Read Kurmanji Încîl Padîşah I, 1 Bible Online

Padîşah I, 1 - Kurmanji Încîl bible

Padîşah I, 1

¹Çaxê Dawidê Padîşah kal bûbû û bi nav salan ve çûbû, her çiqas kinc diavêtin ser jî germ nedibû.

²Xulamên wî jê re gotin: «Ji bo xweyê me padîşah li keçeke xama bigerin. Bila ew li ba padîşah bimîne, hay jê hebe, di paşila wî de razê ku xweyê me padîşah germ bibe.»

³Di nav tevahiya Îsraîlê de, li keçeke delal geriyan. Avîşaga Şûnêmî dîtin û ew ji padîşah re anîn.

⁴Keçik pir delal bû; bala xwe da ser padîşah û xizmeta wî kir. Lê padîşah qet dest neda wê.

⁵Adoniyayê kurê Haggîtê xwe qure kir û got: «Ez im ê ku bibe padîşah.» Ji xwe re erebe, siwarî û pêncî kes amade kirin ku li pêş wî bibezin.

⁶Bavê wî tu caran erzê wî neşikandibû û jê re negotibû: «Te çima wiha kir?» Adoniya kurekî pir lihevhatî bû û piştî Avşalom hatibû dinyayê.

⁷Adoniya bi Yoavê kurê Serûyayê û Aviyatarê Kahin re peyivî û wan da pey wî û alîkariya wî kirin.

⁸Lê Sadoqê Kahin, Benayayê kurê Yehoyada, Natanê Pêxember, Şîmî, Rêyî û mêrxasên Dawid[1] nedan pey Adoniya.

⁹Adoniya li ber Zinarê Zoheletê yê li nêzîkî Eyn-Rogêlê; pez, dewar û golikên dermale serjê kirin û gazî hemû birayên xwe ku kurên padîşah bûn û gazî hemû zilamên Cihûdayê kir ku xulamên padîşah bûn.

¹⁰Lê gazî Natanê Pêxember, Benaya, Silêmanê birayê xwe û mêrxasan nekir.

¹¹Li ser vê yekê Natan, ji Bat-Şevaya dayika Silêman re got: «Ma te nebihîst ku Adoniyayê kurê Haggîtê bûye padîşah? Gelo xweyê me Dawid jî nizane?

¹²De were destûrê bide min ku ez şîretan li te bikim ji bo tu canê xwe û kurê xwe Silêman rizgar bikî.

¹³Here ba Dawidê padîşah û jê re bêje: ‹Xweyê min padîşah, ma te ji min re sond nexwar û negot: Piştî min kurê te Silêman wê padîşahiyê bike û wê li ser textê min rûne? Çima Adoniya bûye padîşah?›

¹⁴Beriya ku tu axaftina xwe ya bi padîşah re biqedînî, ezê bêm hûndir û gotinên te bidim erêkirin.»

¹⁵Bat-Şeva rabû çû odeya padîşah. Padîşah gelek kal bibû û Avîşaga Şûnêmî xizmeta wî dikir.

¹⁶Bat-Şevayê xwe tewand û li ber padîşah deverû çû erdê. Padîşah got: «Keremke, tu çi dixwazî?»

¹⁷Wê jê re got: «Ezbenî, te li ser navê Xwedayê xwe Xudan, ji min re sond xwar û got: ‹Piştî min kurê te Silêman wê padîşahiyê bike û wê li ser textê min rûne.›

¹⁸Va ye, niha Adoniya padîşahî dike û tu, xweyê min padîşah, bi vê yekê nizanî.

¹⁹Wî gelek ga, golikên dermale û pez qurban kirin û gazî hemû kurên padîşah, Aviyatarê Kahin û Yoavê serfermandar kir, lê gazî xulamê te Silêman nekir.

²⁰Padîşahê min, çavên tevahiya Îsraîlê li te ye ku tu kesê piştî te li ser textê padîşahiyê rûne eşkere bikî.

²¹Yan na piştî ku xweyê min padîşah mir û gihîşt bav û kalên xwe, ez û kurê xwe Silêman, emê bên sûcdarkirin.»

²²Gava ew bi padîşah re dipeyivî, Natanê Pêxember hat.

²³Ji padîşah re wiha gotin: «Ezbenî, Natanê Pêxember hat.» Natan hat pêşberî padîşah, li ber wî deverû çû erdê.

²⁴Natan got: «Xweyê min padîşah, gelo te gotiye: ‹Piştî min wê Adoniya padîşahiyê bike û wê li ser textê min rûne›?

²⁵Ji ber ku ew îro hat; gelek ga, golikên dermale û pez qurban kirin û gazî hemû kurên padîşah, fermandarên artêşê û Aviyatarê Kahin kir. Ew niha dixwin, vedixwin û dibêjin: ‹Her bijî Padîşah Adoniya!›

²⁶Lê wî gazî min, Sadoqê Kahin, Yehoyadayê kurê Benaya û xulamê te Silêman nekir.

²⁷27 Gelo xweyê min padîşah wisa kir? Te bêyî me kesê piştî te li ser textê te rûne, eşkere kir?»

²⁸Dawidê Padîşah bersiv da û got: «Gazî Bat-Şevayê bikin!» Ew jî hat ba padîşah û li ber sekinî.

²⁹Padîşah sond xwar û got: «Bi navê Xudanê Jîndar yê ku canê min ji her tengasiyê rizgar kiriye,

³⁰wek ku min bi navê Xwedayê Îsraîl Xudan ji te re sond xwariye û gotiye, bi rastî ezê îro jî wiha bikim: Piştî min, wê Silêmanê kurê te padîşahiyê bike û wê di cihê min de, li ser textê min rûne.»

³¹Bat-Şevayê xwe li ber padîşah tewand, deverû çû erdê û got: «Bila xweyê min Dawidê Padîşah her û her bijî!»

³²Dawid berdewam kir û got: «Gazî Sadoqê Kahin, Natanê Pêxember û Benayayê kurê Yehoyada bikin bila bên ba min.» Gava ew hatin ba padîşah,

³³ji wan re got: «Xulamên xweyê xwe bînin, Silêmanê kurê min jî li hêstira min siwar bikin û wî bibin Gîhonê.

³⁴Bila li wir, Sadoqê Kahin û Natanê Pêxember li ser Îsraîlê wî rûn bikin ku bibe padîşah. Li boriyê bixin û bêjin: ‹Her bijî Silêmanê Padîşah!›

³⁵Paşê bidin pey wî, wê bê û li ser textê min rûne. Çimkî wê li cihê min bibe padîşah. Min ew li ser Îsraîlê û Cihûdayê kir serwer.»

³⁶Benayayê kurê Yehoyada got: «Amîn! Bila Xudan Xwedayê xweyê min padîşah ji vê yekê razî be.

³⁷Çawa ku Xudan bi xweyê min padîşah re bû, bila bi Silêman re jî wiha be û bila textê wî, ji textê xweyê min Dawidê Padîşah mezintir bike.»

³⁸Sadoqê Kahin, Natanê Pêxember, Benayayê kurê Yehoyada, Kerêtî û Peletiyên parêzvan hatin, Silêman li hêstira Dawidê Padîşah siwar kirin û ew birin Gîhonê.

³⁹Sadoqê Kahin, ji Konê Pîroz strûyê rûn hilda û Silêman rûn kir. Li boriyan xistin û tevahiya gel got: «Her bijî Silêmanê Padîşah!»

⁴⁰Tevahiya gel da pey wî, li bilûran xistin û şabûneke mezin kirin. Ji dengê wan, erd dihejiya.

⁴¹Adoniya û hemû mêvanên wî, gava xwarina xwe qedandin, ev deng bihîstin. Dema Yoav dengê boriyê bihîst, pirsî û got: «Ev çi deng e ku ji bajêr tê?»

⁴²Hê ew bi xeberdan bû, Yonatanê kurê Aviyatarê Kahin hat. Adoniya got: «Bikeve hûndir, çimkî tu mirovekî camêr î û mizgîniyê tînî.»

⁴³Yonatan li Adoniya vegerand û got: «Mixabin, xweyê me Dawidê Padîşah, Silêman kir padîşah!

⁴⁴Padîşah, Sadoqê Kahin, Natanê Pêxember, Benayayê kurê Yehoyada, Kerêtî û Peletiyên parêzvan pê re şandin û ew li hêstira padîşah siwar kirin.

⁴⁵Sadoqê Kahin û Natanê Pêxember, li Gîhonê ew rûn kirin û kirin padîşah. Bi şahî ji wir derketin, çingînî bi bajêr ket! Dengê tê bihîstin ev deng e.

⁴⁶Silêman jî êdî li ser textê padîşahiyê rûniştiye.

⁴⁷Herwiha xulamên padîşah hatin ku xweyê me Dawidê Padîşah pîroz bikin û gotin: ‹Bila Xwedayê te, navê Silêman ji navê te bilindtir û textê wî jî ji textê te mezintir bike.› Padîşah jî li ser nivînên xwe deverû çû erdê.

⁴⁸Paşê padîşah wiha got: ‹Xwedayê Îsraîl Xudan pîroz be ku wî îro kesekî danî ser textê min û min jî ev bi çavê serê xwe dît.›»

⁴⁹Li ser vê yekê hemû mêvanên Adoniya lerizîn û ji tirsa belav bûn.

⁵⁰Adoniya ji Silêman tirsiya, çû xwe li qiloçên gorîgehê girt[2].

⁵¹Ji Silêman re gotin: «Va ye, Adoniya ji Silêmanê Padîşah ditirse û xwe li qiloçên gorîgehê digire. Ew dibêje: ‹Bila Silêmanê Padîşah îro sond bixwe ku vî xulamê xwe bi şûr nekuje.›»

⁵²Silêman got: «Heger ew camêr be, jixwe mûyekî serê wî jî zirarê nabîne. Lê dilxerabî pê re hebe, wê bê kuştin.»

⁵³Li ser vê yekê Silêmanê Padîşah zilam şandin, ji gorîgehê anîn jêr. Adoniya xwe li ber Silêmanê Padîşah tewand. Silêman jê re got: «Rabe here mala xwe!»