Read Kurmanji Încîl Samûêl II, 17 Bible Online

Samûêl II, 17 - Kurmanji Încîl bible

Samûêl II, 17

¹Ahîtofêl ji Avşalom re wiha got: «Destûr bide ku ez duwanzdeh hezar kesan hilbijêrim û îşev rabim bikevime pey Dawid.

²Hê ku Dawid qels û bêqewet e, ez êrîşî wî bikim û çavê wî bitirsînim. Wê kesên li ba wî tev birevin, ezê jî tenê Dawidê Padîşah bikujim.

³Dawiyê ezê tevahiya gel ji te re bînim. Vegerîna gel, girêdayî mirina wî kesî ye ku tu dixwazî wî bikujî. Bi vî awayî wê gel jî di nav aştiyê de be.»

⁴Ev gotin bi dilê Avşalom û rîspiyên Îsraîlî bû.

⁵Avşalom got: «Gazî Huşayê Arkî jî bikin, wê çi bêje em bibihîzin.»

⁶Dema ku Huşay hat, Avşalom got: «Ahîtofêl wiha got. Gelo em gotina wî bikin? Heger na, tu ya xwe bibêje.»

⁷Huşay ji Avşalom re got: «Vê carê şîreta Ahîtofêl ne baş e.

⁸Tu dizanî ku bavê te Dawid û zilamên wî şervanên gelek xurt in. Wek hirça ku li çolê ji ferxika xwe hatiye veqetandin, bi hêrs in. Bavê te şervanekî serhatî ye, şeva xwe bi leşkerên re derbas nake.

⁹Vê gavê, yan di şikeftekê de yan jî li cihekî din, xwe veşartiye. Dema ku Dawid êrîşa xwe ya yekê li dijî leşkerên xwe bike, her kesê ku vê yekê bibihîze, wê bêje: ‹Di nav kesên ku piştgiriya Avşalom dikin de, qirkirin heye.›

¹⁰Wê gavê mêrxasên mîna şêran jî wê bikevin nav tirsê. Ji ber ku tevahiya Îsraîlê dizane ku bavê te hêzdar e, yên li ba wî jî leheng in.

¹¹«Loma ev e şîreta min li te: Ji Danê heta Bîr-Şevayê, Îsraîliyên bi qasî sêlaka li ber deryayê zêde ne, bila li dora te kom bibin, tu jî tevli şer bibe.

¹²Wê gavê bavêjin ser cihê ku Dawid xwe lê veşartiye. Wek xunava li ser rûyê erdê, emê bi ser wî de herin. Em nahêlin ew jî û yên li ba wî jî sax bimînin.

¹³Heger ew xwe li bajarekî veşêre, emê tevî Îsraîliyan bajêr hilweşînin û bavêjin nava gelî. Kevir li ser kevir nehêlin!»

¹⁴Avşalom û Îsraîliyan got: «Şîreta Huşayê Arkî, ji şîreta Ahîtofêl çêtir e.» Çimkî Xudan, ji bo Avşalom têk bibe, pîlan kiribû ku şîreta Ahîtofêl vala derxe.

¹⁵Huşay, ji Sadoqê Kahin û Aviyatarê Kahin re wiha got: «Ahîtofêl şîreteke wiha li Avşalom û rîspiyên Îsraîlî kir. Lê min şîreteke wiha kir.

¹⁶Niha ji Dawid re vê xeberê bişînin û bêjin: ‹Şevê li cihê bihorê çemê li çolê derbas neke, bilezîne û derbasî aliyê din bibe. An na wê padîşah jî, yên li ba wî jî hemû qir bibin.›»

¹⁷Di vê navberê de Yonatan û Ahîmaes li Eyn-Rogêlê diman. Keçikeke xizmetkar radibe hal û mesele ji wan re dibêje. Ew jî diçin tiştê ku bihîstine ji Dawidê Padîşah re dibêjin. Çimkî çavê wan nedibirî bikevin bajêr û kes wan bibîne.

¹⁸Lê xortekî ew dîtin û ji Avşalom re got. Li ser vê yekê Yonatan û Ahîmaes bi lez ji wir reviyan çûn Bahûrîmê, xwe avêtin mala zilamekî. Li hewşa malê bîrek hebû. Yonatan û Ahîmaes, ketin bîrê.

¹⁹Jina zilêm rahişt paçikekî û li ser devê bîrê raxist. Ji bo ku kifş nebe, li ser paçikê jî simbilên genim, belav kirin.

²⁰Peywirdarên Avşalom, dema ku gihîştine malê, ji jinikê re gotin: «Ahîmaes û Yonatan li ku ne?» Jinikê wiha bersiv da: «Derbasî aliyê din ê çem bûn.» Peywirdarên Avşalom çûn li wan geriyan. Dema ku ew nedîtin, vegeriyan Orşelîmê.

²¹Piştî ku zilam çûn, Ahîmaes û Yonatan ji bîrê derketin û çûn hal û meselê ji Dawidê Padîşah re gotin: «Padîşah! Lazim e tu bi lez ji çem derbas bibî! Çimkî Ahîtofêl ji dijî te fen û fût kir.»

²²Li ser vê yekê, Dawid û hemû gelê li ba wî, bi lez, ji Çemê Ûrdunê derbas bûn. Heta ber destê sibê seranserê Çemê Şerîayê derbas kirin.

²³Dema Ahîtofêl dît ku şîreta kiriye pêk nehatiye, kerê xwe palan kir, berê xwe da bajarê xwe û çû malê. Piştî ku tevdîra mala xwe kir, xwe xeniqand. Rabûn wî di gora bavê wî de veşartin.

²⁴Gava Dawid gihîşt Mahanayîmê, Avşalom û leşkerên Îsraîlî yên pêre ji Çemê Ûrdunê derbas kirin.

²⁵Avşalom, di şûna Yoav de, Emasa kiribû fermandarê artêşê. Emasa kurê Yîtrayê ji Îsmaîliyan[21] bû. Diya Emasa Avîgayila keça Nahaş bû. Avîgayil xwişka Serûyaya diya Yoav bû.

²⁶Avşalom û Îsraîliyan, li herêma Gîladê artêşgehek danî.

²⁷Dawid dema gihîşt Mahanayîmê, Şoviyê kurê Nahaşê ji bajarê Rabbaya Ammoniyan, Maxîrê kurê Emmiyêlê ji bajarê Lo-Devarê û Barzîllayê Gîladî yê ji bajarê Rogelîmê hatin.

²⁸Wan jê re nivîn, tas, firaxên ji axê, genim, ceh, arvan û genimê qelandî, baqil, nîsk anîn.

²⁹Herwiha ji Dawid û civata pê re jî hingiv, nivişk, pez û penîr anîn. Çimkî digotin: «Gel li çolê westiyaye, tî û birçî ye.»