Read Kurmanji Încîl Destpêk 50 Bible Online

Destpêk 50 - Kurmanji Încîl bible

Destpêk 50

¹Ûsiv xwe avêt ser bavê xwe, pê de giriya û ew ramûsa.

²Piştre wî emir da xulamên xwe yên hekîm ku Îsraîlê bavê wî mûmya bikin û hekîman ew mûmya kir.

³Mûmyakirin çil rojan berdewam kir. Çimkî ewqas dem pêwist bû. Misriyan heftê rojan şîna wî kirin.

⁴Gava şîna wan xilas bû, Ûsiv ji karmendên Firewn re got: «Heger dilê we bi min xweş be, ji bo min bi Firewn re bipeyivin. Jê re bibêjin:

⁵‹Bavê min ez dame sondê û got: Va ye ez li ber mirinê me. Min di gora li welatê Kenanê de veşêrin ku min ji bo xwe kola bû. Niha destûrê bide min ez herim, bavê xwe veşêrim û vegerim.›»

⁶Firewn got: «Here bavê xwe veşêre çawa ku wî te daye sondê.»

⁷Ûsiv ji bo ku bavê xwe veşêre çû. Hemû karmendên Firewn, hemû rîspiyên qesrê û welatê Misrê bi Ûsiv re hevraz bûn.

⁸Hemû maliyên mala Ûsiv, birayên wî û maliyên mala bavê wî jî bi wan re bûn. Tenê zarokên xwe û pez û dewarên xwe li Goşenê hiştin.

⁹Erebe û siwar jî pê re, bi rê ketin. Komeke gelek mezin çêbû.

¹⁰Çaxê gihîştin Bêndera Atadê ya li rojhilatê Çemê Ûrdunê, bi şewat giriyan û şîn kirin. Ûsiv li wir heft rojan ji bo bavê xwe şîn kir.

¹¹Çaxê Kenaniyên li wir dijiyan şîna li Bêndera Atadê dîtin, wiha gotin: «Misrî şîneke çiqas bi şewat dikin!» Ji ber vê yekê, ji vê dera li rojhilatê Çemê Ûrdunê re Avêl-Misrayîm[90] gotin.

¹²Kurên Aqûb, fermana ku bavê wan li wan kiribû, bi cih anîn.

¹³Wan ew bir welatê Kenanê û ew li şikefta di zeviya Maxpêlayê ya li kêleka Mamrê de veşartin. Îbrahîm ew goristan bi zeviyê wê ve ji Efronê Hîtîtî kirîbû.

¹⁴Piştî ku Ûsiv bavê xwe veşart, bi birayên xwe û hemû kesên pê re hatibûn re vegeriya Misrê.

¹⁵Piştî mirina bavê wan, birayên Ûsiv gotin: «Gelo Ûsiv dikare li dijî me kîn bigire û heyfa hemû xerabiya ku me pê kiriye ji me bistîne?»

¹⁶Loma wan şand pey Ûsiv û gotin: «Bavê te beriya ku bimire ev emir li me kir û got:

¹⁷‹Ji Ûsiv re bêjin: Ji kerema xwe neheqiya birayên xwe û gunehê wan bibexişîne, çimkî xerabî bi te kirin.› Niha em ji te rica dikin, tu neheqiya xulamên Xwedayê bavê xwe bibexişîne.» Çaxê gotina wan gihîşt Ûsiv, ew giriya.

¹⁸Piştre birayên wî hatin, li ber wî xwe deverû avêtin erdê û gotin: «Em xulamên te ne.»

¹⁹Lê Ûsiv ji wan re got: «Netirsin. Ma ez di cihê Xwedê de me?

²⁰We niyet kir ku hûn xerabiyê bi min bikin, lê Xwedê wekî ku îro dibe ev niyet vegerand ser qenciyê. Loma gelek kes ji mirinê filitîn.

²¹Êdî netirsin. Ezê we û zarokên we xweyî bikim.» Wî di ber dilê wan da û bi dilovanî bi wan re peyivî.

²²Ûsiv bi malbata bavê xwe re li Misrê ma. Wî sed û deh sal emir kir.

²³Wî Efrayîm û neviyên wî dîtin. Herwiha wî bûyîna zarokên Maxîrê kurê Minaşşe jî dîtin.

²⁴Ûsiv ji birayên xwe re got: «Ez li ber mirinê me. Lê bêguman wê Xwedê bê alîkariya we û we ji vî welatî bibe wî welatê ku ji Îbrahîm, Aqûb û Îshaq re soza wê dabû.»

²⁵Ûsiv kurên Îsraîl da sondê û got: «Esse wê Xwedê bê alîkariya we û divê hûn hestiyên min ji vir derxin.»

²⁶Ûsiv di sed û deh saliya xwe de mir. Wan ew mûmya kir û xist tabûtekê. Ew li Misrê ma.