Read Kurmanji Încîl Padîşah II, 2 Bible Online

Padîşah II, 2 - Kurmanji Încîl bible

Padîşah II, 2

¹Beriya ku Xudan Êlyas bi bagerê re derxista ezmanan, Êlyas û Êlîşa ji Gîlgalê bi rê ketibûn.

²Êlyas ji Êlîşa re got: «Hêvî dikim li vir bimîne. Çimkî Xudan min dişîne Bêt-Êlê.» Lê Êlîşa got: «Bi navê Xudanê Jîndar û ji bo xatirê canê te, ez te bernadim.» Bi vî awayî çûn Bêt-Êlê.

³Koma pêxemberên li Bêt-Êlê çûn ba Êlîşa û jê re gotin: «Tu dizanî wê îro Xudan, xweyê te ji ser te hilde?» Êlîşa got: «Erê dizanim, hiş bin!»

⁴Êlyas jê re got: «Ya Êlîşa, li vir bimîne; çimkî Xudan ez şandim Erîhayê.» Wî got: «Bi navê Xudanê Jîndar û ji bo xatirê canê te, ez te bernadim.» Bi vî awayî hatin Erîhayê.

⁵Koma pêxemberên li Erîhayê nêzîkî Êlîşa bûn û jê re gotin: «Tu dizanî wê îro Xudan xweyê te ji ser te hilde?» Wî got: «Erê dizanim, hiş bin.»

⁶Paşê Êlyas jê re got: «Tu li vir bimîne. Xudan ez şandim ber Çemê Ûrdunê.» Lê Êlîşa got: «Bi navê Xudanê Jîndar û ji bo xatirê canê te, ez te bernadim.» Bi vî awayî herduyan riya xwe domandin.

⁷Ji koma pêxemberan pêncî kes çûn û ji dûr ve li pêşberî van sekinîn. Herdu pêxember jî li ber Çemê Ûrdunê sekinîn.

⁸Êlyas rahişt ebayê xwe, li hev pêça û li avê xist. Av bi wî alî û vî alî ve bû du şeq. Paşê herdu, di erdê ziwa re derbas bûn.

⁹Gava ew derbas bûn Êlyas ji Êlîşa re got: «Beriya ku ez ji ba te bêm hildan, ez ji bo te çi bikim, bêje?» Êlîşa got: «Ez lava dikim bila ji ruhê te du par[1] ên min bin.»

¹⁰Êlyas got: «Te tiştekî zehmet xwest; heger dema ez ji ba te bêm hildan, tu min bibînî tê bistînî, yan na tê nestînî.»

¹¹Gava ew dimeşiyan û dipeyivîn, erebeyeke ji agir û hespên agirîn xuya bûn û herduyan ji hev veqetandin. Êlyas bi bagerê re derket ezmanan.

¹²Êlîşa ev dît û qîriya: «Bavo, wey bavo, erebeyên Îsraîlê û siwarên wê!» Êdî wî ew nedît. Bi cilûbergê xwe girt, ew ji hev veçirand û kire du perçe.

¹³Ebayê ku ji ser Êlyas ketibû, rakir. Vegeriya û li kêleka Çemê Ûrdunê sekinî.

¹⁴Ebayê ku ji ser Êlyas ketibû, hilda li avê xist û got: «Xudan Xwedayê Êlyas li ku derê ye?» Gava wî jî li avê xist, av bi wî alî û vî alî ve bû du şeq û Êlîşa derbas bû.

¹⁵Koma pêxemberên li Erîhayê, ew ji dûr ve dîtin û gotin: «Ruhê Êlyas xwe li ser Êlîşa danî!» Ew hatin ba wî û li pêş wî deverû çûn erdê.

¹⁶Wan jê re got: «Va ye, li ba van xulamên te, pêncî zilamên jêhatî hene. Em lava dikin, bihêle bila herin û li xweyê te bigerin. Dibe ku Ruhê Xudan ew rakiriye û avêtiye ser çiyayekî yan newalekê.» Êlîşa got: «Neşînin.»

¹⁷Wan ewqasî zorê lê kir ku wî şerm kir û li ber xwe neda. Got: «Bişînin.» Wan pêncî zilam şandin û sê rojan lê geriyan, lê nedîtin.

¹⁸Ew vegeriyan Erîhayê ba wî. Çimkî li wir dima. Wî ji wan re got: «Ma min ji we re negot: ‹Neçin›?»

¹⁹Zilamên bajêr ji Êlîşa re gotin: «Em lava dikin, cihê vî bajarî, çawa ku xweyê me dibîne baş e. Lê ava wê ne baş e, axa wê jî bêber e.»

²⁰Êlîşa got: «Ji min re taseke nû bînin, bila tê de xwê hebe.» Wan jê re anîn.

²¹Çû ber kaniya avê, xwê avêtê û got: «Xudan wiha dibêje: ‹Min av paqij kir. Êdî tu caran wê mirin û bêberî jê çênebe.›»

²²Li gorî peyva ku Êlîşa got, av heta îro jî paqij e.

²³Êlîşa hevrazê Bêt-Êlê bû. Gava ew bi rê ket, xortên ji bajêr rabûn henekên xwe pê kirin û jê re gotin: «Biqeşite keçel; biqeşite keçel!»

²⁴Êlîşa li paş xwe zivirî, wî ew dîtin û bi navê Xudan nifir li wan kir. Li ser vê yekê du hirçên mê ji daristanê derketin û ji wan çil û du kes dirandin.

²⁵Êlîşa ji wir çû Çiyayê Karmelê, paşê vegeriya Sameryayê.