Read Kurmanji Încîl Samûêl II, 1 Bible Online

Samûêl II, 1 - Kurmanji Încîl bible

Samûêl II, 1

¹Piştî mirina Şawûl, Dawid li Amalêqiyan xist, bi ser ket û vegeriya Zîqlagê. Du rojan li wir ma.

²Roja sisiyan, ji artêşgeha Şawûl, zilamek hat ku cilên wî çiriyabûn û xwelî li serê xwe kiribû. Gava nêzîkî Dawid bû, xwe li ber wî avête erdê.

³Dawid jê pirsî û got: «Tu ji ku têyî?» Zilam got: «Ez ji artêşgeha Îsraîlê reviyam û filitîm.»

⁴Dawid got: «Çi bû? Ji min re bêje.» Zilam behsa reva leşkeran û mirina gelekên ji wan kir. Herwiha wî diyar kir ku di nav miriyan de Şawûl û Yonatanê kurê wî jî hene.

⁵Dawid ji xort re got: «Tu ji ku dizanî ku Şawûl û kurê wî mirine?»

⁶Xort got: «Wisa rast hat, ez jî li Çiyayê Gilboayê bûm. Şawûl xwe bi rima xwe girtibû. Siwarî û erebeyên şer ber bi wî ve dihatin.

⁷Gava Şawûl zivirî û ez dîtim, gazî min kir. Min jî got: ‹Keremke, ez li vir im.›

⁸«Şawûl pirsî: ‹Tu kî yî?› Min got: ‹Ez ji Amalêqiyan im.›

⁹«Şawûl got: ‹Were vir û min bikuje! Ji ber ku ez dixwazim ji êşên xwe rizgar bibim.›

¹⁰Rabûm çûm û min ew kuşt. Min dizanibû gava bikeve erdê wê di cih de bimire. Min rahişt taca serê wî, bazinê milê wî û ew anî vir, ji xweyê xwe re.»

¹¹Li ser vê yekê Dawid û kesên pê re kincên xwe çirandin.

¹²Ji bo Şawûl, kurê wî Yonatan û Mala Îsraîl a gelê Xudan, heta êvarê giriyan, şîna wan kirin û rojî girtin. Çimkî ew hatibûn kuştin.

¹³Dawid ji xort pirsî: «Tu ji ku derê yî?» Zilam got: «Ez xerîb im, kurê Amalêqiyekî me.»

¹⁴Dawid pirsî: «Ma tu netirsiyayî destê xwe li kifşkiriyê Xudan rakî û wî bikujî?»

¹⁵Wî gazî zilamekî xwe kir û got: «Here wî bikuje.» Zilam jî li yê Amalêqî xist û ew kuşt.

¹⁶Dawid ji Amalêqî re gotibû: «Ji xwîna xwe tu bi xwe berpirsiyar î. Ji ber ku bi gotina ‹Min, kifşkiriyê Xudan kuşt› te bi devê xwe, şahidî li dijî xwe kir.»

¹⁷Dawid giriya û avêt ser Şawûl û Yonatanê kurê wî.

¹⁸Emir kir ku xelkê Cihûdayê vê zêmara bi navê Kevan hîn bibe. Ew di Kitêba Yaşar de hatiye nivîsandin.

¹⁹«Ya Îsraîl, berziya te li bilindciyên te, tune bû. Mêrxas çawa ketin!

²⁰Agahiyê negihînin Gatê, Ne jî li kolanên Aşqelonê belav bikin. Herwiha, bila ne keçên Filîstî dilşa bin, Ne jî keçên bêsinetan bicoşin.

²¹Ya Çiyayên Gilboayê, Bi ser we de ne xunav, ne jî baran bibare. Zeviyên we yên ku zad didin, bila nebin. Ji ber ku mertalê hêzdaran, Mertalê Şawûl, wê careke din neyê rûnkirin, Li wir li aliyekî hat avêtin!

²²Kevanê Yonatan, ji xwîna yên li erdê dirêjketiyan, Ji bedenên mêrxasan qet nehat kişandin. Şûrê Şawûl qet berhewa nebû.

²³Şawûl û Yonatan şîrîn û beşerxweş bûn, Di jiyan û mirinê de ji hev veneqetiyan. Ji teyran çalaktir, Ji şêran hêzdartir bûn.

²⁴Ya keçên Îsraîlê! Ji bo Şawûl bigirîn. Wî hûn bi cilên sor dixemilandin Û bi kincên ji xemlên zêrîn dineqişandin.

²⁵Te dît mêrxas di şer de çawa ketin! Yonatan li ser bilindciyên te hat kuştin.

²⁶Ji bo te xemgîn im, birayê min Yonatan. Tu ji bo min pir hêja bûyî. Hezkirina te ji hezkirina jinê bêtir bû.

²⁷Mêrxas çawa ketin! Çekên şer qet neman!»