Read Kurmanji Încîl Padîşah I, 20 Bible Online

Padîşah I, 20 - Kurmanji Încîl bible

Padîşah I, 20

¹Padîşahê Aramê Ben-Hadad tevahiya artêşa xwe civand. Bi wî re sî û du padîşah, hesp û erebeyên şer hebûn. Çû Sameryayê dorpêç kir û li dijî wê şer kir.

²Ji Ahavê Padîşahê Îsraîlê re qasid şandin bajêr û jê re got:

³«Ben-Hadad wisa dibêje: ‹Zêr û zîvên te, yên min in. Jin û kurên te yên herî baş, yên min in.›»

⁴Padîşahê Îsraîlê got: «Padîşahê min ezbenî; wek te got, ez û her tiştê min yên te ne.»

⁵Qasid hatin ji Ahav re gotin: «Ben-Hadad wiha dibêje: ‹Min ji te re xeber şand ku tê zêr û zîvên xwe, jin û zarokên xwe bidî min.

⁶Lê ezê sibê van çaxan xulamên xwe bişînim. Wê bên li qesra te û malên xulamên te binêrin û wê hemû tiştên li ber çavên te hêja ne, hildin û bibin.›»

⁷Padîşahê Îsraîlê gazî hemû rîspiyên welêt kir û got: «Binêrin, lava dikim, bibînin ka ev zilam çawa li xerabiyê digere. Ji min jinên min, zarokên min û zêr û zîvên min xwestin, min jî red nekir.»

⁸Hemû rîspî û gel jê re got: «Guh nede û qayîl nebe.»

⁹Îcar wî ji qasidên Ben-Hadad re got: «Ji xweyê min padîşah re bêjin: ‹Ez dikarim hemû tiştên ku te pêşî ji vî xulamê xwe xwestiye bikim lê nikarim vî tiştî bikim.›» Qasid çûn û wan ev bersiv jê re anîn.

¹⁰Ben-Hadad xebereke din ji Ahav re şand û got: «Wê ewqas leşkerên min li ser te hebin ku axa Sameryayê kulmên wan tije neke. Yan na, bila îlah vê yekê û jê zêdetir bîne serê min.»

¹¹Padîşahê Îsraîlê bersiv da û got: «Jê re bêjin: ‹Bila ne beriya wergirtina zirxê xwe, piştî derxistina zirxê xwe pesnê xwe bide.›»

¹²Dema ev yek bihîstin Ben-Hadad û padîşahên wan di çadirên xwe de vedixwarin û ji xulamên xwe re gotin: «Rabin şer!» Wan jî tevdîra xwe kirin ku êrîşê bajêr bikin.

¹³Pêxemberek nêzîkî Ahavê Padîşahê Îsraîlê bû û got: «Xudan wiha dibêje: ‹Te ev artêşa mezin dît? Va ye, îro ezê wê bidim destê te û wî çaxî tê bizanibî ku ez Xudan im.›»

¹⁴Ahav got: «Bi kê re?» Wî got: «Xudan wiha dibêje: ‹Bi leşkerên fermandarên herêmê re.›» Ahav got: «Wê kî dest bi şer bike?» Pêxember got: «Tu.»

¹⁵Wî leşkerên fermandarên herêmê berhev kir û ew hejmartin. Ew du sed û sî û du kes bûn. Li pey wan, Îsraîlî jî berhev kir û ew hejmartin. Ew jî heft hezar kes bûn.

¹⁶Artêş nîvro derket. Di vê navberê de, Ben-Hadad û sî û du padîşahên ku alîkariya wî dikirin, li konan vedixwarin û serxweş dibûn.

¹⁷Pêşî leşkerên fermandarên herêmê derketin. Zilamên ku Ben-Hadad şandibûn hatin û jê re gotin: «Va ye ji Sameryayê mirov rabûne û ber bi vir ve tên.»

¹⁸Ben-Hadad got: «Çi ji bo şer, çi ji bo aştiyê, kesên ku ji wir tên, bi saxî bigirin.»

¹⁹Leşkerên ciwan li pêş, bi artêşa Îsraîlê re ji bajêr derketin

²⁰û kî hat pêşiya wan, lê xistin û kuştin. Aramî hemû reviyan û Îsraîliyan da pey wan. Lê Padîşahê Aramê Ben-Hadad li hespê xwe siwar bû, tevî çend siwariyên xwe reviya û filitî.

²¹Padîşahê Îsraîlê rabû li hespan û li erebeyên şer xist. Wî Aramî bi giranî şikandin.

²²Ew pêxember nêzîkî Padîşahê Îsraîlê bû û jê re got: «Here hêza xwe bide hev. Baş dêhna xwe bide ka tê çi bikî. Çimkî bihara bê, wê Padîşahê Aramê dîsa êrîşê te bike.»

²³Karmendên Padîşahê Aramê jê re got: «Xwedayê wan xwedayê çiyayan e; ji ber vê, ji me bihêztir bûn. Lê heger em bi wan re li deştê şer bikin, emê esse ji wan bihêztir bin.

²⁴Vê yekê bike; her padîşahekî ji cihê wî rake û serekan deyne cihê wan.

²⁵Wekî artêşa ji destê te çûyî, hesp li cihê hespan, erebe li cihê erebeyan, ji xwe re artêşeke nû ava bike. Wê gavê em dikarin li dijî wan li deştê şer bikin. Esse emê ji wan hêzdartir bin.» Wî guh da gotina wan û wisa kir.

²⁶Bihar hat, Ben-Hadad Aramî dan hev û tevdîra şer kir. Ji bo şerê Îsraîlê çû Afêqê.

²⁷Îsraîlî jî berhev bûn û tevdîra şer kirin. Wan xwarina xwe amade kir û ber bi wan ve çûn. Îsraîliyan wekî du keriyên biçûk ên bizinan xuya dikirin. Lê welat ji Aramiyan tije bibû.

²⁸Zilamê Xwedê nêzîk bû û ji Padîşahê Îsraîlê re got: «Xudan wiha dibêje: ‹Madem Aramiyan got: Xudan Xwedayê çiyayan e û ne Xwedayê deştan e, ezê tevahiya vê qelebalixê bidim destê te û wê gavê hûnê zanibin ku ez Xudan im.›»

²⁹Heft rojan li pêşberî hev li artêşgehê man. Di roja heftan de şer destpê kir û Îsraîliyan di rojekê de ji Aramiyan sed hezar peya kuştin.

³⁰Yên mayî reviyan nava Afêqê. Sûrên bajêr bi ser bîst û heft hezar kesên mayî ve hilweşiya. Ben-Hadad reviya, li bajêr ket odeya malekê.

³¹Karmendên wî jê re gotin: «Va ye, me bihîst ku padîşahên Mala Îsraîl, padîşahên keremdar in. Em bi navtenga xwe ve çûx û bi serê xwe ve werîsan girê bidin û herin ba Padîşahê Îsraîlê, belkî te sax bihêle.»

³²Bi navtenga xwe ve çûx û bi serê xwe ve werîs girêdan û çûne ba Padîşahê Îsraîlê û gotin: «Xulamê te Ben-Hadad dibêje: ‹Ez lava dikim, min nekuje.›» Ahav lê vegerand û got: «Ma hê jî ew dijî? Naxwe ew birayê min e.»

³³Zilaman ev yek wek nîşaneke baş hesibandin, gotina wî birîn û gotin: «Erê, Ben-Hadad birayê te tê hesibandin.» Wî got: «Herin, wî bînin û werin.» Ben-Hadad hat ba wî û Ahav ew li erebeyê siwar kir.

³⁴Ben-Hadad jê re got: «Ezê bajarên ku bavê min ji bavê te standibûn bidim te û wek bavê min li Sameryayê kiribû, tu jî dikarî li Şamê ji bo xwe sûkan ava bikî.» Ahav got: «Ezê vê peymanê girê bidim û te berdim.» Wî pê re peyman girê da û ew berda.

³⁵Zilamekî ji koma pêxemberan bi gotina Xudan ji hevalê xwe re got: «Lava dikim, li min bixe.» Lê zilam nexwest lê bixe.

³⁶Wê gavê jê re got: «Madem ku te guh neda gotina Xudan, çawa tu ji ba min herî, wê şêrek bê û te bikuje.» Piştî zilam ji ba wî çû, şêrek rastî wî hat û ew kuşt.

³⁷Pêxember zilamekî din dît û jê re got: «Lava dikim, li min bixe.» Zilam jî lê xist û ew birîndar kir.

³⁸Pêxember çû û bi pêçekê ser û çavên xwe girt ku neyê naskirin. Bi vî awayî li ser rê li benda padîşah ma.

³⁹Dema padîşah derbas bû, pêxember qîriya û got: «Ev xulamê te ketibû şer, leşkerek zilamekî dîl anî û got: ‹Hay ji vî zilamî hebe. Heger bireve, tê bergîdana wî yan bi canê xwe, an bi telantek[60] zîv bidî.›

⁴⁰Dema ku ez xulamê te, di nav xirecirê de bûm, zilam winda bû.» Padîşahê Îsraîlê jê re got: «Te bi xwe dadbariya xwe kir.»

⁴¹Pêxember pêça li ser çavên xwe hilda û Padîşahê Îsraîlê fêm kir ku ew pêxemberek e.

⁴²Wî ji padîşah re got: «Xudan wiha dibêje: ‹Ji ber ku te zilamê ku min ji bo helakê terxan kiribû, ji dest berda, helakbûna wî, wê bê serê te; helakbûna gelê wî jî, wê bê serê gelê te.›»

⁴³Padîşahê Îsraîlê xeyidî û bi hêrs çû qesra xwe ya li Sameryayê.