Read Kurmanji Încîl Padîşah II, 18 Bible Online

Padîşah II, 18 - Kurmanji Încîl bible

Padîşah II, 18

¹Di sala sisêyan a padîşahiya Hoşêyayê kurê Elayê Padîşahê Îsraîlê de, Hîzqiyayê kurê Ahaz bû Padîşahê Cihûdayê.

²Gava Hîzqiya bû padîşah bîst û pênc salî bû. Wî li Orşelîmê bîst û neh salan padîşahî kir. Dayika wî Aviyaya keça Zekeriya bû.

³Wî tiştên di çavê Xudan de rast in, wekî bavkalê xwe Dawid kirin.

⁴Wî bilindciyên perizînê rakirin, kêlên kevirîn şikandin û pûtekî Aşêrayê birî. Marê tûncîn ku Mûsa çêkiribû perçe kir. Çimkî heta wê rojê kurên Îsraîliyan jê re bixûr pêdixistin. Navê wî Nehûştan[30] bû.

⁵Bi Xwedayê Îsraîl Xudan ewle bû û di nav hemû padîşahên Cihûdayê yên hatî û yên bên de kesekî wek wî tunebû.

⁶Çimkî wî xwe li Xudan girt. Ji pey Xudan averê nebû, emrên ku ji Mûsa re kiribûn, pêk anî.

⁷Xudan pê re bû. Ew biçûya ku karên wî rêk û pêk bûn. Li dijî Padîşahê Aşûrê serhildêr bû û jê re xulamî nekir.

⁸Heta Xezayê û sînorên wê, ji birca nobedaran heta bajarên bisûr, wî Filîstî têk birin.

⁹Di çar saliya padîşahiya Hîzqiyayê Padîşah de ku heft saliya padîşahiya Hoşêyayê kurê Elayê Îsraîlê bû, Şalmaneserê Padîşahê Aşûrê çû ser Sameryayê û bajar dorpêç kir.

¹⁰Dawiya sê salan ew der stand. Di şeş saliya padîşahiya Hîzqiya de ku neh saliya padîşahiya Hoşêyayê Padîşahê Îsraîlê bû, Samerya hat standin.

¹¹Padîşahê Aşûrê, Îsraîlî sirgûn kirin û ew li Halahê, li Gozana li ber Çemê Xabûrê û li bajarên Medan bi cih kirin.

¹²Çimkî wan guh neda gotina Xwedayê xwe Xudan û peymana wî binpê kir. Wan guh neda tevahiya emrên Mûsayê xulamê Xudan û ew pêk neanî.

¹³Di çardeh saliya padîşahiya Hîzqiyayê Padîşah de Sanhêrîvê Padîşahê Aşûrê li dijî tevahiya bajarên bisûr ên Cihûdayê derket û ew standin.

¹⁴Gava Padîşahê Aşûrê li bajarê Laxîşê bû, Hîzqiyayê Padîşahê Cihûdayê qasid şandin û jê re got: «Ez sûcdar im! Bela xwe ji min veke, çi bar bikeve ser milê min ezê bidim.» Padîşahê Aşûrê, sê sed telant[31] zîv û sî telant[32] zêr xist stûyê Hîzqiyayê Padîşahê Cihûdayê.

¹⁵Hîzqiya tevahiya zîvên di xezîneyên Mala Xudan û qesra padîşah de da wî.

¹⁶Wê demê Hîzqiyayê Padîşahê Cihûdayê zêrê ji derî û rexderiyên Perestgeha Xudan ku wî kiras kiribûn, jê kirin û dan Padîşahê Aşûrê.

¹⁷Padîşahê Aşûrê serfermandar, şêwirmendê leşkerî û fermandarê xwe bi artêşa mezin re ji Laxîşê şand Orşelîmê ba Hîzqiyayê Padîşah. Ew rabûn hatin Orşelîmê. Li ber Zeviya Kincşûştinê li ber coya li ba Hewza Jorîn sekinîn.

¹⁸Gava Aşûriyan gazî padîşah kir, Êlyaqîmê kurê Hîlqiyayê ku berpirsê qesrê bû, Şevnayê nivîsende û Yoahê dîroknivîsê kurê Asaf, çûn pêşwaziya wan.

¹⁹Fermandar ji wan re got: «Ji Hîzqiya re bêjin: ‹Padîşahê Mezin, Padîşahê Aşûrê wisa dibêje: Tu bi çi yê xwe ewle yî?

²⁰Tu dibêjî ji bo şer pîlan û hêza min heye, lê tenê ev gotinên vala ne. Tu bi kê ewle yî ku tu li dijî min radibî?

²¹Va ye tu niha bi Misrê ewle yî. Lê kesê xwe bispêre vê şiva ji qamîşê şikestî, wê şiv di destê wî re here û qul bike. Firewnê Padîşahê Misrê, ji her kesê pê ewle ye re wisa ye.

²²Heger hûn ji min re bêjin: Em bi Xwedayê xwe Xudan ewle ne. Ez dibêjim: Ma ew ne ew îlah e ku Hîzqiya bilindciyên perizînê û gorîgehên wî tune kirin?! Ma wî ji gelê Cihûda û Orşelîmê re negot: Divê hûn li Orşelîmê li ber vê gorîgehê biperizin›?!

²³«Niha were, bi xweyê min Padîşahê Aşûrê re şert bigire. Heger tu bikarî siwaran peyda bikî, ezê du hezar hespan bidim te.

²⁴Gava ji bo erebeyên şer û siwaran bi Misriyan ewle bibî, tê çawa xulamên herî biçûk ên xweyê min têk bibî?

²⁵Ma ez bêyî destûra Xudan rabûm ku vî cihî xera bikim? Na! Xudan ji min re got: ‹Li dijî vî welatî rabe û xerab bike.›»

²⁶Êlyaqîmê kurê Hîlqiya, Şevna û Yoah ji fermandar re got: «Em lava dikin ji van xulamên xwe re bi zimanê aramî bêje, çimkî em bi vî zimanî dizanin. Bi me re bi zimanê îbranî nepeyive. Gelê li ser dîwêr guhdariya me dike.»

²⁷Fermandar ji wan re got: «Ma xweyê min ez şandim ku ez bi tenê ji te û xweyê te re van gotinan bibêjim? Ev xeber ji gelê li ser dîwêr rûniştî re jî hate şandin. Tevî we, wê ew jî gûyê xwe bixwin û mîza xwe vexwin.»

²⁸Fermandar sekinî û bi dengekî bilind bi zimanê îbranî qîriya û got: «Gotina Padîşahê Mezin, Padîşahê Aşûrê bibihîzin!

²⁹Padîşah wiha dibêje: ‹Hîzqiya bila we nexapîne! Wê nikaribe we ji destê min rizgar bike.

³⁰Hîzqiyayê ku dibêje: Wê Xudan me esse rizgar bike û wê ev bajar nekeve destê Padîşahê Aşûrê, bila neke ku hûn bi Xudan ewle bin.

³¹Guhdariya Hîzqiya nekin.› Çimkî Padîşahê Aşûrê wiha dibêje: ‹Teslîm bibin, werin xwe bavêjin bextê min. Bila niha herkes ji mêwa xwe û ji darhejîra xwe bixwe û ji bîra xwe avê vexwe.

³²Paşê ezê bêm û we bînim welatekî nû yê wek welatê we ku hûnê nemirin û sax bimînin. Ew welat, welatekî şerab û dexil e, welatê nan û rez, zeyt û hingivê ye. Guhdariya Hîzqiya nekin ku dibêje wê Xudan me rizgar bike. Bila we nexapîne.

³³Gelo ji îlahên gelan, heta niha kîjan îlah welatê xwe ji destê Padîşahê Aşûrê rizgar kiriye?

³⁴Ka îlahên Hamat û Arpadê li ku ne? Ka îlahên Sefarwayîm, Hêna û Îwayê li ku ne? Gelo wan Samerya ji destê min rizgar kiriye?

³⁵Di nava hemû îlahên welatan de, îlahên ku welatên xwe ji destê min rizgar kirine kî ne ku Xudan Orşelîmê ji destê min rizgar bike?›»

³⁶Gel dengê xwe nekir û bersiva wî neda. Çimkî emrê padîşah wiha bû: «Bersiva wî nedin.»

³⁷Êlyaqîmê kurê Hîlqiyayê berpirsê qesrê, Şevnayê nivîsende, Yoahê dîroknivîsê kurê Asaf, kincên xwe çirandin, hatin ba Hîzqiya û gotinên fermandar jê re gotin.