Read Kurmanji Încîl Samûêl II, 2 Bible Online

Samûêl II, 2 - Kurmanji Încîl bible

Samûêl II, 2

¹Piştî vê yekê Dawid ji Xudan pirsî û got: «Gelo ez neçim bajarekî Cihûdayê?» Xudan got: «Here.» Dawid pirsî: «Ez herim kîjan bajarî?» Xudan got: «Here Hevronê!»

²Li ser vê yekê, Dawid bi herdu jinên xwe re çû wê derê, bi Ahînoama Yîzreyêlî û Avîgayila ku ji Navalê Karmelî bî mabû.

³Tevli malbatên xwe, zilamên xwe jî birin. Ew li bajarê Hevronê û derdora wê bicih bûn.

⁴Gelê Cihûdayê çûn Hevronê û li wê derê li ser Mala Cihûda Dawid wek padîşah bi rûnkirinê kifş kir. Ji Dawid re gotin ku kesên Şawûl veşartine, Yavêş-Gîladî ne.

⁵Dawid ji wan re qasid şandin û got: «Ji ber qenciya ku bi gorkirina wî, we ji xweyê xwe Şawûl re kir, Xudan we pîroz bike.

⁶Xudan niha bila bi dilsozî û qencî bi we re tevbigere. Ji ber ku we ev yek kiriye, ezê jî bi eynî awayî qenciyê bi we bikim.

⁷Xweyê we Şawûl mir. Niha hêzdar û mêrxas bin. Mala Cihûda ji bo bibim padîşah ez kifş kirim.»

⁸Fermandarê artêşgeha Şawûl, Avnêrê kurê Nêr, Îş-Boşêtê kurê Şawûl girtibû û bi xwe re biribû Mahanayîmê.

⁹Avnêr ew li wê derê kir Padîşahê Gîladiyan, Geşûriyan[1], Yîzreyêliyan, Efrayîmiyan, Binyamîniyan û tevahiya Îsraîlê.

¹⁰Îş-Boşêtê kurê Şawûl di çil saliya xwe de bû padîşah û li Îsraîlê du salan padîşahî kir. Lê Mala Cihûda piştgiriya Dawid kir.

¹¹Dawid li Hevronê li ser Mala Cihûda heft sal û şeş mehan padîşahî kir.

¹²Avnêrê kurê Nêr, bi zilamên Îş-Boşêtê kurê Şawûl re ji Mahanayîmê çû Gîvonê.

¹³Yoavê kurê Serûyayê û zilamên Dawid gihîştin ber Hewza Gîvonê û pêşwaziya wan kirin. Beşek ji wan li aliyekî hewzê, beşê din jî li aliyê din ê hewzê rûnişt.

¹⁴Avnêr ji Yoav re got: «Lava dikim, bila ciwan rabin, li ber me şer bikin.» Yoav got: «Baş e, bila rabin şer bikin.»

¹⁵Bi vî awayî, duwanzdeh mêrên ji aliyê Îş-Boşêtê kurê Şawûl ku ji eşîra Binyamîn in û duwanzdeh zilamên ji aliyê Dawid in rabûn ser xwe.

¹⁶Her yek ji wan, bi serê neyarên xwe girtin û xencerên xwe li kêlekên wan xistin, bi hev re li erdê ketin. Ji ber vê yekê, navê wê derê Helqat-Hassûrîm[2] danîn.

¹⁷Wê rojê şer gelekî dijwar derbas bû. Zilamên Dawid Avnêr û Îsraîliyan têk birin.

¹⁸Sê kurên Serûyayê Yoav, Avîşay û Esahêl jî li wê derê bûn. Esahêl ku bi qasî xezaleke çolê bi lez baz dida.

¹⁹Wî bêyî ku li çep û rastê xwe binêre, da pey Avnêr.

²⁰Dema ku Avnêr li pişt xwe nihêrî, jê pirsî: «Esahêl, tu yî?» Esahêl got: «Erê, ez im.»

²¹Avnêr got: «An li milê rastê, an jî li milê çepê vegere. Ji ciwanan yekî bigire û çekên wan ji bo xwe bistîne.» Lê Esahêl nexwest ku dev ji Avnêr berde.

²²Avnêr careke din Esahêl hişyar kir: «Dev ji min berde û nede pey min! Çima ez te bikujim? Ezê paşê çawa li rûyê birayê te Yoav binêrim?»

²³Dema ku Esahêl nexwest dev jê berde, Avnêr bi nîçikê paşiya rima xwe li zikê wî xist. Rim di pişta wî re derket. Esahêl li wir ket û mir. Tevahiya kesên ku gihîştin cihê Esahêl lê ket û mir, li wir sekinîn.

²⁴Lê Yoav û Avîşay careke din da pey Avnêr. Gava roj çû ava, gihîştin Girê Ammayê ku li hember Giyahê ya li ser riya herêma çoltera Gîvonê ye.

²⁵Binyamînî li dora Avnêr civiyan, komek ava kirin û li ser girekî sekinîn.

²⁶Avnêr bang li Yoav kir: «Ma wê şûr her û her mirovan tune bike? Tu fêm nakî ku ev bûyer wê bi jan bidawî bibe? Tê kengê fermanê bidî leşkerên xwe ku dev ji birayên te berdin?»

²⁷Yoav wiha got: «Bi navê Xwedayê Jîndar dibêjim ku heger te bang nekira, wê leşker heta sibehê dev ji dana pey birayên te bernedana.»

²⁸Paşê Yoav li boriyê xist. Her kes sekinî. Ji wê gavê û pê vê, ne dan pey xelkê Îsraîlê, ne jî bi wan re şer kirin.

²⁹Avnêr û zilamên wî, tevahiya şevê ber bi Geliyê Eravayê ve meşiyan. Ji Çemê Ûrdunê derbas bûn û di ser riya Bîtronê re gihîştin[3] Mahanayîmê.

³⁰Piştî ku Yoav dev ji Avnêr berda, artêş kom kir. Ji bilî Esahêl, ji zilamên Dawid nozdeh kes kêm bûn.

³¹Wê rojê, zilamên Dawid Binyamînî yên ku pişta Avnêr digirtin têk biribûn û sê sed û şêst kesan kuştibûn.

³²Yoav û zilamên wî Esahêl birin, li Bêtlehmê di gora bavê wî de veşartin. Paşê tevahiya şevê meşiyan û şeveqê gihîştin Hevronê.