Read Kurmanji Încîl Padîşah II, 3 Bible Online

Padîşah II, 3 - Kurmanji Încîl bible

Padîşah II, 3

¹Di hijdeh saliya padîşahiya Yehoşafatê Padîşahê Cihûdayê de, Yoramê kurê Ahav li Sameryayê li ser Îsraîlê bû padîşah û duwanzdeh salan padîşahî kir.

²Wî tiştên di çavê Xudan de xerab in kirin. Lê dîsa jî wekî dê û bavê xwe ne xerab bû. Çimkî kêla kevirîn a Baalê ku bavê wî daçikandibû, wî ji holê rakiribû û avêtibû.

³Lê ew bi gunehê Yarovamê kurê Nevat ku wî bi Îsraîliyan dabû kirin ve girêdayî ma û xwe jê neda alî.

⁴Mêşayê Padîşahê Moavê, xweyê keriyên pez bû. Neçar bû ku her sal sed hezar berx û hiriya sed hezar beranan bida Padîşahê Îsraîlê.

⁵Piştî ku Ahav mir, Moav li ber Padîşahê Îsraîlê serî hilda.

⁶Wê gavê Yoramê Padîşah, ji Sameryayê derket û tevahiya Îsraîlê da hev û tevdîra xwe kir.

⁷Wî ev peyam ji Yehoşafatê Padîşahê Cihûdayê re şand: «Padîşahê Moavê li dijî min serî hilda. Ma tê li dijî Moav bi min re neyî şer?» Yehoşafat got: «Ezê bêm. Min wekî xwe, gelê min wekî gelê xwe, hespên min wekî hespên xwe bihesibîne.»

⁸Paşê got: «Em di kîjan riyê re herin?» Yoram got: «Di riya deştên Edomê re.»

⁹Padîşahê Îsraîlê, bi Padîşahên Cihûda û Edomê çûn. Di riya fetlonek de heft rojan meşiyan. Piştî heft rojan ava wan qediya. Leşker û heywan bêav man.

¹⁰Padîşahê Îsraîlê got: «Hey wax!» Çimkî Xudan van her sê padîşahan, ji bo bixe destê Padîşahê Moavê, gazî wan kiriye.

¹¹Yehoşafat got: «Li vir pêxemberekî Xudan tuneye ku bi riya wî em ji Xudan bipirsin?» Xulamekî Padîşahê Îsraîlê bersiv da û got: «Êlîşayê kurê Şafat li vir e, wî av li destê Êlyas dikir.»

¹²Yehoşafat got: «Peyva Xudan pê re ye.» Bi vî awayî Yehoşafat, Padîşahê Îsraîlê û Padîşahê Edomê çûne ba wî.

¹³Êlîşa ji Padîşahê Îsraîlê re got: «Tu çima hatî ba min? Here ba pêxemberên dê û bavê xwe.» Padîşahê Îsraîlê jê re got: «Nexêr! Wisa xuya ye, Xudan gazî me kiriye ku me her sê padîşahan jî bixe destê Moav.»

¹⁴Êlîşa got: «Bi navê Xudanê Jîndar ê Karîndar ku li ber sekinî me, ne ji bo xatirê Yehoşafatê Padîşahê Cihûdayê bûya, minê li te mêze nekira û te nedîta.

¹⁵Niha zilamekî ku li tembûrê dixe ji min re bînin.» Gava zilam li tembûrê dixist, destê Xudan hat ser wî.

¹⁶Êlîşa got: «Xudan wiha dibêje: ‹Ji serî heta binê gelî çalan bikolin.›

¹⁷Çimkî Xudan wiha dibêje: ‹Hûnê bayê nebînin, hûnê baranê nebînin. Lê wê ev gelî bi avê bê dagirtin û hûn û keriyên we, heywanên we, wê ji vê avê vexwin.›

¹⁸Ev ji bo Xudan tiştekî hêsan e. Wê Moav jî bide destên we.

¹⁹Hûnê li her bajarê bisûr û bijare bixin, hûnê her dara baş bibirin û hemû kaniyên avê bixitimînin. Her erdên baş jî hûnê bi keviran bêkêr bikin.»

²⁰Serê sibê, dema pêşkêşkirina qurbana şewitandî, va ye ji riya Edomê ve av herikîn û erd jî bi avê tije bûn.

²¹Tevahiya Moavê bihîst ku padîşah ji bo li dijî wan şer bikin hatine. Gazî tevahiya zilamên bi kêrî çekan tên û navsereyan kirin. Hemû hatin û li ber sînor sekinîn.

²²Serê sibê zû rabûn, roj li ser avê dibiriqî. Moaviyan ji wî alî ve, av wekî xwînê sor dîtin.

²³Wan got: «Ev xwîn e! Padîşahan şerê hev kirine û hev kuştine. Ya Moav, niha herin talên!»

²⁴Ew hatin artêşgeha Îsraîlê. Îsraîlî rabûn li Moaviyan xistin û ew ji ber wan reviyan. Bi lêxistina Moaviyan re, li welêt bi pêşve çûn.

²⁵Wan bajar hilweşandin. Her erdê baş bi keviran dagirtin, hemû kaniyên avê xitimandin. Hemû darên baş birîn. Tenê kevirên Qîr-Herasetê man. Lê berkanîvanan bajar dorpêç kir û lê xistin.

²⁶Gava Padîşahê Moavê dît ku şer ji bo wî dijwar e, heft sed kesên şûr di destan de anî ba xwe ku şer biqelişîne û xwe bigihîne Padîşahê Edomê. Lê ew bi ser neketin.

²⁷Wî kurê xwe yê mezin yê ku piştî wî li ser textê padîşahiyê rûne anî ba xwe û li ser sûrê wekî qurbana şewitandinê, pêşkêş kir. Li ser vê yekê di nav Îsraîlê de hêrseke mezin çêbû. Ji ba wî koç kirin û vegeriyan welatê xwe.