xweyî milk, berdar bûn û gelek zêde bûn.

²⁸Aqûb li welatê Misrê hivdeh sal ma. Emrê wî sed û çil û heft sal bû.

²⁹Çaxê rojên mirina wî nêzîk bûn, wî gazî kurê xwe Ûsiv kir û jê re got: «Heger dilê te bi min xweş be, destê xwe deyne ser ranê min[87] û soz bide ku tê qencî û dilsoziyê nîşanî min bidî. Min li Misrê veneşêre.

³⁰Kengê ez gihîştim bav û kalên xwe, min ji Misrê derîne û li ba wan veşêre.» Ûsiv got: «Ezê wekî gotina te bikim.»

³¹Îsraîl got: «De ka sond bixwe.» Ûsiv sond xwar. Îsraîl xwe tewand û li ser nivînên xwe perizî Xwedê.