Read Kurmanji Încîl Destpêk 8 Bible Online

Destpêk 8 - Kurmanji Încîl bible

Destpêk 8

¹Xwedê Nûh û hemû heywanên kedî û kovî yên ku pê re di gemiyê de bûn bi bîr anî, bi ser rûyê erdê ve bayek rakir û av nizim bû.

²Kaniyên kûrahiyê û kulekên ezmanan hatin girtin. Baran sekinî.

³Hêdî hêdî av ji rûyê erdê kişiya û piştî sed û pêncî rojan av kêm bû.

⁴Di roja hivdehê meha heftan de gemî li ser çiyayên Araratê rûnişt.

⁵Heta meha dehan her ku diçû av kêm bû. Di roja pêşî ya meha dehan de serê çiyayan xuya bûn.

⁶Piştî çil rojan Nûh pencereya ku di gemiyê de çêkiribû vekir

⁷û qijak berda derve. Heta ku av ziwa bû qijak vir ve û wê ve firiya.

⁸Nûh kevok berda ku bibîne av kişiyaye yan na

⁹lê kevokê cihekî ku lê deyne nedît, çimkî av hê jî gelek bû. Kevok vegeriya ba Nûh. Wî destê xwe dirêj kir, kevok hilda û anî gemiyê, ba xwe.

¹⁰Nûh heft rojên din jî sekinî û careke din kevok berda.

¹¹Êvarê kevok zivirî û va ye pelekî zeytûna ter di nav nikulê xwe de bû. Nûh fêm kir ku av ji ser rûyê erdê kişiyaye.

¹²Heft rojên din sekinî û dîsa kevok şand. Lê vê carê kevok venegeriya.

¹³Gava Nûh şeş sed û yeksalî bû, di roja pêşî ya meha pêşî de, av kişiya û nema. Nûh banê gemiyê vekir û dît ku erd ziwa bûye.

¹⁴Di roja bîst û heftê meha diduyan de, erd bi tevahî ziwa bû.

¹⁵Xwedê ji Nûh re got:

¹⁶«Tu bi jina xwe, kurên xwe û bûkên xwe re ji gemiyê derkeve.

¹⁷Bi xwe re ji her cureyê jîndaran, teyr, heywan û hemû afirîdên ku dişêlin derxe derve ku ew li dinyayê belav bibin, zêde û berdar bibin.»

¹⁸Nûh bi jina xwe, kurên xwe û bûkên xwe re ji gemiyê derket.

¹⁹Hemû heywan, hemû afirîdên dişêlin û hemû teyr li gorî cureyên xwe ji gemiyê derketin.

²⁰Nûh ji bo Xudan gorîgehek çêkir û ji hemû heywan û teyrên paqij, qurbanên şewitandinê pêşkêş kirin.

²¹Xudan bi bêhna xweş a qurbanên şewitandinê kêfxweş bû û got: «Bi ser ku meyla dilê mirov ji zarokatiyê ve bi ser xerabiyê ve ye, êdî ezê careke din ji ber mirovan vê axê nalet nekim. Wekî min niha kir, êdî ezê careke din her jîndarî tune nekim.

²²«Heta ku dinya hebe, Wê çandinî û dirûn, Sarî û germî, Havîn û zivistan, Şev û roj hebe.»