Read Kurmanji Încîl Padîşah II, 19 Bible Online

Padîşah II, 19 - Kurmanji Încîl bible

Padîşah II, 19

¹Gava Hîzqiyayê padîşah ev bihîst kincê xwe çirand, çûx li xwe kir û ket Mala Xudan.

²Wî Êlyaqîmê berpirsê qesrê, Şevnayê nivîsende û kahinên mezin ku çûx li wan bû, şandin ba Pêxember Îşayayê kurê Amots.

³Wan ji Îşaya re got: «Hîzqiya wiha dibêje: ‹Îro roja tengasî, erzşikandin û şermê ye. Dema zarokanînê hat, lê hêza ku wan bîne tuneye.

⁴Belkî Xwedayê te Xudan, gotinên fermandarê ku xweyê wî Padîşahê Aşûrê ew şandî û bi wî Xwedayê Jîndar tinazên xwe kirin, bibihîze û ji ber van gotinan wî ceza bike. Divê tu ji kesên me yên mayî re dua bikî.›»

⁵Gava xulamên Hîzqiyayê Padîşah hatin ba Îşaya,

⁶Îşaya ji wan re got: «Ji xweyê xwe re wiha bêjin: ‹Xudan wiha dibêje: Tu ji gotinên te bihîstin û çêrên ku xulamên Padîşahê Aşûrê bi min kirin, netirse.

⁷Ezê ruhekî bixim nava wî, wê xeberekê bibihîze, bizivire welatê xwe û ezê wî li welatê wî, bi şûr bidim kuştin.›»

⁸Fermandar vegeriya û dît ku Padîşahê Aşûrê, li dijî Lîvnayê şer dike. Çimkî wî bihîstibû ku padîşah ji Laxîşê derketiye.

⁹Çaxê Padîşahê Aşûrê bihîst ku Tîrhaqayê Padîşahê Kûşê ji bo ku li dijî wî şer bike bi rê ketiye, wî dîsa qasid şandin ba Hîzqiya û got:

¹⁰«Ji Hîzqiyayê Padîşahê Cihûdayê re bibêjin: ‹Bila Xwedayê tu pê ewle yî û dibêje wê Orşelîm nekeve destê Padîşahê Aşûrê, te nexapîne.

¹¹Te bihîstiye ku padîşahên Aşûrê çi anîne serê hemû welatan û çawa bi tevahî tune kirine. Ma tê rizgar bibî?

¹²Gozanî, Heranî, Resefî û Edeniyên li Telassarê dijiyan ku bav û kalên min ew helak kirin, gelo îlahên wan miletan karibûn wan rizgar bikin?

¹³Ka padîşahên Hamat û Arpadê li ku ne? Padîşahên Laîr, Sefarwayîm, Hêna û Îwayê li ku ne?›»

¹⁴Hîzqiya name ji destê qasidan stand û xwend. Hîzqiya çû Mala Xudan, name vekir

¹⁵û ji Xudan re dua kir û got: «Ya Xwedayê Îsraîl Xudan ku li ser xerûban rûniştî ye. Tenê tu Xwedayê hemû padîşahiyên dinyayê yî. Te erd û ezman afirandin.

¹⁶Ya Xudan, guh bide û bibihîze. Ya Xudan çavên xwe veke û binêre. Gotinên Sanhêrîv şandin bibihîze ku bi wan gotinan tinazan bi Xwedayê Jîndar dikirin.

¹⁷Ya Xudan, rastî ev e ku padîşahên Aşûrê milet û welat wêran kirin.

¹⁸Îlahên wan miletan avêtin nav êgir; çimkî ew ne Xwedê bûn, karên destê mirovan, ji dar û keviran bûn. Loma wan ew tune kirin.

¹⁹Ya Xwedayê me Xudan, lava dikim tu niha me ji destê Sanhêrîv xilas bike ku hemû padîşahiyên dinyayê bizanibin tenê tu Xudan, Xwedê yî.»

²⁰Îşayayê kurê Amots ji Hîzqiya re xeber şand û got: «Xwedayê Îsraîl Xudan wiha dibêje: ‹Min duaya te ya li ser Sanhêrîv Padîşahê Aşûrê bihîst.

²¹Peyva ku Xudan li dijî Sanhêrîvê Padîşahê Aşûrê dibêje ev e: «‹Ya Sanhêrîv, keça Siyona bakîre te kêm dibîne, Henekê xwe bi te dike. Keça Orşelîmê bi tinazan Di pey te re serê xwe dihejîne.

²²Te tinazên xwe bi kê kirin? Te çêrî kê kirin? Te li dijî kê dengê xwe rakir? Li dijî Pîrozê Îsraîl Pozbilindî kir!

²³Bi riya qasidên xwe, Te tinazên xwe bi Reb kir û got: Ez bi gelek erebeyên şer re Çûm serê çiyayên bilind, Gihîştim serê bilindciyên Lubnanê. Min darên bilind ên sedrê Darên bijare yên çaman birîn. Ez çûm nîveka Lubnanê, Ez çûm daristana herî gur.

²⁴Min bîr kolan û ava xerîban vexwar. Min bi pehniya piyên xwe Hemû çemên Misrê çikandin.

²⁵«‹Ma te nebihîst ku Ji gelek demên berê ve min ev kiribû? Ji demên qedîm ve min ev pîlan kiribû. Niha min ev pêk anî, Wêrankirina bajarên bisûr, Bila bibe karê te.

²⁶Jixwe hêza kesên van bajaran, Hindik bû, ew bêhêvî û şermezar bûn. Wekî giyayê zeviyan, giyayê ter û giyayê serbanan Yên ku berî şîn bibin, Li ber bayê dikevin.

²⁷Ez bi rûniştina te, Ketin û derketina te, Orîna hêrsa te ya li dijî min dizanim.

²⁸Ji ber ku tu li dijî min oriyayî, Ji ber pozbilindiya te hat guhên min, Ezê xelekê li pozê te, Lixabê li devê te bixim. Ezê berê te bidim riya tu jê hatî.

²⁹«‹Ya Hîzqiya, wê ev ji te re bibe nîşan: Hûnê îsal berhemê ji ber xwe çêbûye, Sala diduyan ya pey çêbe bixwin. Sala sisiyan biçînin û hilînin, Rezan deynin û fêkiyên wan bixwin.

³⁰Kesên ji Mala Cihûda filitîn û sax man, Wê dîsa ber bi jêr ve kok bidin, Ber bi jor ve jî fêkî bidin.

³¹Çimkî wê bermayî ji Orşelîmê, Wê sax ji Çiyayê Siyonê derkevin. Wê xîreta Xudanê Karîndar Vê yekê pêk bîne.›

³²«Xudan li ser Padîşahê Aşûrê wiha dibêje: «‹Wê nekeve vî bajarî û tîran navêjê. Wê bi mertalan nêzîkî bajêr nebe, Wê li ber sûrên wê pal çêneke.

³³Wê berê wî bide riya ku jê hatiye, Wê neyê vî bajarî.› Ev e gotina Xudan.

³⁴«‹Ezê ji bo xwe û ji bo xatirê xulamê xwe Dawid Vî bajarî biparêzim û rizgar bikim.›»

³⁵Wê şevê milyaketê Xudan derket û ji artêşgeha Aşûrê sed û heştê û pênc hezar kes kuştin. Serê sibê tenê cendek hebûn.

³⁶Sanhêrîvê Padîşahê Aşûrê artêşa xwe berda, reviya Nînowayê û li wir ma.

³⁷Gava ew li perestgeha îlahê xwe Nîsrox çû ser çokan, Adram-Melek û Sareserê kurên wî, rabûn ew bi şûran kuştin û reviyan herêma Araratê. Kurê wî Êsar-Haddon li cihê wî bû padîşah.